I Love You, Honeybear. Father John Misty

Joshua Tillman wordt nog steeds ‘de drummer van Fleet Foxes’ genoemd, maar zijn bijdrage aan de zo langzamerhand al weer vergeten band is inmiddels niet meer dan een voetnoot in zijn carrière.
 
Twee jaar voordat Fleet Foxes haar inmiddels roemruchte debuut uitbracht, debuteerde Joshua Tillman als J. Tillman met het uitstekende Minor Works en ook gedurende zijn verblijf in Fleet Foxes bleef hij zijn eigen muziek maken, waardoor de teller in 2011 op een ruime handvol prima platen stond.
 
Nadat Joshua Tillman Fleet Foxes in 2011 de rug had toegekeerd verruilde hij zijn artiestennaam J. Tillman voor een nieuwe, Father John Misty. Het leverde in 2012 met Fear Fun direct een plaat op die nog veel beter was dan alle J. Tillman platen, maar je hoorde dat er meer in zat.
 
We hebben bijna drie jaar op dat meer moeten wachten, maar met I Love You, Honeybear levert Joshua Tillman zijn eerste meesterwerk af. De tweede plaat van Father John Misty is nog een paar klassen beter dan zijn voorganger en is zo’n plaat die je na één keer horen niet meer los wilt laten.
 
De openingstrack en titeltrack zet direct de toon met grootse popmuziek die herinnert aan de beste dagen van Elton John. Het is popmuziek zoals die tegenwoordig niet al te veel meer wordt gemaakt, maar Father John Misty blijkt er een meester in. I Love You, Honeybear bevat veel haakjes naar de popmuziek uit de jaren 60 en 70, maar blijft hier zeker niet in steken.
 
De combinatie van grootse arrangementen vol strijkers met elektronica doet denken aan de manier waarop John Grant muziek maakt, al klinkt de muziek van Father John Misty nog grootser en meeslepender. I Love You, Honeybear roept het ene moment associaties op met de tijdloze popmuziek van Harry Nilsson, maar zet je niet veel later weer compleet op het verkeerde been met een Mexicaanse blazerskapel of moderne synths en beats, waarna Father John Misty op de proppen komt met een song waarvoor Brian Wilson een moord zou hebben gedaan of een song die mij persoonlijk herinnert aan de briljante platen van Fiona Apple.

De tweede plaat van Father John Misty slingert je heen en weer tussen een aantal decennia popmuziek, maar is desondanks geen allegaartje. I Love You, Honeybear overtuigt vanaf de eerste noten en blijft dit doen tot de laatste noten wegsterven.
 
Waar de platen van J. Tillman geniale momenten afwisselden met opvallend zwakke momenten, is I Love You, Honeybear van een consistent en opvallend hoog niveau. Het knappe is dat de plaat klinkt als een aaneenschakeling van perfecte popsongs, maar het zijn ook popsongs die maar lastig te doorgronden zijn.
 
Het is de liefde die Joshua Tillman heeft geïnspireerd tot I Love You, Honeybear en deze liefde heeft gezorgd voor focus. I Love You, Honeybear valt in eerste instantie vooral op door de geweldige arrangementen en muziek, maar ook de zang op de plaat is om van te watertanden en hetzelfde geldt voor de songs, die maar aan diepgang blijven winnen.
 
Joshua Tillman maakte tot dusver muziek waarvan je alleen maar kon houden, maar waarop ook altijd wel wat viel aan te merken. I Love You, Honeybear is een plaat om zielsveel van te houden en bovendien een plaat zonder zwakke momenten. Wat een wereldplaat. Tot over een maand of zeven in de jaarlijstjes.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'I Love You, Honeybear':

https://www.youtube.com/watch?v=caMfvhKIgBo

Of kopen bij Bol.com