Posts
Ik heb het tweede album van de Amerikaanse band Leon III eerder dit jaar over het hoofd gezien, maar dankzij een tip van een lezer heb ik me alsnog kunnen onderdompelen in de fascinerende en bedwelmende luistertrip op Antlers In Velvet. De twee leden van de band maakten in het verleden al eens indruk met de band Wrinkle Neck Mules, maar imponeren nu als Leon III. In de basis hoor je nog wel wat invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, maar invloeden uit de psychedelica domineren op dit bijzondere album, dat meer dan eens aan Pink Floyd doet denken, maar minstens net zo vaak ook helemaal niet. In de gaten houden deze band. Leon III is de naam.
Een lezer van deze BLOG adviseerde me om eens naar Antlers In Velvet van Leon III te luisteren. Het is een naam die bij mij geen belletje deed rinkelen, maar de band debuteerde al in 2018 en kon toen rekenen op zeer positieve recensies. Het eerder dit jaar verschenen Antlers In Velvet, dat in kleine kring ook zeer positief is ontvangen, is het tweede album van de band, die een paar jaar werd geleden werd geformeerd door twee leden van de Amerikaanse band Wrinkle Neck Mules.
Dat is een band die ik wel een tijdje heb gevolgd, maar uiteindelijk uit het oog ben verloren. Waar de muziek van Wrinkle Neck Mules zwaar tegen de countryrock aanleunde, kiest Leon III vooral voor invloeden uit de psychedelica. Andy Stepanian en Mason Brent, de twee vaste leden van de band, hebben deze invloeden verwerkt in een afwisselend zeer toegankelijk en lekker trippy geluid, dat me, zeker bij eerste beluistering, deed denken aan een dwarsdoorsnede uit het oeuvre van Pink Floyd.
De twee muzikanten, die opereren vanuit Houston, Texas, hebben Antlers In Velvet opgenomen met flink wat gastmuzikanten. Blazers, strijkers en een pedal steel zorgen voor mooie accenten in een geluid, dat wordt gedomineerd een batterij aan keyboards en vooral door gitaren. Ondanks het grote aantal instrumenten is het tweede album van Leon III voorzien van een aangenaam zweverig of zelfs wat atmosferisch geluid, waarin zowel ruimte is voor redelijk toegankelijke songstructuren als voor experimenteren.
De fraaie klanken op het album en zeker de wat langere tracks zorgen steeds weer voor een ontspannen sfeer, die uitnodigt tot wegdromen. De wat dromerige vocalen van Andy Stepanian en Mason Brent dragen bij aan de lome sfeer op het album en ook de hier en daar opduikende vrouwenstem draagt prachtig bij aan het zo mooie eindresultaat.
Zeker wanneer de pedal steel opduikt, hoor je nog wel wat invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek op het album, maar invloeden uit de Amerikaanse en vooral Britse psychedelica hebben de meeste invloed gehad op het bijzondere geluid van Leon III. Het is een geluid dat zoals gezegd af en toe associaties oproept met de muziek van Pink Floyd en het bijzondere is dat ik zowel invloeden hoor uit de psychedelische jonge jaren van de Britse band als uit de veel toegankelijkere en melodieuzere late jaren van de band.
Leon III maakt muziek die zich door alle aangename klanken makkelijk opdringt, maar wat heeft de Amerikaanse band ook veel moois verstopt in de songs op Antlers In Velvet. Gitaarsolo’s zijn wat uit de afgelopen jaren, maar Leon III weet er wel raad mee en kan zowel uit de voeten met de melodieuze gitaarsolo’s van David Gilmour als met het net wat gruizigere werk.
Door de subtiele accenten uit de Amerikaanse rootsmuziek klinkt de Leon III anders dan de meeste andere bands van het moment die raad weten met psychedelica, waardoor het onderscheidend vermogen van Antlers In Velvet groot is, zeker als hier en daar ook nog wat invloeden uit de progrock opduiken.
Een Amerikaanse website heeft voor dit album van Leon III al het hokje ‘progressive psychedelic countryrock’ bedacht, maar vraagt zich vervolgens af of er muziekliefhebbers zijn die op dit genre zitten te wachten. Ik kan niet voor anderen spreken, maar zelf kan ik deze vraag alleen maar met een volmondig JA beantwoorden.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment