Carly Rae Jepsen lijkt de songs uit haar mouw te schudden, want na de release van The Loneliest Time een maand of negen geleden, bleken er nog stapels songs over voor een nieuw album. The Loveliest Time doet zeker niet onder voor zijn voorganger en is ook een wat ander album geworden. Carly Rae Jepsen flirt op haar nieuwe album wat minder met popmuziek uit het verre verleden en bekijkt het leven bovendien weer door een roze bril. Het zijn ook dit keer nagenoeg perfecte popsongs die Carly Rae Jepsen aflevert, maar haar songs schuren toch ook altijd wat tegen de indiepop aan. In muzikaal en productioneel opzicht is het weer hoogstaand en wat zingt de Canadese muzikante weer geweldig. Topkwaliteit.
Ik ben lang niet altijd gek op de mainstream popmuziek van de erkende popprinsessen van het moment, maar ik ben tot dusver eigenlijk altijd onder de indruk van de albums van Carly Rae Jepsen. De Canadese muzikante brak alweer elf jaar geleden door met de oorwurm Call Me Maybe, maar liet op het bijbehorende album Kiss horen dat ze een uitstekend gevoel had voor aanstekelijke popsongs met een indie twist.
Kiss pikte ik nog op als een ‘guilty pleasure’, maar E·MO·TION uit 2015, Dedicated uit 2019, Dedicated Side B uit 2020 en het vorig jaar verschenen The Loneliest Time waren wat mij betreft 24-karaat popalbums, die behoorden tot het beste dat in het genre is gemaakt. The Loneliest Time is nog geen jaar oud, maar toch duikt Carly Rae Jepsen deze week alweer op met een nieuw album.
Op haar vorige album grossierde de Canadese muzikante in popsongs met zowel invloeden uit de jaren 70, 80 en 90 als invloeden uit het verleden en stopte ze bovendien wat meer melancholie in haar teksten. Het leverde bijna een uur nagenoeg perfecte popmuziek af, waarin verrassend vaak werd geflirt met 70s disco. Op het deze week verschenen The Loveliest Time moeten we het doen met drie kwartier muziek, maar het niveau ligt zoals altijd hoog.
Zoals de titel van het album al doet vermoeden is The Loveliest Time een ‘companion album’ bij The Loneliest Time, maar het nieuwe album van Carly Rae Jepsen klinkt, net als Dedicated Side B uit 2020, zeker niet als een verzameling restjes. Net als op haar vorige album werkt de Canadese muzikante op haar nieuwe album samen met een goed gevuld blik met producers. Dat levert meestal nogal fragmentarische albums op, maar ook op The Loveliest Time weet Carly Rae Jepsen de consistentie te bewaken.
Vergeleken met haar vorige album klinkt de Canadese popprinses op haar nieuwe album weer net wat opgewekter, wat op zich beter past bij de blinkende popmuziek die ze maakt. Het is popmuziek die ook op The Loveliest Time weer is ingekleurd met een flinke bak elektronica, maar de muziek van Carly Rae Jepsen klinkt ook dit keer warm. Waar Carly Rae Jepsen op The Loneliest Time flink flirtte met popmuziek uit het verleden, maakt de Canadese muzikante op haar nieuwe album weer vooral popmuziek van dit moment.
Muziekliefhebbers die niets hebben met pure pop vinden ook op The Loveliest Time weer niets van hun gading, maar een ieder met een zwak voor goed gemaakte popmuziek met een vleugje indie, zal ook weer genieten van het nieuwe album van Carly Rae Jepsen. In productioneel opzicht is het een album vol hoogstandjes, maar ook in muzikaal opzicht is het, mede door het brede klankenpalet, een interessant album. Carly Rae Jepsen laat tenslotte ook op The Loveliest Time weer horen dat ze een uitstekende zangeres is, die behoort tot de besten in het genre.
Ik ben al met al weer zeer te spreken over de perfecte pop van Carly Rae Jepsen, die laat horen dat ook tussen haar tweede keuze een aantal geweldige popsongs zitten. Ik ben inmiddels wel heel benieuwd hoe een samenwerking tussen Carly Rae Jepsen en Jack Antonoff of zelfs Aaron Dessner zou uitpakken, maar ook als de Canadese muzikante blijft doen wat ze inmiddels al een aantal jaren doet is ieder nieuw album van Carly Rae Jepsen een album om naar uit te kijken. Een maand of negen na The Loneliest Time had ik nog geen nieuw album van haar verwacht, maar ook The Loveliest Time is weer een voltreffer.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment