Je kunt hier luisteren naar 'When the lighting strikes'.
Het is dit jaar (2012, Wo.) eerder
regel dan uitzondering; kwalitatief hoogstaande platen van eigen bodem.
Ik zal me dan ook niet nog eens verbazen over het grote aantal platen
van eigen bodem dat dit jaar deze BLOG heeft gehaald, al is het maar
omdat ik van Johan Borger eigenlijk niet anders had verwacht. Borger
debuteerde bijna twee jaar geleden met het bijzonder fraaie Sometimes;
destijds een van de weinige releases van eigen bodem die een plekje op
mijn BLOG wisten af te dwingen. Met het onlangs verschenen Wild Geese
Calling laat Johan Borger horen dat hij sinds de release van het in
kleine kring bejubelde Sometimes alleen maar is gegroeid. Het in de
eigen woonkamer opgenomen en knap in elkaar geknutselde Sometimes was
destijds een oase van rust. Johan Borger liet zich op zijn debuut
voornamelijk beïnvloeden door Amerikaanse singer-songwriter muziek uit
de jaren 60 en 70 en had een voorliefde voor ingetogen en soms bijna
fluisterzachte songs. Het bleken stuk voor stuk songs die je heel snel
dierbaar worden en die vervolgens ook dierbaar blijven. Voor Wild Geese
Calling verruilde Johan Borger zijn woonkamer voor een oude boerderij.
De plaat heeft hierdoor net wat meer een bandgeluid dan Sometimes, maar
de verschillen tussen beide platen moeten zeker niet overdreven worden.
Dat is wat mij betreft goed nieuws, want het unieke geluid van Sometimes
was nog lang niet uitgewerkt. Wild Geese Calling laat zich uiteindelijk
beluisteren als Sometimes deel 2, maar is zeker niet meer van
hetzelfde. Johan Borger heeft zich de afgelopen twee jaar verder
ontwikkeld als singer-songwriter en laat als zanger (meer kleur en
emotie) en als songwriter (mooiere verhalen en meer memorabele songs) de
nodige groei horen. Ook op Wild Geese Calling maakt Johan Borger
tijdloze muziek met vooral invloeden uit de folk en de country en
domineren de stemmige en vaak behoorlijk ingetogen songs. Deze zijn net
wat mooier ingekleurd dan de songs op Sometimes en ook de variatie is
net wat groter, waardoor Wild Geese Calling duidelijk aan kracht wint.
Net als Sometimes doet ook Wild Geese Calling me met enige regelmaat
denken aan het werk van de door mijn zeer gewaardeerde Amerikaanse
singer-songwriter Ray LaMontagne, maar ook wanneer ik eventueel
aanwezige chauvinistische gevoelens onderdruk, vind ik de platen van
Johan Borger beter, al is het maar omdat ik zijn stem mooier en
prettiger vind. Het is al knap om in een overvol genre als dit met een
plaat op de proppen te komen die op de aandacht weet te trekken. Het is
nog veel knapper om een plaat af te leveren die vervolgens ook nog eens
diepe indruk weet te maken. Johan Borger doet dit nu voor de tweede keer
in nog geen twee jaar tijd en overtreft ook nog eens het zo geprezen
debuut. Sometimes werd uiteindelijk een van de mooiste singer-songwriter
platen van 2011. Wild Geese Calling zal in 2012 menig lijstje aan gaan
voeren. Als gerechtigheid bestaat tenminste.
Erwin Zijleman
Je kunt Wild geese calling hier bestellen.
No comments:
Post a Comment