Ladera (2). Shane Alexander

Na de recensie van Wo. (klik hier), is het de beurt aan Erwin Zijleman om zijn mening over Ladera te delen. Het lijkt erop dat ze het wel eens zijn.

Je kunt hier luisteren naar 'Surrender to the blues'.

Shane Alexander is een Amerikaanse singer-songwriter uit San Diego die inmiddels een jaar of tien platen maakt. Ondanks een aantal prima platen en heel veel lovende recensies is Shane Alexander nog altijd relatief onbekend, wat nog eens wordt onderstreept door het feit dat Wikipedia en AllMusic pagina nog geen melding maken van zijn nieuwe plaat Ladera en ophouden in 2010 of 2011. Op de Wikipedia pagina van Shane Alexander las ik wel dat de Amerikaan in 2011 heeft getoerd met Yes en Styx. Daar kon ik me heel weinig bij voorstellen omdat ik Shane Alexander toch vooral associeerde met traditionele Amerikaanse rootsmuziek, maar na beluistering van Ladera valt alles op zijn plaats. One So Young, de openingstrack van Ladera, valt op door gitaarspel dat me meer dan eens doet denken aan dat van Yes gitarist Steve Howe in zijn veel jongere jaren en heeft in de zang wel wat van Pink Floyd. Dit wordt in eerste instantie gecombineerd met een vrij traditioneel aandoende folksong, maar aan het eind van de track mag Shane Alexander even helemaal los en gaat hij op bijzonder fascinerende wijze met invloeden uit de progrock aan de haal. Alleen door de openingstrack vind ik Ladera al een fantastische plaat, maar ook de andere negen tracks op de plaat blijken van hoog niveau. In veel gevallen beperkt Shane Alexander zich niet tot de kaders van de Amerikaanse rootsmuziek, maar weet hij op even knappe als trefzekere wijze invloeden uit andere genres te integreren in zijn muziek. Dat varieert van de nog enkele keren terugkerende invloeden uit de progrock tot invloeden uit de rock ’n roll en de pop. Toch is Ladera geen plaat die van de hak op de tak springt. Shane Alexander is een getalenteerd songwriter, een uitstekend gitarist en een prima zanger. Eenvoudige luisterliedjes vormen de basis van zijn muziek, maar in tegenstelling tot de meeste van zijn soortgenoten is Shane Alexander niet vies van wat extra aankleding. Dat komt in dit genre vaak nogal gekunsteld over, maar Ladera is een plaat die zich als een warme deken om je heen slaat en die ondanks het volle geluid geen noot teveel bevat. Akoestisch gitaarspel en een warm stemgeluid laten zich uitstekend combineren met prachtige elektrische gitaarloopjes en atmosferische keyboards, maar ook als Shane Alexander kiest voor de wat meer vertrouwd klinkende pedal steel en banjo overtuigt hij met speels gemak. Ladera is uiteindelijk onder te verdelen in een aantal ingetogen tracks, een aantal tracks met opvallende uitstapjes en een aantal lekker in het gehoor liggende popliedjes en eigenlijk is alles even mooi. Ladera is zeker niet de plaat die ik op voorhand van Shane Alexander had verwacht, maar teleurgesteld ben ik niet. Integendeel. Met Ladera heeft Shane Alexander een plaat gemaakt die lijkt op geen enkele andere plaat. Het is een plaat die geen enkele muziekliefhebber mag missen.

Erwin Zijleman