The Pleasures Of Self Deception. LIJO

De Nederlandse muzikante LIJO levert met The Pleasures Of Self Deception een buitengewoon fascinerend album af met elektronische ingekleurde popmuziek die je continu op het verkeerde been zet maar die ook continu betovert.

Dat de Nederlandse muzikante Merit Visser zeer getalenteerd is wist ik al door de albums van haar band Ilen Mer, maar als LIJO weet ze me toch weer te verrassen. Als LIJO grijpt de muzikante uit Utrecht naar een flinke bak elektronica, die ze op fascinerende wijze inzet. De songs op The Pleasures Of Self Deception lopen over van avontuur, maar LIJO beheerst ook de kunst van het schrijven van lekker in het gehoor liggende popsongs. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal fantastisch, maar ook de expressieve zang van de Nederlandse muzikanten en haar persoonlijke en poëtische teksten dragen nadrukkelijk bij aan de magie van The Pleasures Of Self Deception, dat absoluut behoort tot de beste albums die dit jaar zijn verschenen.

LIJO is het alter ego van de Nederlandse muzikante Merit Visser, die inmiddels al een tijdje aan de weg timmert. Dat deed ze in eerste instantie als zangeres van de band Ilen Mer, die in 2015 en 2017 met The Things That Sleep In The Woods en Öar twee uitstekende albums afleverde. Het zijn albums waarop de Nederlandse band invloeden uit de Britse folk uit de jaren 70 vermengde met veel moderner klinkende indiepop, waarna Merit Visser met haar expressieve zang nog een vleugje Kate Bush toevoegde.

Ik was zelf heel erg onder de indruk van de muziek van Ilen Mer en reserveerde voor Öar zelfs een plekje in de top tien in mijn jaarlijstje over 2017, maar beide albums van de band kregen uiteindelijk niet de waardering die ze zo hadden verdiend. Merit Visser maakt inmiddels al een aantal jaren muziek als LIJO, wat tot dusver een aantal singles en een EP opleverde. De songs van LIJO laten horen dat Merit Visser solo totaal andere muziek maakt dan met haar band. Waar de songs van Ilen Mer vooral warm en organisch zijn ingekleurd, koos LIJO op haar eerste tracks voor een voornamelijk elektronisch en vaak wat onderkoeld geluid.

Het is een lijn die wordt doorgetrokken op LIJO’s debuutalbum The Pleasures Of Self Deception, dat deze week is verschenen. Eindelijk verschenen mogen we wel zeggen, want Merit Visser nam haar debuutalbum al in 2020 op. De Nederlandse muzikante begon vervolgens te twijfelen over het album, maar gelukkig keerde de liefde voor de songs op The Pleasures Of Self Deception terug en kunnen we nu genieten van het debuutalbum van LIJO.

En genieten is het, want Merit Visser laat ook als LIJO horen dat ze een groot talent is. Het door Erwin Tuijl geproduceerde album imponeert elf songs lang met eigenzinnige maar ook zeer aantrekkelijke songs, die zowel tijdloos als futuristisch kunnen klinken. Erwin Tuijl kennen we overigens van het Nederlandse duo Pocket Knife Army, dat ten tijde van de albums van Ilen Mer twee geweldige albums afleverde, maar sindsdien helaas geen muziek meer heeft uitgebracht.

Op The Pleasures Of Self Deception kiest LIJO zoals gezegd voor een met flink wat elektronica ingekleurd geluid. Het is een geluid dat varieert van zeer aanstekelijk tot behoorlijk experimenteel, maar in alle songs van de Nederlandse muzikante gebeurt er van alles. Het ene moment komen er dwingende beats door de speaker, het volgende moment ingetogen pianoklanken of vervreemdende elektronische klanken, waardoor je ruim veertig minuten op het puntje van je stoel zit. Zet een goede koptelefoon op en je hoort nog veel meer fraaie details in de song van LIJO.

Ik vergeleek Merit Visser eerder met Kate Bush en dat is vergelijkingsmateriaal dat er nog steeds toe doet. In muzikaal en vocaal opzicht lijkt The Pleasures Of Self Deception niet of nauwelijks op Kate Bush, maar net als de Britse muzikante verlegt Merit Visser als LIJO continu de muzikale grenzen en maakt ze muziek die de fantasie eindeloos prikkelt. Als ik het debuutalbum van LIJO moet vergelijken met de muziek van anderen kom ik uit bij MASSEDUCTION van St. Vincent, maar ook dit is vergelijkingsmateriaal dat maar in beperkte mate relevant is.

LIJO creëert op haar debuutalbum haar eigen muzikale universum en het is een universum dat overloopt van schoonheid en creativiteit. Dat geldt voor de bijzondere klanken op en de trefzekere productie van The Pleasures Of Self Deception, maar het geldt zeker ook voor de expressieve zang van Merit Visser, die met veel passie zingt en ook nog eens prachtige teksten heeft geschreven. De songs van de Utrechtse muzikante worden tenslotte alleen maar mooier en indrukwekkender en dringen zich hierdoor steeds genadelozer op.

Ik ben al sinds de uitstekende albums van Ilen Mer behoorlijk onder de indruk van de talenten van Merit Visser, maar als LIJO zet ze nog een flinke stap vooruit, wat een fascinerend en hoogstand debuutalbum oplevert, dat echt alle aandacht verdient, nationaal en internationaal.

Erwin Zijleman

Je kunt The Pleasures Of Self Deception hier luisteren en bestellen:

https://thisislijo.bandcamp.com/album/the-pleasures-of-self-deception