Posts
Ik ontdekte de muziek van Devin Tuel en Stephen Harms een jaar of vijf geleden en sindsdien ben ik fan van Native Harrow. Met name de laatste paar albums van het tweetal uit Philadelphia zijn erg goed en met het deze week verschenen Divided Kind zetten Devin Tuel en Stephen Harms de voorlopige kroon op hun werk. De muziek van het duo bevat nog steeds invloeden uit de (Laurel Canyon) folk, maar daar komen dit keer invloeden uit de country en vooral flink wat invloeden uit de soul bij. De songs zijn sterk, de instrumentatie is fraai en de zang van Devin Tuel is ook dit keer geweldig en nog wat indrukwekkender dan op de vorige albums. Heel bekend is Native Harrow nog niet, waar wat is het weer goed.
Ik ben de afgelopen jaren zeer gesteld geraakt op de muziek van het Amerikaanse duo Native Harrow. Devin Tuel en Stephen Harms debuteerden in 2015 met het mooie maar helaas nauwelijks opgemerkte Ghost, waarop het tweetal vooral invloeden uit de folk verwerkte, maar ook invloeden uit omliggende genres binnen de Amerikaanse rootsmuziek een plekje kregen. Het album viel vooral op door de bijzonder mooie stem van Devin Tuel, maar ook in muzikaal opzicht verdiende het album een mooi rapportcijfer.
Ghost werd in 2017 gevolgd door het dubbelalbum Sorores, waarop het geluid van Native Harrow nog wat voller en veelzijdiger klonk. De eerste twee albums van het duo uit Philadelphia, Pennsylvania, ontdekte ik overigens zelf pas in 2019 nadat het derde album van Native Harrow was verschenen. Happier Now was een nog wat beter album en het is het eerste album van het duo dat meer aandacht kreeg.
Happier Now haalde in 2019 met overtuiging mijn jaarlijstje en deed dit in eerste instantie vanwege de stem van Devin Tuel, maar ook de mix van Laurel Canyon folk en Britse folk maakte indruk. Het in 2020 verschenen Closeness was misschien wat minder verrassend dan zijn voorganger, maar het was wederom een mooi album. Op het in 2022 uitgebrachte Old Kind Of Magic werd het geluid van het Amerikaanse tweetal nog wat verder verrijkt met een vleugje psychedelica en was het wederom de stem van Devin Tuel die genadeloos wist te verleiden.
Native Harrow opereerde de afgelopen jaren vanuit het Verenigd Koninkrijk, maar is inmiddels weer teruggekeerd naar de oude thuisbasis Philadelphia. Daar namen Devin Tuel en Stephen Harms in hun thuisstudio het zesde album van Native Harrow op. Op Divided Kind deden de twee zo ongeveer alles zelf, want alleen de drums en de pedal steel zijn niet van de hand van Devin Tuel en Stephen Harms.
Het geluid van Native Harrow varieert wat over de jaren en ook Divided Kind klinkt weer net wat anders. Invloeden uit de Laurel Canyon folk spelen ook dit keer een rol, maar Divided Kind citeert ook uit de archieven van de 70s singer-songwriter muziek, neigt wat naar country door het fraaie gitaarwerk en de ruimtelijke klanken van de pedal steel, maar klinkt vooral een stuk soulvoller.
In al deze genres kan Devin Tuel uitstekend uit de voeten. De zang op de vorige albums van Native Harrow was al prachtig, maar de stem van Devin Tuel maakt op Divided Kind dankzij wat extra soul en emotie nog net wat meer indruk. De zang staat dan ook terecht centraal in de mix, maar ook de instrumentatie op het nieuwe album van Native Harrow is bijzonder mooi laat horen dat de twee muzikanten uit Philadelphia ook in productioneel opzicht een knappe prestatie hebben geleverd.
Het is jammer dat het zesde album van Native Harrow verscheen in een week met heel veel releases, waardoor ook Divided Kind wel eens onder zou kunnen sneeuwen. Het zou zonde zijn, want Devin Tuel en Stephen Harms zijn op hun nieuwe album nog net wat beter geworden en maken Amerikaanse rootsmuziek die kwaliteit ademt en is verpakt in zeer aansprekende songs. Het is lastig kiezen tussen met name de laatste vier albums van het tweetal, maar na meerdere keren horen vind ik Divided Kind nog net wat beter dan de vorige drie albums.
Erwin Zijleman
Je kunt Divided Kind hier luisteren en bestellen:
https://nativeharrow.bandcamp.com/album/divided-kind
No comments:
Post a Comment