Bruce Springsteen Live, Amsterdam Arena, zaterdag 27 mei 2023

Photo: HareD

Je moet onder een steen hebben geleefd als het je niet is opgevallen dat Bruce Springsteen in het land was voor concerten in de Arena (en op 11 juni nog Landgraaf aandoet). Een eindeloze reeks positieve recensies in alle kranten en websites maakten er melding van. Aan alle juichkreten hoeft hier niet te worden toegevoegd, ze waren namelijk geheel terecht. Ongelooflijk wat de 73-jarige nog neerzet, wat een prachtfeest. Hier daarom slechts een paar overwegingen en zaken die opvielen.

• Golden Circle is een aanrader. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Dichtbij het podium, aparte bar, niet belachelijk druk, heerlijk.
  
• Wat je er niet hebt, in tegenstelling tot wat een van de kranten beweerde: beter geluid. Ook vooraan is het klote, veel galm en andere akoestische gebreken.
• Bij een Springsteen concert ben je als begin vijftiger relatief jong, er waren -begrijpelijk natuurlijk- veel witte en grijze koppen. Alleen de rollators ontbraken nog.
• Gerelateerd, er waren heerlijk weinig jongeren. Niet dat ik een hekel aan jongeren heb, begrijp mij niet verkeerd. Maar het is in mijn ervaring (n=1, ik weet het) wel zo dat zij vaker drukker met elkaar zijn dan met het concert, voortdurend aan het filmen zijn, er constant doorheen lullen, etc. Nu was dat zeer beperkt.
• Hoewel Bruce energiek is en nog goed bij stem (relatief dan), stonden er wel 17 mensen op het podium als ze er met zijn allen waren, inclusief 4 achtergrondzangers en 4 extra blazers. Zowel drummer Max Weinberg (wat een held!) als toetsenist Roy Bittan hadden extra ondersteuning in de vorm van een slagwerker respectievelijk organist.
• De toegevoegde muzikale waarde van -in dit geval- de stand-in voor ex-mevrouw Springsteen (Patti Scialfa) blijft toch onduidelijk. De dame is de enige violiste, daarmee moest zij een twee of drie keer aan de bak, maar verder speelt ze ‘vierde gitaar’, na Bruce, Little Steven en Nils Lofgren, en zingt ze wat op de achtergrond, hoewel zij prominent vooraan staat op het podium.

• 

  Photo: HareD
  

  
  Sommige nummers werden wel heel erg lang uitgesponnen, zo duurde Meet Me In Mary’s Place meer dan 10 minuten.
• Wrecking Ball is niet zo heel bijzonder, maar live werkt het juist erg goed.
• Het was duidelijk geen ‘greatest hits’ concert. Natuurlijk kwamen Born to Run, Dancing in the Dark en Born in the USA langs. Maar ook heel veel hoogtepunten niet (The River, Jungleland, Hungry Hearts, Racing in the Street) en daarbij was er ruimte voor onbekende nummers zoals The E-street Shuffle en Kitty’s Back, beiden uit 1973 van de tweede plaat The Wild, The Innocent and the E-street Shuffle.
• Persoonlijke hoogtepunten: Thunder Road, No Surrender, Badlands, en Last Man Standing, de ode aan de frontman van zijn oude bandje The Castilles.

Laten we hopen dat het niet de laatste keer was dat de baas in ons land kwam spelen…

Hared