The Pines. Phantom Limb

Je kunt hier luisteren naar 'The pines'.

Gisteren besprak ik de bijzondere plaat van het uit New Orleans afkomstige Hurray For The Riff Raff. Vandaag is het de beurt aan het uit het Engelse Bristol afkomstige Phantom Limb. De band’s derde plaat The Pines (die ik overigens ontdekte dankzij een tip van een lezer van deze BLOG, waarvoor mijn dank) verwerkt voor een deel dezelfde invloeden in haar muziek als Hurray For The Riff Raff, maar het levert totaal andere muziek op. Het is muziek die veel dichter bij die van Alabama Shakes ligt; een band die ik ook bij de bespreking van Look Out Mama van Hurray For The Riff Raff al aandroeg als vergelijkingsmateriaal, maar dit keer houdt de vergelijking wat langer stand. Phantom Limb maakt net als Alabama Shakes muziek die zich laat beïnvloeden door met name Southern soul, folk, country, gospel, blues en rock en heeft net als de band uit Muscle Shoals, Alabama, een frontvrouw die heel wat in haar mars heeft. Zangeres Yolanda Quartey maakt misschien nog wel meer indruk dan Alynda Lee Segarra (Hurray For The Riff Raff) of Brittany Howard (Alabama Shakes) en heeft meer soul in haar kleine teen dan menig soulzangeres in haar hele lijf (bezoekers van Lowlands weten wat ik bedoel). Quartey was tot dusver vooral actief in de acid jazz, triphop en hiphop (ze werkte met onder andere Jazzanova, Massive Attack en Dizzee Rascal), maar grijpt me nu voor het eerst bij de strot. Vergeleken met Alabama Shakes moet Phantom Limb het wat minder hebben van de rauwe energie (al kan Quartey geweldig uithalen) en wat meer van de pure klasse. Zowel in muzikaal als in vocaal opzicht vind ik Phantom Limb een stuk overtuigender dan het eerder dit jaar zo stevig bejubelde Alabama Shakes. De stem van Yolanda Quartey is veelzijdiger dan die van Brittany Howard, ligt lekkerder in het gehoor, zoekt nadrukkelijker de rust op en maakt hierdoor uiteindelijk meer indruk. In muzikaal opzicht valt vooral het briljante spel van de toetsenist/pianist/organist van de band op, maar ook de gitarist en de ritmesectie zetten een even hecht als sprankelend geluid neer, waarna gastmuzikant Greg Leisz het met zijn wonderschone pedal steel spel af mag maken. Als je dan ook nog eens songs weet te schrijven die ergens over gaan, boordevol invloeden zitten (de te noemen namen variëren van Aretha Franklin tot The Flying Burrito Brothers) en heerlijk blijven hangen, zijn alle ingrediënten die nodig zijn voor een memorabele plaat in ruimte mate aanwezig. The Pines doet het heerlijk bij de zomerse dagen van het moment, maar ik weet zeker dat de plaat ook bij heel wat minder zomerse weersomstandigheden of gemoedstoestanden uitstekend tot zijn recht zal komen. Alabama Shakes heeft dit jaar de plaat gemaakt die de meeste aandacht zal trekken, terwijl Hurray For The Riff Raff waarschijnlijk de meeste lof zal oogsten vanwege haar afkomst en opvallende country tik. Ik wil helemaal niets af doen aan de kwaliteit van de platen van beide Amerikaanse bands en geef beiden een goede kans om mijn jaarlijstje over 2012 te halen, maar The Pines van het Britse Phantom Limb is nog veel en veel beter. Wat een prachtplaat. Mis hem niet.

Erwin Zijleman 

P.s. van de redactie. Helaas is het tijdens de publicatie van Erwin's bijdrage op dit blog niet zo zomers meer. De originele publicatie stond deze zomer op zijn eigen blog "De krenten uit de pop". Klik hier. 

Je kunt The pines hier bestellen


of hier