De Wereld Draait Door, 05-01-2016: The Analogues

Photo: Wo.

Mijn vriendin kreeg een verjaardagscadeau van haar zonen en ik mocht mee. Mee naar een programma dat ik zelden bekijk, gewoon omdat ik niet veel tv kijk. Er zijn zoveel andere dingen te doen, zoals bijvoorbeeld een muziekblog onderhouden en al die andere dingen die het leven zo leuk maken. Natuurlijk heb ik het door de jaren wel eens gezien en zag het enthousiasme bij presentator Matthijs Van Nieuwkerk en zijn gasten.

Op tijd van huis en de rit naar het westen van Amsterdam gemaakt. We lopen de trap van de parkeergarage af, waar een wildvreemde mevrouw ons veel plezier bij DWDD wenst. Dank u wel?! Een wandeling door de motregen op weg naar een van die vele oude gebouwen. Prachtig overigens hoe dit industriële erfgoed er bij staat anno 2016. Het deed me denken aan het trendy wijkje Gazi in Athene.

Wij mochten om 18.15 uur de studio in. Daar liepen we tegen een bak met gitaren aan en een extreem vol, druk podium. Wie heeft zoveel nodig voor 1 minuut?, vroeg ik mij af. Nou, ik had de avond van mijn leven (een van de avonden dan, vooruit) en zat bij de aflevering der afleveringen. Als band had DWDD The Analogues. Achteraf heb ik er iets over gelezen, maar dat heeft, geen of de verkeerde indruk gewekt, want hier was ik niet klaar voor.

Photo: Wo.

Matthijs van Nieuwkerk heette ons welkom met een uitgebreid verhaal, dat hij vast, ongeveer zo, vijf keer per week verteld, maar met een enthousiasme, dat mij me enorm welkom deed voelen. Dit staat je te wachten, dit gaan we doen, wat spelregels en de gasten en tafelheer werden aangekondigd. Na de live aankondiging, mocht de band vier (!) nummers spelen.

The Analogues spelen The Beatles. Niet die vier jongens met strakke 1963 pakjes aan en pruiken op en veel yeah, yeah, yeah zingen, nee, gewoon heren van een zekere leeftijd die tot in de finesses de nummers naspelen met de originele instrumenten. Als in alle instrumenten. Met vier blazers en drie strijkers. Leo Blokhuis heeft al een compliment uitgedeeld, dat ik niet hoef te herhalen. Laat ik het er op houden dat hij niets te veel heeft gezegd. Ik heb Paul McCartney in 2012, eindelijk, live gezien. Daar heb ik met tranen in mijn ogen geluisterd naar de muziek uit mijn vroegste, bewuste jeugd. Gisteravond gebeurde dat mirakel weer. De muziek van The Beatles zit zo diep in mij, ook al speel ik het bijna nooit meer. Kun je één zijn met muziek? Het heeft er alle schijn van, maar toch vooral met die muziek die tot mij kwam toen ik veel jonger was. Daarna is het niet meer hetzelfde. Hoe mooi of goed iets ook is, daar zit onmiskenbaar een verschil.

Photo: Wo.

The Analogues gaat uitgebreid onder de titel 'Magical Mystery Tour' door de theaters heen gedurende dit jaar en ik moet mij sterk vergissen als ze hier niet de wereld mee rond kunnen in de komende jaren. Duitsland is al rond vertelden ze gisteren. Er gaat vast meer volgen.

Juist de nummers uit de studio jaren staan centraal. De nummers die The Beatles zelf dus nooit live gespeeld hebben, waarschijnlijk niet konden spelen in die tijd. Nu kan dat wel, tot in de hele kleine finesses. Een loopje op een derde gitaar? Een deurbel? Een fluitje? Een extra snare drum? Etc., etc. Het is er allemaal. Hearing and seeing is believing. Ik heb gehoord en mocht er bij zijn. Geen 1 minuut, maar vier nummers en drie delen van nummers tijdens de show en prachtige verhalen aan tafel over hoe een en andere tot stand is gekomen. Vast al een boekje waard op zichzelf.

Niets ten nadele van de sterke, (gespeelde?) emotionele woorden van Prem naar aanleiding van het boek van Charb en ons recht op vrije meningsuiting (komt snel in huis), het enthousiasme van de twee jonge, Belgische regisseurs van Marokaanse afkomst over Tarentino (kaartjes in Eye geboekt), de muziek van The Analogues was het summum. Wel drie onderwerpen die, wat mij betreft, helemaal raak waren.

Ik zal nog steeds niet vaak naar DWDD kijken. Teveel andere dingen te doen. Maar 100% genoten gisteren van de hele show en entourage. Top was het, team DWDD!

Er is slechts een nadeel aan dit verhaal. Die tweede plaat van Royal Parks gaat er in 2016 niet komen. Mijn vriendin stootte mij aan toen de band op kwam, "maar die man kennen we toch"? Inderdaad. Diederik, je zit in een prachtige band met een prachtig verhaal, die geweldige muziek op een fantastiche manier uitvoert. Daar mag je, met alle collega's, enorm trots op zijn.

Wordt vervolgd in mei.......

Wo.

Klik hier voor de (meer dan een) minuut bij DWDD

http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/351753

Ik ben een keer in beeld. Nou, mijn handen en mijn mobiel tijdens 'Lady Madonna', dat vooraf werd gespeeld en dat leverde deze foto op:

Photo: Wo.

De handen zie je hier:

http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/351763