Henry St. Alea

Nieuw-Zeelandse band debuteert met een warmbloedige plaat die je al jaren lijkt te kennen en ook al jaren liefhebt.

Waar ze opeens vandaan komen weet ik niet, maar Henry St van Alae is de zoveelste prachtplaat uit Nieuw-Zeeland die ik recentelijk heb opgepikt. Het debuut van de band valt op door een bijzonder smaakvolle en veelzijdige instrumentatie, door gevoelige zang, door prima songs en vooral door songs die direct vertrouwd voelen en die je al jaren lijkt te kennen. Goed in een hokje te duwen is het niet, maar op hetzelfde moment doet de muziek van Alae aan van alles en nog wat denken. Bij eerste beluistering was ik overtuigd van de kwaliteiten van de band en sindsdien is deze plaat alleen maar beter geworden.

Wat je van ver haalt is lang niet altijd lekker, maar ik heb de laatste tijd verrassend veel uitstekende platen uit Nieuw-Zeeland opgepikt.
 
Meestal gebeurde dit overigens na een gouden tip uit de nieuwsbrief van de Nieuw-Zeelandse webshop Flying Out, die me ook op het spoor heeft gezet van de uit Auckland afkomstige band Alae.
 
Alae is een band uit de Nieuw-Zeelandse hoofdstad en bestaat uit de multi-instrumentalisten Alex Farrell-Davey en Allister Meffan en een ritmesectie die wordt gevormd door drummer Jayden Lee en bassist Marika Hodgson. Het viertal heeft met Henry St een bijzonder aangename plaat gemaakt, die hier inmiddels flink wat kille avonden heeft verwarmd.
 
Openingstrack Back In Town laat direct horen wat Alae in huis heeft. Even fraaie als stemmige klanken, die zijn te typeren met termen als sfeervol en gloedvol, worden gecombineerd met geweldige vocalen, die afwisselend ingetogen en gepassioneerd zijn. Het doet me wel wat denken aan de platen van de Amerikaanse band The Lone Bellow, die in Nederland helaas weinig hebben gedaan. Henry St van Alae zal vanwege de fysieke afstand ook niet direct potten breken in Nederland, ook al doen deze fysieke afstanden er in dit digitale tijdperk nauwelijks meer toe.
 
In Nieuw-Zeeland wordt de muziek van Alae in het hokje indie-folk geduwd. Dat past wat mij betreft niet helemaal, maar bruikbare alternatieven heb ik niet direct. Henry St is soms jazzy, soms soulvol of zelfs funky, citeert hier en daar uit de archieven van de 70s soft-pop, maar bevat inderdaad ook wel wat folky elementen.
 
De band herbergt twee multi-instrumentalisten en dat hoor je. De basis van de muziek van Alae wordt gevormd door sfeervol pianospel en opvallend veelkleurig gitaarwerk en wordt verder ingekleurd met onder andere elektronica en blazers, waarna de avontuurlijk spelende ritmesectie het geluid van de band nog wat verder mag optillen.
 
Henry St is soms zeer sfeervol en laid-back, maar is net zo makkelijk aanstekelijk en lichtvoetig, waarbij de band profiteert van veelzijdigheid van zowel de instrumentatie als de vocalen op de plaat.
 
De grootste kracht van het debuut van Alae schuilt in de fraaie instrumentatie, de uitstekende zang en de goede songs, maar het zijn ook nog eens songs die je al jaren lijkt te kennen. ‘Henry St feels like an instant classic’ las ik op een Nieuw-Zeelandse website en dat is precies hoe het is. Direct bij eerste beluistering werd ik gelukkig van de songs van het viertal uit Auckland en Henry St heeft deze kracht behouden.
 
Het warmbloedige karakter van het debuut van Alae zal zeker tijdens stormachtige herfstavonden en kille winterdagen uitstekend tot zijn recht komen, maar ik kan me niet voorstellen dat de plaat het minder doet op de eerste lentedag of op broeierige zomeravonden. Het blijft lastig om de muziek van Alae goed te beschrijven of te typeren, maar ga gewoon eens luisteren. Grote kans dat meer muziekliefhebbers uit de voeten kunnen met deze uitstekende plaat, die mij steeds dierbaarder wordt.

Erwin Zijleman

Je kunt Henry St. hier beluisteren en kopen:

https://alae.bandcamp.com/



or listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:

https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g