Mevrouw Tamara live. Amstelkerk, Amsterdam. Woensdag 26-10-2016

Foto: Wo.

In het voorprgramma van Elenne May stond een act waar ik tot vlak daarvoor nog nooit had gehoord, Mevrouw Tamara. Voorprogramma tijdens een cd presentatie van de band die na je komt? Het leek mij een zeer ondankbare taak, vooraf gezien. Ik had de moeite genomen om mijzelf in te luisteren en hoorde zeer zachte, maar beslist mooie, vooral piano gedreven muziek. Tegen kleinkunst aan, maar meer dan voldoende muzikaal om geheel zelfstandig te kunnen luisteren. Om niet te zeggen dat ik het wel mooi vond. Apart, maar mooi.

Live stond Mevrouw Tamara er helemaal alleen voor, uitgezonderd haar tapeloop machine en pedaaltjes dan. En met een gitaar! Achter haar stond een vleugel, maar die leek niet aan haar besteed. In de eerste twee nummers speelde Mevrouw Tamara haar zachte liedjes met haar aparte, licht hijgende stem. De snaren werden zachtjes, maar zeer gedecideerd geplukt en lieten zo kleine, maar o zo fraaie melodietjes door de speakers komen.

De tweede verrassing was dat Mevvrouw Tamara doodleuk aangaf nu ook in het Engels te schrijven. Die had ik niet aan zien komen. Voor de muziek zelf maakte dit niet veel uit. Zachte singer-songwriter liedjes zijn haar métier. Een hardrocksong als verrassing bleef, gelukkig, uit.

In de derde song begon het toveren met elektronica en een analoge tapeloop. Gitaarpartij op gitaarpartij en daarna zang op zang. Het is razendknap, omdat hier echt wordt gemultitaskt. Spelen en zingen, maar daarnaast precies op tijd opnames starten en weer stoppen. Het is ook voor het eerst dat ik, voor zover ik weet, een ouderwets tapeloop apparaat live op het podium zag. In hoeverre alles analoog werd getapet of ook uit de Boss pedaaltjes kwam, kon ik niet beoordelen vanuit het publiek.

Foto: Wo.

De bescheidenheid zelve vroeg ze na een aantal liedjes of ze nog verder mocht spelen, terwijl ze naar de piano liep. Het werd het laatste nummer. Met delicaat toetsenspel werd het intro van de avond afgesloten. En dat publiek? Dat luisterde van de eerste tot de laatste noot in stilte toe. Zoals het hoort. Misschien dat het door de imposante omgeving van het concert kwam, daarover binnenkort meer, misschien waren we gevangen in de cocon waarover zij zong, maar ik sluit niet uit dat het volkomen op eigen kracht was.

Verwacht ook meer over Mevrouw Tamara. De prachtig vormgegeven cd is mee naar huis gegaan en draait zijn rondjes op weg naar een recensie.

Wo.

Je kunt hier luisteren naar 'Prooi':

https://www.youtube.com/watch?v=OS0id5dS8_Y