The Fernweh uit Liverpool neemt je mee terug naar het verleden en verrast met een vat vol invloeden verpakt in prachtige songs.
Dom
natuurlijk om je debuut helemaal aan het eind van het jaar uit te
brengen, want dit is schreeuwen om een gebrek aan aandacht. Het is
zonde, want The Fernweh beschikt over de potentie om achteraf geschaard
te worden onder de grote beloften die voortkwamen uit het muziekjaar
2018. De band doet dit met muziek die begint in de zomer van de liefde
en vervolgens vooral in de Britse folk van de late jaren 60 en vroege
jaren 70 blijft hangen. Althans, dat denk je, want The Fernweh blijft
maar verrassen op dit buitengewoon aangename maar ook buitengewoon
knappe debuut.
De
naam van de Britse band The Fernweh (Duits voor heimwee naar de
vakantie) zingt echt al maanden rond en net nu je het niet meer verwacht
is het debuutalbum van de band uit Liverpool dan eindelijk verschenen.
Het
is een onhandig moment om een debuut uit te brengen en het is zeker een
onhandig moment voor een memorabel debuut als dat van The Fernweh. De
band uit Liverpool heeft immers alles dat nodig is om uit te groeien tot
de lievelingen van de Britse muziekpers en de grote beloften van 2018
en in het geval van The Fernweh is daar helemaal niets op af te dingen.
Het
titelloze debuut van The Fernweh begint midden in de Summer Of Love van
1967. De vloeistof dia’s erbij pakken en klaar ben je. De Amerikaanse
westkust wordt echter al snel verruild voor de archieven van de Britse
popmuziek. Dit begint bij Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band van
stadgenoten The Beatles en komt via The Village Green Preservation
Society van The Kinks uit bij de Britse folkrock uit de late jaren 60 en
vroege jaren 70 van bijvoorbeeld Fairport Convention.
The
Fernweh pint zich echter nergens op vast. Net als je denkt dat de band
kiest voor de folk, vliegen de gitaren uit de bocht en hoor je zelfs wat
van de jonge Rolling Stones. Niet veel later zwengelt een aangenaam
zeurend orgeltje toch weer de invloeden uit de psychedelica aan en zo
gebeurt er van alles op deze plaat. Ook
met psychedelica, folk en rock heb je nog niet alle invloeden op het
debuut van The Fernweh te pakken, want de band uit Liverpool raakt af en
toe ook aan de progrock bands uit de jaren 70 (met meer Genesis dan
Yes), al blijft het bombast achterwege.
The
Fernweh verrast 14 tracks en ruim drie kwartier lang met melodieuze,
lome en bijzonder fraai georkestreerde muziek. Zeker wanneer de band
kiest voor de folk is de muziek van The Fernweh uiterst ingetogen en
word je zomaar een aantal decennia teruggeworpen in de tijd. Het
grootste deel van de plaat neemt je mee terug naar de hoogtijdagen van
de Britse folk en psychedelica, maar The Fernweh zet je ook met enige
regelmaat op het verkeerde been en verwerkt dan toch opeens weer
invloeden uit andere tijden en andere genres, waardoor de band ook kan
raken aan The Doors, The Beach Boys, The Byrds, The Zombies, om maar een
paar namen te noemen.
De
late jaren 60 en vroege jaren 70 domineren op het debuut van de band
uit Liverpool, maar The Fernweh is ook niet bang voor invloeden uit de
late jaren 70 en vroege jaren 80, wat nog wat andere verrassende
accenten toevoegt aan het bijzondere geluid van de band. Er zijn de
afgelopen meer bands geweest met een geluid als dat van The Fernweh, met
The Coral als beste voorbeeld, maar uiteindelijk vind ik de muziek van
de nieuwe band uit Liverpool net wat knapper en mooier. Fraai debuut zo
aan het einde van 2018.
Erwin Zijleman
Je kunt The Fernweh hier kopen:
https://roughtrade.com/gb/music/the-fernweh-the-fernweh
Listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment