Tien jaar geleden al geformeerd, maar nu had Foxwarren pas tijd voor haar debuut en wat is het een prachtdebuut.
Vier
Canadese studievrienden formeerden tien jaar geleden de band Foxwarren,
waarna een van de vier (Andy Shauf) doorbraak als solomuzikant. Het
debuut van Foxwarren is er na tien jaar gelukkig alsnog gekomen en wat
is het een mooie en bijzondere plaat. Het is een plaat die zich niet
makkelijk in een hokje laat duwen, want ik hoor steeds weer nieuwe
invloeden in de fascinerende muziek van de Canadezen. Het is muziek die
niet bang is voor experiment of uitstapjes buiten de gebaande paden,
maar ondertussen staat het debuut van Foxwarren ook vol onweerstaanbare
en wonderschone popliedjes.
Foxwarren
werd een jaar of tien geleden opgericht in het Canadese Regina, in de
provincie Saskatchewan, door studievrienden Dallas Bryson, de broers
Darryl en Avery Kissick en ene Andy Shauf. De vier ontdekten een
gezamenlijke liefde voor de band Pedro The Lion en besloten samen muziek
te maken.
Het
had tien jaar geleden zomaar de basis kunnen vormen voor een leuk
debuut, maar Andy Shauf timmerde sindsdien vooral als solomuzikant aan
de weg en had weinig tijd voor Foxwarren. Tien jaar nadat Foxwarren werd
opgericht is er nu echter toch een titelloos debuut en wat is het een
mooie plaat geworden.
Foxwarren,
vernoemd naar de plaats in de provincie Manitoba waarin de broers
Kissick zijn opgegroeid, zal absoluut in de smaak vallen bij de
liefhebbers van de muziek die Andy Shauf de afgelopen jaren heeft
gemaakt op zijn soloplaten, maar persoonlijk doet de muziek van de band
me meer.
Het
debuut van Foxwarren staat vol met buitengewoon stemmige muziek en het
is muziek met zowel invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek als uit de
psychedelica. Wanneer de band kiest voor harmonieën roept de muziek van
Foxwarren onmiddellijk associaties op met de muziek van Crosby, Stills,
Nash & Young, maar de plaat herinnert ook aan de countryrock uit de
jaren 70, aan de muziek van The Band en aan de muziek waarmee
bijvoorbeeld The Jayhawks de alt-country op poten wisten te zetten aan
het begin van de jaren 90. Foxwarren maakt hiernaast muziek die loom en
zweverig klinkt, wat de muziek een psychedelisch tintje geeft, dat wel
iets heeft van Wilco of Mercury Rev.
Hiermee
zijn we er nog lang niet, want het debuut van Foxwarren sluit ook
nadrukkelijk aan bij de softrock uit de jaren 70 en bij de grote
singer-songwriters uit deze tijd. Hier en daar duiken flarden van The
Beatles op, maar iedere invloed die je benoemt bij beluistering van het
debuut van de Canadese band ebt net zo snel weer weg als hij gekomen
was.
Het
heeft tien jaar geduurd voordat Foxwarren toe kwam aan haar debuut en
dat hoor je. Alle songs op de plaat steken verrassend knap in elkaar en
laten nog lang nieuwe dingen horen. Het is knap hoe Foxwarren geen
geheim maakt van haar belangrijkste inspiratiebronnen, maar ook een
herkenbaar en duidelijk eigen geluid laat horen. Het is een geluid
waarin de vier Canadezen het experiment zeker niet schuwen, maar waarin
ze ook verrassen met heerlijk melodieuze songs vol prachtige
harmonieën. Het is muziek om heel vrolijk van te worden, maar Foxwarren is ook niet vies van de nodige melancholie.
Het
is natuurlijk onverstandig om in de laatste weken van het jaar nog een
plaat uit te brengen, want de kans dat deze plaat ondersneeuwt is
levensgroot. Laat het niet gebeuren, want je mist in dat geval een plaat
van een bijzondere schoonheid. En het debuut van Foxwarren wordt echt
alleen maar mooier en beter.
Erwin Zijleman
Je kunt Foxwarren hier beluisteren en kopen:
https://foxwarren.bandcamp.com/
or listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment