maandag 2 oktober 2017

Rolling Stones Amsterdam Arena 30 september 2017 (2)


Foto: HareD
En daar waren ze weer, voor de 38e keer op Nederlandse bodem. De Stones, in de Arena. Wow, vol passie, vuur en zichtbaar een heleboel plezier. Daar kan je toch alleen maar respect voor hebben. Jagger is 74, maar sprong rond als een dertiger. Richards (73), zou niet meer moeten zingen -wat hij wel twee nummers deed- maar zijn gitaarwerk blijft fantastisch. Watts (76), Mr Cool, in een groen Polo overhemd en oranje sokken, onverstoorbaar drummend. Woods, 70, redelijk onzichtbaar, tot aan het voorstelrondje, waarin hij helemaal uit zijn dak gaat. Naast respect had ik ook gevoelens van ontroering. Vier mannen, met die cliché rock and roll-levens, met het gedoe en de drugs, de drank en de vrouwen. De ruzies, het gezeik, de rijkdom. En dan ga je gewoon weer lekker touren, gewoon omdat het kan en omdat je er zin in hebt. En dat straal je dan ook uit. Tja, dat raakte mij wel. Omdat de Rolling Stones de rock-iconen zijn en blijven.

Foto: HareD
Op internet was er veel kritiek op het optreden. Maar dat was echt overdreven. ‘Paint it black’ werd minder spannend gespeeld dan mogelijk is, dat was zo. Maar dat laat onverlet dat het een strakke, levendige aaneenschakeling was van een selectie van de grote successen. Sympathy for the Devil, It’s only Rock and Roll (but I like it), Start me up, Jumpin’ Jack Flash, Miss you, Honky Tonk Woman, Brown Sugar, etc. En ook nog drie nummers van het laatste blues album van de heren. Ik ben niet de grootste Stones fan die aanwezig is op dit blog, maar in mijn beleving, en die mijn van mijn metgezellen, was het concert goed uitgevoerd, energiek en bijna niet op routine (voor zover dat mogelijk is met een band die 55 jaar geleden is opgericht, natuurlijk).  Het dak ging er ook gewoon vanaf, ook achterop het veld, en ondanks de hoge leeftijd van het publiek

Het voorprogramma was overigens van De Staat. Dat begon een beetje stroef, maar op het eind kwam de stemming erin. Respect voor leadzanger Torre Florim, die gewoon midden in het publiek ging staan bij afsluiter Witchdoctor. In hun eigen shows doet/deed hij dat ook en dan loopt het publiek massaal rondjes om de zanger. Dat gebeurde nu natuurlijk niet, maar het was wel top dat hij er toch ging staan.

Kortom: het was een feest, petje af heren, het was ons een zeer waar genoegen. Zowel muzikaal als emotioneel.

HareD

Geen opmerkingen:

Een reactie posten