Posts
We zijn bijna twee jaar verder en hier is de nieuwe plaat van The Avonden. Verrassen kan de band mij bijna niet meer, dat heeft al plaats gevonden, maar in zekere gebeurt dat toch. Tijdens een toevallige ontmoeting bij het concert van broeder Dieleman gaf zanger/gitarist Marc aan dat de plaat echt anders is.
Dat klopt en klopt niet. Het geluid is op zich bekend, maar daar begint het verhaal van Wat Een Cirkel Is pas. Het korte, fragmentarische, maar volledig afgeronde is geheel verdwenen. Dit zijn nette, goed uitgewerkte songs en geen opgenomen schetsen of "grappen", met alle respect. Dat maakt dat de nieuwe The Avonden wezenlijk afwijkt van zijn voorganger.
Dat kan te maken hebben met het feit dat Wat Een Cirkel Is meer dan voorheen een groepsplaat is. The Avonden is echt een band geworden en dat is terug te horen. De invloeden van voorheen zijn nog steeds terug te horen. Dat de band een fan is van The Velvet Underground steekt het nergens onder stoelen of banken (het VU deel van Lou Reed's ballads en niet het John Cale experiment of het woeste band gerag). De heldere gitaarlijntjes van 'Candy Says' en 'Sunday Morning' vliegen heerlijk om mijn oren hier. Punten gescoord bij de eerste beluistering. Het schuift zelfs door naar softe jazz in een nummer als 'Zacht Rood Licht'.
Daar zit een deel van de andere kant van Wat Een Cirkel Is. Het is hier en daar allemaal wel heel braaf. Prima te beluisteren, maar waar is dat ontzettend prettige randje gebleven, dat ondeugende? Dat is wat verder te zoeken in 2018. Het knalt eindelijk echt helemaal tegen het einde als Marc van der Holst terugkijkt op zijn middelbare schooltijd "zes lange jaren" en toch vergeten wat een cirkel is, maar niet de niet nader genoemde "jou". Om te eindigen met The Avonden's eigen 'Candy Says', 'Hou Een Plek Voor Me Vrij'. Zelf de belletjes zitten er in. Het duister, het lichte, het zit er allemaal in.
Wat Wat Een Cirkel Is zeker wel laat zien, is kwetsbaarheid. Meer dan op 'Nachtschade' gaat her hier over gevoelens (en niet verscholen achter een opgetrokken muur van ironie of zwaarder). Dat maakt The Avonden zeker kwetsbaarder in een live setting. Om hiervan te kunnen genieten moet dat publiek wel stil blijven. En dat is voor velen, zelfs op de meest breekbare momenten, een (te) grote opgave. Dit maakt van Wat Een Cirkel Is een intensere plaat dan zijn voorganger. In een deel van de teksten wordt afgerekend met het verleden. Het "kutdorp", kerken die af mogen branden, de middelbare school, "ïk wou dat ik dood was" is een van de eerste zinnen op het album. Maar ook heel gewone, kleine observaties, in een situatie die erger doet vrezen voor degene die de observaties doet, met zijn stem waaruit de meeste emoties totaal zijn verdwenen. Ook hier is een cirkel, 'Je Kunt Hier Rondlopen'. De teksten mogen dan iets langer zijn op Wat Een Cirkel Is, er ligt steeds een wringend ongemak op de loer.
Zo valt er heel wat te plussen en minnen, maar bekeken naar de eigen merites en 'Nachtschade' op het nachtkastje te leggen, blijven nagenoeg enkel positieve punten over. Wat Een Cirkel Is laat horen waartoe deze band, die live prachtige muziek maakte in 2016, in de studio toe in staat is. En dat is gewoon prima.
'Een Klein Aapje' is het nummer dat voor mij de maat der dingend des The Avondens is. Kort, enorm afstandelijk observerend over iets dat duidelijk verre van leuk is, terwijl alles is gezegd, gedaan en gesoleerd in 1 minuut 30 seconden. Die maat moet worden bijgesteld en het is goed. Ja, deze plaat is anders. Er is overduidelijk veel langer aan gewerkt, wat geleid heeft tot "echte" songs. Ook binnen dat idioom kan The Avonden prima uit de voeten.
Wo.
Je kunt Wat Een Cirkel Is hier kopen:
https://subroutinerecords.bigcartel.com/product/the-avonden-wat-een-cirkel-is-lp
of luister naar onze Spotify pagina als je met het album wilt kennismaken:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment