Posts
Het loont absoluut de moeite om de Nieuw-Zeelandse muziekscene te volgen, want er wordt mooie muziek gemaakt aan de andere kant van de wereld. Het leverde me bijna zes jaar geleden het fraaie A Dawn I Remember van Holly Arrowsmith op en de muzikante uit Auckland keert deze week terug met de opvolger van dat album. De folk van het vorige album is ook te horen op Blue Dreams, al heeft de Nieuw-Zeelandse muzikante haar songs dit keer wel wat voller ingekleurd en kiest ze bovendien voor een vleugje pop. Gebleven zijn de kwaliteit van de songs van Holly Arrowsmith en haar mooie stem, die ook dit keer uitstekend gedijt in de fraai verzorgde klanken op het album.
Alweer bijna zes jaar geleden besprak ik A Dawn I Remember, het tweede album van de uit Nieuw-Zeeland afkomstige singer-songwriter Holly Arrowsmith. Het was destijds uiteraard de nieuwsbrief van de Nieuw-Zeelandse muziekwinkel Flying Out Records die me op het spoor zette van de muzikante uit Auckland en diezelfde nieuwsbrief wees me van de zomer op het nieuwe album van Holly Arrowsmith. De Nieuw-Zeelandse singer-songwriter, die overigens geboren werd in de Verenigde Staten, heeft de tijd genomen voor haar derde album, dat, in ieder geval deels, duidelijk anders klinkt dan zijn voorganger.
Op A Dawn I Remember maakte Holly Arrowsmith behoorlijk sober klinkende folksongs, die in de basis genoeg hadden aan de akoestische gitaar en de stem van de Nieuw-Zeelandse muzikante. De muziek op het album werd hier en daar voorzien van fraaie en subtiele accenten, maar de nadruk lag op de mooie stem van Holly Arrowsmith, die haar songs met veel gevoel vertolkte. Ik noemde destijds alles tussen Joni Mitchell en Laura Marling als vergelijkingsmateriaal en toen ik het album deze week nog eens beluisterde kwam ik op dezelfde namen uit.
Holly Arrowsmith maakte haar nieuwe album samen met een aantal leden van de door mij hoog gewaardeerde Nieuw-Zeelandse band Tiny Ruins en deed bovendien een beroep op de strijkersarrangementen van Anita Clark, die ook bekend is onder de naam Motte. Blue Dreams klinkt door de bijdragen van de extra muzikanten een stuk voller, maar Holly Arrowsmith heeft ook wat meer invloeden uit de pop toegelaten in haar songs. Het levert een bijzonder aangenaam klinkend album op, dat het prima doet bij de zomerse temperaturen van het moment.
Het vooral uit snareninstrumenten bestaande geluid is fraai geproduceerd door Tiny Ruins lid Tom Healy, die eerder albums produceerde van onder andere Marlon Williams en Bic Runga. Blue Dreams klinkt door het vollere geluid wat moderner dan A Dawn I Remember, dat meer dan eens herinnerde aan de Amerikaanse folk van een aantal decennia geleden, maar invloeden uit de folk zijn zeker niet verdwenen uit het geluid van de muzikante uit Auckland.
Blue Dreams is een persoonlijk album dat vorm kreeg tijdens de laatste fase van de coronapandemie, een periode die voor Holly Arrowsmith samen viel met haar zwangerschap. De eerste songs op Blue Dreams klinken zoals gezegd wat voller dan de songs op het vorige album, maar de instrumentatie is nog altijd subtiel en zeer smaakvol. Naarmate het album vordert worden de klanken op Blue Dreams weer wat subtieler en keert Holly Arrowsmith hier en daar ook weer terug naar het geluid van haar vorige album en domineert de folk in haar muziek.
Beide kanten van Blue Dreams zijn wat mij betreft aansprekend. Ook dit keer valt de stem van de Nieuw-Zeelandse muzikante in positieve zin op en ook Blue Dreams staat vol met aansprekende songs, die aangenaam blijven hangen, maar die ook iets met je doen. Het valt door het enorme aanbod momenteel niet mee om de aandacht te trekken als vrouwelijke singer-songwriter, zeker niet als je dit vanaf de andere kant van de aardbol moet doen, maar Holly Arrowsmith laat ook op haar nieuwe album weer horen dat iets dat je van ver haalt soms echt lekkerder is.
Erwin Zijleman
Je kunt Blue Dreams hier luisteren en bestellen:
https://hollyarrowsmith.bandcamp.com/album/blue-dreams
No comments:
Post a Comment