We moeten terug naar 2013 voor Erwin's vorige recensie over muziek van Chelsea Wolfe. Hij besprak toen de cd 'Pain Is Beauty'. Tijd voor een update over Ms. Wolfes carrière.
Liefhebbers
van lichtvoetige of zelfs zonnige popsongs kunnen direct stoppen met
lezen, want voor dit soort popsongs ben je bij Chelsea Wolfe niet aan
het juiste adres.
De muzikante
uit Los Angeles maakte in het verleden al een aantal aardedonkere
platen, maar dat het nog veel donkerder en duisterder kan laat ze horen
op haar nieuwe plaat Abyss.
Wat direct
opvalt bij beluistering van de nieuwe plaat van Chelsea Wolfe is de bij
vlagen loodzware instrumentatie. Gitaarriffs die zo lijken weggelopen
uit de (doom)-metal bepalen op het eerste gehoor het geluid op Abyss.
Toch is
Abyss zeker geen (doom)-metal plaat. Chelsea Wolfe speelt met de rauwe
riffs en zet ze gedoseerd in in een geluidstapijt dat zich langzaam
voortsleept en ook ruimte biedt aan atmosferische en elektronische
klanken.
Het past
allemaal prachtig bij de mooie en bijzondere stem van de Amerikaanse,
die zich steeds aanpast aan de klanken die haar omringen, waardoor Abyss
binnen een paar seconden zowel lieflijk, sprookjesachtig, bezwerend en
dreigend kan klinken; een kwaliteit die Chelsea Wolfe deelt met onder
andere Siouxsie Sioux en vooral PJ Harvey.
Met de bijzondere instrumentatie onderscheidt Chelsea Wolfe zich al van haar
concurrenten, maar dit doet ze ook nog eens met haar songs. Abyss is
zeker geen makkelijke plaat, maar wanneer je eenmaal gewend bent geraakt
aan de donkere wolken die zich samen pakken boven de speakers, valt er
op de nieuwe plaat van Chelsea Wolfe veel moois te ontdekken.
Abyss is een
plaat vol spanning en dynamiek. Alle songs op de plaat slepen zich
voort van uitbarsting naar uitbarsting, maar vrijwel altijd komen ze als
een verrassing. Abyss is een plaat waarvoor je je open moet stellen,
maar als je dit hebt gedaan grijpt de plaat je genadeloos bij de strot.
Abyss is dan een plaat vol avontuur, vol passie, vol onderhuidse
spanning en vol emotie. De instrumentatie is er vervolgens een die je
laag voor laag wilt ontrafelen, terwijl de prachtige stem van Chelsea
Wolfe zorgt voor emotie en diepte.
Liefhebbers
van vrouwelijke singer-songwriters zullen ongetwijfeld een voorkeur
hebben voor de fraaie akoestische plaat die Chelsea Wolfe een paar jaar
geleden maakte (Unknown Rooms: A Collection of Acoustic Songs uit 2012),
maar ook Abyss verdient absoluut een kans. Ik durf het inmiddels al
voorzichtig een wereldplaat te noemen.
Erwin Zijleman
Je kunt hier luisteren naar 'Iron Moon'
https://www.youtube.com/watch?v=pvbJY2CjrUI
of kopen op Bol.Com
:
No comments:
Post a Comment