Posts
Nu dus Tot ziens, Justine Keller. Omdat de cd zo enorm positief werd onthaald, zelfs nummer 3 stond in de eindlijst van Oor, besloot ik toch maar eens te luisteren. Wat heb ik al die tijd gemist? Ik hoor een wat zijige stem, die ietwat mysterieuze teksten brengt. Het komt mij meer voor als associatieve poëzie dan een verhaal. Daarnaast heel veel alcohol. Er wordt flink gedronken op deze cd. De stem sleurt mij niet bepaald de cd in. Dan moet de muziek het doen. Dat lukt in het eerste nummer goed. 'Oostende' vind ik een oprecht lekker nummer en belooft veel goeds. Het pingelorgeltje, voor zover een orgel kan pingelen, zit lekker in mijn oor. 'De grote zon' is een prachtig klein liedje, dat mij beslist raakt, maar naar mate de cd vordert, gaat het geheel mij meer en meer tegenstaan. En dat begint eigenlijk al in het tweede nummer 'Kom terug'. Dat orgel! Te weinig oempf zal ik maar zeggen, te lijzig en truttig. Luister maar eens naar ‘Ronnie knipt haar haar’! Dan weet je wat ik bedoel. Geen vleesch, geen (Spin)visch. Wie weet wordt het nog een keer heel spannend verder op de plaat, maar ik ben dan al lang door naar iets anders. Ik heb het einde nog niet één keer gehaald. Sorry, maar Spinvis is niet weggelegd voor
Wo.
 |
| Foto: Wo. |
op de foto een detail van Le palais idéal van facteur Cheval. Een waanzinnig creatuur dat men één keer in zijn leven gezien moet hebben. Nu een museum.
Hai Wo.,
ReplyDeleteEen recensie naar mijn hart. Ik herken helemaal de beleving die ik bij Spinvis heb.
Voor mij begon het een jaar of tien geleden in Berlijn. Mijn broer die daar woonde was laaiend enthousiast over Spinvis en liet zijn (toen nieuwe, eerste) cd horen. Ik had nog nooit van hem gehoord maar hoorde het in de tijd daarna zo hier en daar terug.
De muziek, ik kan kort zijn. Zweverige teksten die door een zweverige stem worden voortgebracht. Ik heb altijd het idee gehad dat het leek alsof hij ze oplas.
Mij deed en doet het helemaal niets. Of erger zelfs, van die stem krijg ik rillingen langs mijn ruggegraat.
Ik heb even om me heen gekeken maar kan de cd die mijn broer voor me heeft gebrand niet meer terugvinden. Blijkbaar heeft hij de tien jaar niet overleefd en dat wil wat zeggen van iemand die in principe nooit muziek of een boek wegdoet.
In de afgelopen jaren is zijn muziek niet veranderd. Elke keer als ik het hoor dan klinkt het nog hetzelfde.
Het voordeel: je herkent Spinvis altijd op de radio en kan daarna snel switchen van zender.
We zijn het helemaal eens, WoNoVice. Ik ben wel benieuwd wat je t.z.t. van het paleis vindt.
ReplyDelete