Posts
Kaia Kater deed twee jaar geleden nog vooral een poging om de stokoude folk uit de Amerikaanse Appalachen te reproduceren, maar op Grenades slaat ze haar vleugels nadrukkelijk uit. Tijdloze singer-songwriter muziek en country hebben aan invloed gewonnen en domineren in de bijzonder fraai ingekleurde songs op de plaat. Kaia Kater is ook nog eens gegroeid als zangeres en als songwriter en overtuigt bijzonder makkelijk op een plaat die ook nog eens als persoonlijk en intiem kan worden gekarakteriseerd. De plaat sneeuwde eind vorig jaar wat onder, maar krijgt nu volkomen terecht een nieuwe kans.
Het Britse muziektijdschrift Uncut zette me net iets meer dan twee jaar geleden op het spoor van de Canadese muzikante Kaia Kater. Nine Pin, de tweede plaat van de Canadese muzikante, kreeg het cijfer 9, dat normaal gesproken alleen maar is weggelegd voor de oude helden van het muziektijdschrift.
Daar viel niet veel op af te dingen, want de stokoude Appalachen folk en bluegrass van de muzikante, die werd geboren in Montreal maar momenteel vanuit Toronto opereert, klonk niet alleen oorspronkelijk, maar zocht ook de grenzen op.
Dat de muziek van Kaia Kater zo oorspronkelijk klonk was niet zo gek, want de jonge Canadese muzikante verbleef een tijd lang in het Amerikaanse West-Virgina om aldaar de wortels van de Appalachen folk op te kunnen snuiven. Ze vermengde dit vervolgens met invloeden uit de bluegrass en de blues, waardoor Nine Pin zich wist te onderscheiden van de andere platen in het genre.
Vorig jaar verscheen de derde plaat van Kaia Kater, maar Grenades deed tot dusver niet heel veel. Het is wederom het Britse muziektijdschrift Uncut dat hier verandering in kan brengen, want in het februari nummer van het tijdschrift zijn er veel lovende woorden voor de nieuwe plaat van Kaia Kater en wordt de plaat wederom beloond met de zeldzame negen.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik Nine Pin uiteindelijk niet zo gek vaak heb gedraaid. Ik ben namelijk lang niet altijd in de stemming voor sobere en door banjo gedomineerde Appalachen folk. Op Grenades slaat Kaia Kater echter haar vleugels uit. De meeste tracks op de plaat vallen op door een warmer en veel voller geluid, dat nadrukkelijk opschuift richting de countrymuziek, zonder de folk uit de Appalachen te verloochenen.
Op Grenades gaat de jonge Canadese muzikante op zoek naar een deel van haar roots, namelijk die van haar vader. Haar vader werd geboren op Grenada; een kleine eilandengroep in het Caraïbisch gebied. De zoektocht naar deze roots slaat vooral neer in de teksten, want in muzikaal opzicht domineert de Amerikaanse rootsmuziek.
Kaia Kater klinkt op Grenades warm en gloedvol en betovert met mooie en intieme rootssongs, waarin op fraaie wijze bruggen worden geslagen tussen uiteenlopende genres. Het zijn vooral genres binnen de Amerikaanse rootsmuziek, inclusief de jazz, maar ook de Canadese en Caraïbische wortels van Kaia Kater zijn hier en daar hoorbaar op Grenades.
Nine Pin vond ik een intrigerende, maar achteraf bezien ook enigszins eentonige plaat. Grenades bevalt me een stuk beter. Kaia Kater laat op haar nieuwe plaat horen dat ze buitengewoon veelzijdig is, maar ze is ook als zangeres en als songwriter gegroeid en verrast bovendien met een mooi broeierig geluid en een Daniel Lanois achtige productie.
Zeker de wat meer country getinte songs en de songs die opschuiven richting het singer-songwriter genre zijn stuk voor stuk songs om te koesteren, maar ook de andere songs op de plaat dringen zich na verloop van tijd genadeloos op.
Grenades van Kaia Kater is een plaat die een zetje in de rug nodig heeft en ik hoop dat het zetje van Uncut voldoende is. Ik geef Grenades nog een extra zetje, want ik weet bijna zeker dat de lezers die Amerikaanse rootsmuziek omarmen geen moment teleurgesteld zullen zijn in deze bijzondere plaat.
Erwin Zijleman
Listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment