Posts
Het scheelt een slok op een borrel als je als jonge muzikante kunt samenwerken met Aaron Dessner (The National). De Amerikaanse muzikant en producer droeg bij aan de beste albums van Taylor Swift en drukt ook zijn stempel op het debuutalbum van Gracie Abrams. Deze Gracie Abrams beschikt zelf ook over het nodige talent, want haar debuutalbum staat vol met aansprekende songs en laat bovendien een prima zangeres met een bijzonder stemgeluid horen. Good Riddance bevat een paar folky songs, maar het album schuift vooral op in de richting van de indiepop zoals die wordt gemaakt door Taylor Swift, Lana Del Rey en Phoebe Bridgers. Ik denk dat Gracie Abrams wel eens heel groot kan gaan worden. En terecht.
Het deze week verschenen Good Riddance wordt overal het debuutalbum van de Amerikaanse muzikante Gracie Abrams genoemd, terwijl het in 2021 uitgebrachte This Is What It Feels Like een EP wordt genoemd. Dat laatste is wat gek voor een selectie van 12 songs en een speelduur van bijna 40 minuten, maar er zal een reden voor zijn. Good Riddance is in ieder geval een veel beter debuutalbum dan This Is What It Feels Like, want Gracie Abrams is in twee jaar tijd enorm gegroeid als muzikante.
Ik was de naam van de dochter van de beroemde filmregisseur J.J. Abrams (onder andere bekend van Star Wars en Lost) nog niet eerder tegengekomen, terwijl ze met name in de Verenigde Staten al een tijdje bekend staat als aanstormend popprinses. Ik heb inmiddels ook de EP’s van Gracie Abrams beluisterd en hoor hierop inderdaad de belofte. Die belofte komt wat mij betreft helemaal uit op Good Riddance, dat een uitstekend album is geworden.
Dat is deels de verdienste van Gracie Abrams, die op haar debuutalbum laat horen dat ze een getalenteerd songwriter en een prima zangeres is. De jonge Amerikaanse muzikante profiteert echter ook zeker van haar muzikale partner op Good Riddance. Dat is niemand minder dan Aaron Dessner van The National, die de afgelopen jaren prachtige dingen deed voor Taylor Swift.
Ook op het debuutalbum van Gracie Abrams speelt Aaron Dessner een belangrijke rol, want hij tekende niet alleen voor de productie van Good Riddance, maar schreef ook mee aan de songs en droeg stevig bij aan de instrumentatie op het album. Door de belangrijke rol van Aaron Dessner ligt de vergelijking met Taylor Swift dan ook voor de hand.
Dat is voor Gracie Abrams een lastige vergelijking, want Taylor Swift timmert inmiddels al een hele tijd aan de weg en is een bovendien klasse apart. Gracie Abrams vist wel deels in de dezelfde vijver als Taylor Swift en neigt in deze vijver meer naar de pop en indiepop dan naar de indiefolk die Taylor Swift zo mooi maakte met Aaron Dessner. Gracie Abrams mag misschien nog niet vergeleken worden met Taylor Swift, maar ik vind Good Riddance een zeer overtuigend album.
De songs van de muzikante uit Los Angeles liggen bijzonder lekker in het gehoor, maar vallen zeker niet in de categorie ‘dertien in een dozijn pop’. Gracie Abrams heeft op haar debuutalbum een voorkeur voor behoorlijk ingetogen popsongs, die ze in de meeste gevallen fluisterzacht vertolkt. Het zijn mooi ingekleurde en knap geproduceerde popsongs, die misschien niet heel fanatiek buiten de lijntjes kleuren, maar je toch steeds weer verrassen met mooie klanken.
Good Riddance bevat ruim 50 minuten muziek en slaagt er in om een behoorlijk hoog niveau vast te houden, iets wat Gracie Abrams op haar EP’s nog niet lukte. Zeker in de voorzichtig folky klinkende songs, hoor je dat de Amerikaanse muzikante ook een Folklore of Evermore kan maken, zeker als ze de samenwerking met Aaron Dessner kan continueren.
Er zijn momenteel nogal wat jonge muzikanten met de ambitie om uit te groeien tot een van de popprinsessen, maar binnen deze groep sla ik Gracie Abrams hoger aan dan de meeste van haar concurrenten. Voor Good Riddance zouden flink wat gearriveerde popprinsessen zich zeker niet schamen en ik heb het idee dat er nog veel meer in zit bij Gracie Abrams.
Erwin Zijleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten