Posts
Koude en donkere dagen vragen om warme muziek en hiervoor ben je bij de Amerikaanse singer-songwriter Coco Reilly aan het juiste adres. De muzikante uit Los Angeles maakt indruk met warme en lome klanken, die fraai kleuren bij haar wat dromerige zang. De muziek van Coco Reilly heeft iets nostalgisch, maar ook dat draagt alleen maar bij aan de verleidingskracht van haar debuut. Het is een debuut dat ook nog eens opvalt door wat atypisch gitaarspel, dat de fantasie prikkelt en bovendien het nostalgische gevoel van de muziek van Coco Reilly versterkt. Half december is niet het handigste moment voor een debuut, maar dit debuut verdient alle aandacht.
Ondanks het feit dat het einde van het jaar met rasse schreden nadert, houdt de stroom aan nieuwe muziek maar aan. Ook de afgelopen week had ik weer een stapeltje nieuwe albums die onder de noemer Amerikaanse rootsmuziek zijn te plaatsen in handen en ook de afgelopen week lag het niveau opvallend hoog. Er zijn dit jaar al veel memorabele debuten in het genre verschenen en op de valreep wil ik daar het titelloze album van Coco Reilly aan toevoegen.
Coco Reilly is een singer-songwriter uit Los Angeles die wat dromerige en bovendien wat nostalgisch aandoende Americana maakt. Het deed me in eerste instantie wel wat denken aan het laatste album van Lera Lynn (voor mij overigens een van de beste albums van het jaar) en ook wel wat aan Lana Del Rey (een van de beste albums van vorig jaar), al komt de nostalgie van Coco Reilly uit een net wat ander tijdperk.
De Californische muzikante beschikt over een heerlijk loom en dromerig stemgeluid, dat was mistig uit de speakers komt. Het is een stem die het uitstekend doet als de zon onder is en die de muziek van Coco Reilly voorziet van een aangename en Californische sfeer. Het is een stem die makkelijk verleidt, waardoor de eerste indruk van het debuut van de Amerikaanse muzikante voor mij direct positief was.
Het debuut van Coco Reilly heeft bij herhaalde beluistering echter nog veel meer te bieden dan dromerige vocalen en een loom geluid. In muzikaal opzicht klinkt de muziek van de singer-songwriter uit Los Angeles zoals gezegd nostalgisch. Zeker het gitaarspel op het album neemt je mee terug naar de vroege jaren 70 en de Amerikaanse muziekwebsite PopMatters slaat de spijker op de kop wanneer het associaties heeft met het gitaarspel van George Harrison.
Het zorgt ervoor dat het debuut van Coco Reilly flink anders klinkt dan de meeste andere albums die de laatste tijd in het genre zijn verschenen. Waar bij eerste beluistering vooral de lome klanken en dromerige zang zich genadeloos opdrongen, was ik bij herhaalde beluistering steeds meer onder de indruk van het gitaarspel op het album.
Uiteindelijk blijkt het debuut van Coco Reilly in alle opzichten een echte groeiplaat. De zang en instrumentatie winnen echt alleen maar aan kracht, maar ook de songs op het album worden alleen maar beter.
Het debuut van de singer-songwriter uit Los Angeles, die de afgelopen tien jaar ook in onder andere New York en Nashville woonde, is een album dat je op het eerste gehoor af zou kunnen doen als het zoveelste retro album van het jaar, maar het titelloze album van Coco Reilly is in geen enkel genre het zoveelste album.
De Amerikaanse muzikante verkent meerdere uithoeken van de Americana, maar is ook niet vies van Californische pop of de psychedelica die enkele decennia geleden zo populair was in de Amerikaanse staat. Negen songs en 35 minuten lang vult Coco Reilly de ruimte met wonderschone klanken en al even mooie vocalen, maar prikkelt ze ook de fantasie met onverwachte invloeden of verrassende wendingen.
Mijn waardering ging al snel van mooi naar heel mooi en vervolgens naar prachtig, want iedere keer als ik naar het debuutalbum van Coco Reilly luister ben ik wat meer onder de indruk van haar bijzondere geluid.
Erwin Zijleman
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
Geen opmerkingen:
Een reactie posten