Posts
Depeche Mode behoort absoluut tot de beste live-bands van het moment, maar wat mag je nog verwachten van een nieuw studioalbum van een band die inmiddels meer dan veertig jaar mee gaat en de afgelopen zes jaar geen album uitbracht? Best veel kennelijk, want Memento Mori is een verrassend sterk album, dat al snel niet zo gek veel onder blijkt te doen voor het beste werk van de band. De coronapandemie en met name het overlijden van bandlid Andy Fletcher kleuren het album aardedonker, maar dit past perfect bij de songs van Depeche Mode. De synths op het album klinken prachtig, de zang is uitstekend en de songs zijn stuk voor stuk van een hoog niveau. Echt een zeer aangename verrassing dit nieuwe Depeche Mode album.
De Britse band Depeche Mode bestaat inmiddels al meer dan veertig jaar en heeft in die ruime veertig jaar een zeer imposant oeuvre opgebouwd, dat tot voor kort bestond uit veertien studioalbums. Ik geef eerlijk toe dat ik dit in 1981 bij beluistering van het nog door Vince Clarke gedomineerde Speak & Spell niet had verwacht van een op dat moment redelijk doorsnee synthpop bandje, maar Depeche Mode bleek al snel van vele markten thuis en groeide uit tot een allround rockband.
Het afgelopen decennium timmerde de Britse band vooral aan de weg op het podium en verschenen van alle albums van Depeche Mode versies met 12” remixes van de bekendste songs van de band. Spirit uit de lente van 2017 was daarom tot voor kort het laatste studioalbum van de band, maar deze week is het vijftiende studioalbum van Depeche Mode verschenen, Memento Mori.
Er werd in het verleden, zeker in Nederland, vaak wat neerbuigend gedaan over de muziek van Depeche Mode, maar wanneer ik het oeuvre van de band bekijk, kan ik alleen maar constateren dat de Britse band al sinds de vroege jaren 80 een behoorlijk hoog niveau weet vast te houden op de meeste van haar albums en ook op de zwakste albums zeker niet door het ijs zakt.
Ondanks de geweldige live-reputatie van Depeche Mode is het altijd maar de vraag waar een band die al meer dan veertig jaar bestaat na zes jaar stilte nog mee komt. De meeste generatiegenoten van de band bestaan al lang niet meer of leveren draken van albums af (beluister de nieuwe U2 maar eens), maar na Memento Mori meerdere keren gehoord te hebben, durf ik wel te concluderen dat Depeche Mode op haar vijftiende album juist de lijn naar boven weer heeft gevonden. Memento Mori is nog beter dan Spirit uit 2017 en doet wat mij betreft niet onder voor het beste werk van de band.
Zoals de titel al doet vermoeden is Memento Mori (gedenk te sterven) geen vrolijk album geworden. De Britse band bekeek het leven op haar meeste albums sowieso niet door een roze bril, maar de coronapandemie en met name de onverwachte dood van lid van het eerste uur Andy Fletcher hebben er stevig ingehakt. Dave Gahan en Martin Gore, de overgebleven leden van de band, staan uitvoerig stil bij het overlijden van hun vriend en medebandlid, wat heeft geresulteerd in een behoorlijk donker album.
Depeche Mode is al heel lang geen synthpop band meer, maar elektronica speelt nog altijd een zeer voorname rol in de muziek van de band en domineert in vrijwel alle songs op het nieuwe album. De elektronica op Memento Mori klinkt echt prachtig en is hier en daar stevig schatplichtig aan de eerste stappen in het genre die werden gezet door de pioniers, van wie in ieder geval Kraftwerk moet worden genoemd. De wolken elektronica passen prachtig bij de stem van Dave Gahan, die sinds de eerste stappen van Depeche Mode alleen maar beter is gaan zingen.
Memento Mori wordt nog wat verder opgestuwd door de aansprekende songs op het album, die extra lading krijgen door alle ellende uit het recente verleden. Het zijn songs die me direct aanspraken, maar ze worden echt alleen maar beter en memorabeler. De meeste bands die in de jaren 80 aan de weg timmerden liggen al lang op apegapen of zijn geen schim meer van zichzelf, maar Depeche Mode kan ook met Memento Mori nog met de besten mee, wat een prestatie van formaat is.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment