The Gloaming. The Gloaming

Je hebt van die platen waarbij het kwartje lange tijd maar niet wil vallen. Al maanden lees en hoor ik jubelverhalen over het debuut van The Gloaming, maar de plaat kon mij tot voor kort maar niet bekoren. Mooie ingetogen Ierse folk met verrassende invloeden, dat wel, maar het raakte me niet, waardoor de verveling uiteindelijk toe sloeg.
 
Dat veranderde pas nadat de Nederlandse promotor van de plaat me de cd ook fysiek had opgestuurd en ik tijdens autoritten de tijd kon nemen voor deze plaat. Dat heeft het debuut van The Gloaming kennelijk nodig, want langzaam maar zeker heeft het debuut van The Gloaming me betoverd en veroverd.
 
The Gloaming bestaat uit een aantal Amerikaanse en een aantal Ierse muzikanten, van wie de Amerikaan Thomas Bartlett, die als Doveman een aantal prachtige platen heeft gemaakt, voor mij de bekendste is.
 
De Ierse muzikanten lijken in eerste instantie hun stempel te drukken op de muziek van The Gloaming. Dat ligt vooral aan de instrumentale intermezzo’s met strijkers en aan de in het Gaelic gezongen teksten.
 
Het zijn precies deze twee ingrediënten van de muziek van The Gloaming die me in eerste instantie het meest in de weg zaten. De instrumentale intermezzo’s zaten op het eerste gehoor goed in elkaar maar hadden voor mij geen meerwaarde, terwijl de in een voor mij overstaanbare taal gezongen teksten de aandacht wegtrokken van de muziek. Inmiddels hoor ik wel de meerwaarde van de instrumentale intermezzo’s en draagt het gebruik van het Gaelic alleen maar bij aan de magie van de muziek van The Gloaming.
 
The Gloaming maakt zoals gezegd muziek die is geworteld in de traditionele Ierse folk. Dat is muziek die ik slechts in zeer beperkte mate in de platenkast heb staan, waardoor ik erg moest wennen aan deze folk variant. De muziek van The Gloaming beperkt zich echter zeker niet tot de Ierse folk. De Amerikaanse muzikanten van de band hebben hun bagage uit de Amerikaanse folk en de jazz meegenomen en krijgen alle ruimte om deze invloeden in te brengen in de muziek van The Gloaming.
 
Deze muziek krijgt vorm in een aantal lange tot zeer lange tracks, die zich bijna zonder uitzondering zeer langzaam voortslepen. De muziek van The Gloaming moet het zeker niet hebben van snel effectbejag. In de meeste tracks wordt uiterst langzaam naar een climax toegewerkt.
 
Dat is zeker in het begin even wennen, maar wanneer je de songs wat beter kent hoor je continu de onderhuidse spanning die de muziek van The Gloaming zo’n bijzondere lading geeft. Deze lading is samen met het muzikale vakmanschap dat van de plaat afdruipt voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor de magische uitwerking die de muziek van The Gloaming uiteindelijk heeft.
 
Het is muziek waarin meerdere werelden elkaar niet uitsluiten maar omarmen, met uniek klinkende muziek als resultaat. Liefhebbers van Ierse folk zullen waarschijnlijk makkelijker vallen voor de muziek van The Gloaming dan muziekliefhebbers die niet thuis zijn in dit genre, maar inmiddels weet ik uit eigen ervaring dat geduld loont. Als je het debuut van The Gloaming de tijd geeft om te groeien hoor je uiteindelijk muziek die een geheel eigen universum creëert. Het is een universum waarin stress, haast en geldingsdrang ontbreken, maar onder de oppervlakte gebeurt er van alles.
 
Absoluut één van de meest bijzondere platen van de afgelopen tijd en misschien ook wel één van de mooiste.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'The sailor's bonnet': 

https://www.youtube.com/watch?v=usva3chWf5w