Het
Australische duo Luluc neemt de tijd voor haar muziek. Dear Hamyl, het
in eigen beheer uitgebrachte en hier helaas nauwelijks opgemerkte debuut
van het tweetal, verscheen in 2008, de terecht bewierookte opvolger
Passerby stamt uit 2014 en nu is er dan de derde plaat van Zoë Randell
en Steve Hassett.
Voorganger
Passerby vergeleek ik vier jaar geleden uitvoerig met de platen van
Fairport Convention en Nick Drake, maar de plaat riep ook zeker
associaties op met de muziek van Cowboy Junkies, Mazzy Star en The
Innocence Mission (aldus mijn recensie uit 2014).
Nu
zijn dat toevallig drie bands die deze maand een nieuwe plaat hebben
uitgebracht (van Mazzy Star verscheen helaas slechts een EP), wat
betekent dat Luluc wat meer concurrentie heeft dan een paar jaar
geleden. Sculptor laat snel horen dat Zoë Randell en Steve Hassett de
competitie makkelijk aan kunnen.
Luluc
wordt nog altijd vooral in het hokje indie-folk geduwd, maar de muziek
van het tweetal grijpt vooral stevig terug op de traditionele folk uit
de jaren 70, al verwerkt het tweetal op bijna slinkse wijze ook heel
veel invloeden uit de dreampop in haar muziek. Het resultaat is van een
bijzondere schoonheid.
Vergeleken
met zijn voorganger kiest Sculptor voor een wat voller geluid, maar dit
moet direct worden gerelativeerd. Zoë Randell en Steve Hassett
imponeren op hun derde plaat met prachtig lome en opvallend sobere
klanken met volop echo’s uit het verleden, maar ook flink wat invloeden
uit het heden. Centraal staan de schitterende gitaarlijnen van Steve
Hassett, die er in slaagt om met op het eerste oor relatief eenvoudige
akkoorden een bezwerend effect toe te voegen aan de muziek van Luluc.
Dit
bezwerende effect wordt verder versterkt door de prachtige zang van Zoë
Randell, die aansluiting vindt bij de grote folkzangeressen uit het
verleden, maar haar zang ook voorziet van eigentijdse melancholie en
onderkoeling. De prachtige zang maakt Sculptor van Luluc voor mij
vrijwel onweerstaanbaar.
Het
Australische tweetal nam de plaat grotendeels zelf op en nam hier de
tijd voor. Het zorgt voor zorgeloze en heerlijk lome klanken. Deze zijn
van wat extra spanning voorzien door gastmuzikanten als The National
voorman Aaron Dessner, The Dirty Three drummer Jim White en Dinosaur Jr
gitarist J Mascis, die opvallend subtiele bijdragen leveren aan de
plaat.
In
de meeste tracks kunnen Zoë Randell en Steve Hassett het echt prima
met zijn tweeën af. De door subtiele gitaarlijnen en prachtige vocalen
gedragen songs van Luluc nodigen uit tot wegdromen, maar ook als je
klaarwakker blijft valt er heel veel te genieten op de derde plaat van
het tweetal. Ik adviseer iedereen om vooral wakker te blijven, want de
op het eerste gehoor sobere en eenvoudige songs van het Australische
tweetal winnen nog heel lang aan kracht en zijn wanneer ze zijn
uitgegroeid van een bijna onwerkelijke schoonheid. Ik was vier jaar
geleden behoorlijk onder de indruk van Passerby, maar Sculptor is nog
veel mooier. Wat een bijzondere plaat.
Erwin Zijleman
Je kunt Sculptor hier beluisteren en kopen:
https://luluc.bandcamp.com/album/sculptor
or listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment