Ceremony. Tiny Ruins

Tiny Ruins uit Auckland laat op het zonnige, mooi ingekleurde en van prachtige vocalen voorziene Ceremony horen dat het zeer de moeite waard is om de Nieuw-Zeelandse popmuziek op de voet te volgen.

Tiny Ruins, de band rond de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Hollie Fullbrook, leverde met Brightly Painted One uit 2014 en Olympic Girls uit 2019 twee uitstekende albums af, maar het deze week verschenen Ceremony vind ik nog wat beter. Het album werd gemaakt tijdens de corona lockdowns, maar het album klinkt desondanks warm en zonnig. Tiny Ruins schuift op Ceremony iets op richting Britse folk, wat uitstekend past bij de mooie en heldere stem van Hollie Fullbrook, maar de inkleuring van de songs is ook fraai en veelkleurig. Ceremony overtuigt vrij makkelijk, maar het is ook een album dat nog lange tijd beter wordt. Een volgende parel uit de Nieuw-Zeelandse muziekscene.

Het is ruim vier jaar stil geweest rond de Nieuw-Zeelandse band Tiny Ruins, die aan het begin van 2019, ook in Nederland, terecht flink wat aandacht trok met haar derde album Olympic Girls. De band, die ooit begon als een soloproject van singer-songwriter Hollie Fullbrook, maakte op Olympic Girls indruk met een aangenaam geluid vol zonnestralen en met sterke songs, waarin de mooie en heldere stem van de frontvrouw van de band nadrukkelijk de aandacht opeiste.

Hollie Fullbrook maakte aan het eind van 2019 in haar uppie een mooie akoestische versie van Olympic Girls en schreef ook de songs voor het deze week verschenen Ceremony in eerste instantie met een sobere uitvoering met akoestische gitaar en zang in gedachten. Daar is niet zoveel meer van te horen, want de songs op het album zijn ook dit keer prachtig ingekleurd door de band, die wederom flink strooit met zonnestralen. Ceremony is in alle opzichten een logisch vervolg op Olympic Girls en het is bovendien een album dat het uitstekend doet bij de warme zonnestralen die dan eindelijk hun intrede hebben gedaan.

Ik vergeleek de muziek van Tiny Ruins ruim vier jaar geleden met die van The Sundays en 10,000 Maniacs en met name de muziek van de laatste band draagt ook dit keer relevant vergelijkingsmateriaal aan, al is de vergelijking wat minder relevant dan vier jaar geleden. De muziek van de band uit Auckland bestond op Olympic Girls uit gelijke delen folk, dreampop en psychedelica, maar op Ceremony is de balans flink in de richting van de folk uitgeslagen.

Hollie Fullbrook heeft zich dit keer flink laten inspireren door de Britse folk uit de late jaren 60 en vroege jaren 70 en dat is muziek die perfect past bij haar bijzonder mooie stem. De instrumentatie op Ceremony is soberder en stemmiger dan die op Olympic Girls en er is hierdoor ook nog eens meer ruimte voor de stem van Hollie Fullbrook. Dat laatste is een wijs besluit, want de Nieuw-Zeelandse zangeres zingt echt prachtig op het nieuwe album van haar band.

Zowel in de zang als in de instrumentatie laat Tiny Ruins dit keer iets meer invloeden uit de folk horen, maar zowel in muzikaal als in vocaal opzicht bestrijkt de Nieuw-Zeelandse band een veel breder palet. Zeker wanneer je de instrumentatie en de zanglijnen met veel aandacht beluistert en uitpluist, valt op hoeveel zorg er is besteed aan de mooie klanken op het album en met hoeveel gevoel en precisie Hollie Fullbrook zingt. Tiny Ruins heeft haar inspiratie dit keer gevonden in zowel de Britse als de Amerikaanse folk, maar het geluid van de band heeft ook iets typisch Nieuw-Zeelands, al is het lastig om te beschrijven wat dit precies is.

Ik was vier jaar geleden absoluut gecharmeerd van Olympic Girls, waarvan de recensie uiteindelijk een van de best gelezen recensies op de krenten uit de pop in 2019 was, maar ik vind Ceremony nog een stuk beter. Zeker wanneer je het album wat vaker gehoord hebt, dringen de songs op het album zich genadeloos op en lijken zowel de muziek als de zang op het album alleen maar mooier en veelkleuriger te worden.

Ik volg de Nieuw-Zeelandse popmuziek de afgelopen jaren op de voet, op zoek naar parels die niet onder doen voor die uit Europa en de Verenigde Staten. Ceremony van Tiny Ruins is zo’n parel en het is er een die vooralsnog misschien nog wel feller blinkt dan de albums uit de andere windstreken.

Erwin Zijleman

Je kunt Ceremony hier luisteren en bestellen:

https://tinyruins.bandcamp.com/album/ceremony