Sun Without The Heat. Leyla McCalla

Leyla McCalla stond altijd al garant voor het verwerken van zeer uiteenlopende invloeden, maar dat doet ze nog net wat knapper op het weergaloze Sun Without The Heat, dat een fascinerend en prachtig geluid laat horen.

Leyla McCalla is nog niet zo bekend als Rhiannon Giddens, met wie ze op meerdere wijzen verbonden is, maar Sun Without The Heat zou wel eens de doorbraak van de muzikante uit New Orleans kunnen zijn. Leyla McCalla vermengt ook op haar nieuwe album muziek uit alle windstreken, maar het nieuwe album klinkt wat toegankelijker dan zijn voorgangers. Dat is niet ten koste gegaan van de veelzijdigheid van de muziek van Leyla McCalla, want die is alleen maar toegenomen. Sun Without The Heat is een razend knap album vol muzikaal vuurwerk, maar het is ook een album met een serie bijzonder aansprekende songs. Hoogste tijd dat Leyla McCalla wordt geschaard onder de smaakmakers binnen de muziekscene van het moment.

De Amerikaanse band Carolina Chocolate Drops werd in 2005 opgericht in Durham, North Carolina, maakte vier albums die slechts in kleine kring werden opgepikt, maar kreeg uiteindelijk toch nog de waardering die het zo verdiende met Genuine Negro Jig uit 2010 en vooral Leaving Eden uit 2012, dat helaas direct ook de zwanenzang was van de band.

Carolina Chocolate Drops was de band van onder andere Rhiannon Giddens, die na het uit elkaar vallen van de band begon aan een fascinerende solocarrière, maar op het laatste album van de band was ook celliste Leyla McCalla te horen. Leyla McCalla maakt net als Rhiannon Giddens deel uit van de gelegenheidsband Our Native Daughters (met Allison Russell en Amythyst Kiah), maar ze heeft de afgelopen tien jaar ook een kleine handvol bijzondere albums onder haar eigen naam uitgebracht.

De muzikante uit New Orleans, Louisiana, heeft Amerikaanse en Haïtiaanse wortels, maar bestrijkt in muzikaal opzicht echt alle windstreken. De grote diversiteit aan invloeden zorgt er voor dat de albums van Leyla McCalla niet de makkelijkste albums zijn, maar het zijn ook albums die, wanneer je er de tijd voor neemt, een ongekende muzikale en vocale rijkdom laten horen.

Ik heb in 2022 best lang aangehikt tegen het met invloeden uit onder andere de Amerikaanse, Haïtiaanse, Cubaanse, Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse muziek gevulde Breaking The Thermometer, maar uiteindelijk was ik toch diep onder de indruk van het vierde soloalbum van Leyla McCalla. De muzikante uit New Orleans zet een volgende stap op het deze week verschenen Sun Without The Heat.

Het is een album dat zich, net als zijn voorgangers, breed laat inspireren, maar het album klinkt wat toegankelijker dan zijn voorgangers, al is toegankelijk in het geval van Leyla McCalla een relatief begrijp. Sun Without The Heat bevat voor een belangrijk deel dezelfde invloeden als voorganger Breaking The Thermometer, maar Leyla McCalla slaat dit keer wat nadrukkelijker een brug tussen de verschillende genres en schuift ook net wat meer op richting Amerikaanse rootsmuziek, al is het wel Amerikaanse rootsmuziek met een heleboel bijzondere impulsen.

Dat slaan van een brug doet Leyla McCalla echt op razend knappe wijze, want in een aantal tracks op het album schiet het echt alle kanten op, maar klinkt het op een of andere manier toch logisch. De muzikante uit New Orleans maakte haar nieuwe album met een redelijk compacte band zonder grote namen, maar er wordt geweldig gemusiceerd op het album, dat er ook nog wat invloeden uit de Tropicalia en psychedelica bij sleept.

Leyla McCalla en haar medemuzikanten laten de muziek uit alle windstreken aan de ene kant authentiek klinken, maar verwerken ze ook in een aansprekend totaalgeluid, dat ook flink uit de bocht kan schieten. Het is een fraai maar ook avontuurlijk geluid, dat prachtig kleurt bij de al even aansprekende stem van Leyla McCalla, die zingt met veel soul en gevoel.

Er was de afgelopen weken nogal wat te doen over het nieuwe album van Beyoncé, dat wat uitstapjes richting country bevatte. Het zijn uitstapjes die verbleken bij de muzikaliteit van Leyla McCalla, die laat horen dat muzikale grenzen er zijn om beslecht te worden. Rhiannon Giddens trekt momenteel de meeste aandacht met haar muzikale smeltkroes, maar die van Leyla McCalla is op het prachtige en opvallend veelkleurige Sun Without The Heat wat mij betreft nog een stuk indrukwekkender en aansprekender.

Erwin Zijleman

Je kunt Sun Without The Heat hier luisteren en bestellen:

https://leylamccalla.bandcamp.com/album/sun-without-the-heat