Blueprints. Labasheeda

De Amsterdamse band Labasheeda heeft met Blueprints een werkelijk geweldig album afgeleverd, dat stekelige rocksongs combineert met nogal uiteenlopende invloeden, avontuurlijke klanken en gedreven zang.

Labasheeda draait inmiddels al een tijdje mee, maar met het onlangs verschenen Blueprints kan de band uit Amsterdam wel eens flinke stappen gaan zetten. Op haar nieuwe album combineert Labasheeda invloeden uit de postpunk en indierock, maar door de bijzondere bijdragen van bijvoorbeeld de viool past de band in geen enkel hokje. De songs van Labasheeda liggen lekker in het gehoor, maar de band kiest nergens voor de makkelijkste weg, wat een spannend album oplevert, dat nog wat verder wordt opgetild door de uitstekende zang. Zonder het verleden van Labasheeda tekort te doen, durf ik wel te stellen dat Nederland er dankzij Blueprints van Labasheeda een geweldige indieband bij heeft.

Labasheeda is een Amsterdamse band, die volgend jaar twintig jaar bestaat. De band rond Saskia van der Giessen maakte in die twintig jaar een handvol albums en een aantal EP’s, die volgens mij niet overdreven veel aandacht hebben gekregen. Zelf krijg ik inmiddels al een aantal jaren de nieuwe muziek van de band toegestuurd, maar eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik er tot voor kort hooguit met een half oor naar had geluisterd.

Dat had niet zoveel te maken met de kwaliteit van de muziek van de Nederlandse band, maar alles met het grote aanbod en een chronisch gebrek aan tijd. Vorige week leek ook het nieuwe album van Labasheeda bij mij tussen wal en schip te vallen, maar toen ik eindelijk de tijd nam om naar het album te luisteren, raakte ik snel geïnteresseerd in het zesde album van de Amsterdamse band.

Labasheeda noemde zichzelf in het verleden een punkband en heeft inmiddels de etiketten artpunk en noiserock op haar muziek geplakt. Hiermee zetten ze potentiële luisteraars wat op het verkeerde been en doen ze zichzelf tekort. Als ik luister naar het nieuwe album Blueprints hoor ik veel meer dan artpunk en noiserock en hoor ik bovendien dat Labasheeda er in is geslaagd om een bijzonder en eigenzinnig eigen geluid te creëren.

De Amsterdamse band heeft zich op Blueprints door van alles laten inspireren en, meer dan op de vorige albums van de band, die ik vluchtig heb beluisterd, valt alles op zijn plek. Het album opent met fraaie baslijnen en bijzondere percussie, waarna staccato gitaren, een bijzonder klinkende viool en de zang van Saskia van der Giessen opduiken. De openingstrack van Blueprints kan met een beetje fantasie nog wel in het hokje postpunk worden gedrongen, maar het is door de vioolbijdragen van Saskia van der Giessen en de tempowisselingen in de track wel hele bijzondere postpunk.

In de tweede track worden de gitaarriffs wat zwaarder aangezet en begrijp ik het label noiserock, tot de track weer een andere kant op gaat door bijzondere pianoklanken en de gedreven vocalen. Labasheeda klinkt opeens als Sleater-Kinney voordat het een verkeerde afslag nam en dat is wat mij betreft een groot compliment.

Labasheeda bestaat inmiddels bijna twintig jaar en dat hoor je. Saskia van der Giessen (zang, gitaar, viool, viola, piano), Arne Wolfswinkel (gitaar, bas, piano) en Bas Snabilie (drums, marimba, synthesizer, percussie) hebben niet alleen flink wat instrumenten toegevoegd aan het geluid van Labasheeda, maar spelen ook strak en fantasierijk. Met de bovenstaande instrumenten zijn we er overigens nog niet, want gastmuzikanten voegen onder andere cello, viool en bas toe aan het geluid van Labasheeda.

Het knappe van Blueprints is dat Labasheeda aan de ene kant uit de voeten kan met compacte en aangenaam stekelige rocksongs, maar dat aan de andere kant een bijzondere en meestal eigenzinnige wending nooit ver weg is. Het zesde album van de Amsterdamse band verleidt makkelijk, maar laat pas hierna horen hoe goed het werkelijk is.

Labasheeda is een heerlijk eigenwijs indierock album van een soort waarvan er in 2023 veel te weinig zijn gemaakt. Ik heb het idee dat een album als Blueprints goud zou zijn in handen van een Amerikaanse indieband, maar waarom zou een platform als Pitchfork geen album van een Amsterdamse band op kunnen pikken. Ik moet de rest van het oeuvre van Labasheeda nog goed gaan ontdekken, maar Blueprints is echt een fantastisch album in een overigens prachtig jaar voor de Nederlandse popmuziek.

Erwin Zijleman

Je kunt Blueprints hier luisteren en bestellen:

https://labasheeda.bandcamp.com/album/blueprints