Posts
Dark In Here is het zoveelste album van de Amerikaanse band The Mountain Goats, maar de band klinkt na meer dan twintig albums nog altijd geïnspireerd en gedreven. Dark In Here laat het zo herkenbare geluid van The Mountain Goats horen en het is een geluid dat enorm veelzijdig is. De band uit Durham, North Carolina, kan uit de voeten met alles binnen de Amerikaanse rootsmuziek, maar hier blijft het niet mee. In muzikaal opzicht is het smullen van alles fraaie details die aan de oppervlakte komen, maar ook de zang draagt nadrukkelijk bij aan het eigen geluid van de band. En dan zijn er ook nog eens de aangename maar o zo knap in elkaar stekende songs. Heerlijk.
De Amerikaanse band The Mountain Goats werd precies dertig jaar geleden opgericht in Claremont, California, en heeft inmiddels meer dan twintig albums op haar naam staan. Ik was ooit een groot fan van de band en koester prachtalbums als Tallahassee uit 2002 en The Sunset Tree uit 2005, maar de afgelopen vijftien jaar liet ik de albums van de tegenwoordig vanuit Durham, North Carolina, opererende band om onduidelijke redenen meestal links liggen.
Het vorig jaar verschenen Getting Into Knives vond ik wel weer een erg sterk album en ik weet eerlijk gezegd niet waarom het album geen plekje op de krenten uit de pop wist te bemachtigen. Met terugwerkende kracht noem ik Getting Into Knives hierbij alsnog een uitstekend album, maar opvolger Dark In Here vind ik persoonlijk nog net wat beter. Beide albums horen overigens min of meer bij elkaar, want de dag nadat de band in de legendarische Sam Phillips Studio in Memphis, Tennessee, de laatste hand had gelegd aan Getting Into Knives verhuisde het gezelschap naar de fameuze FAME Studio in Muscle Shoals, Alabama, voor het opnemen van Dark In Here.
Dark In Here werd opgenomen op een moment dat de coronapandemie de wereld in zijn greep begon te krijgen en is mede hierdoor een stemmig album. Ik heb het altijd lastig gevonden om de muziek van de band goed te omschrijven en dat valt nog steeds niet mee. The Mountain Goats bestrijkt ook op Dark In Here een zeer breed palet binnen de Amerikaanse rootsmuziek en kan uit de voeten met alles van folk tot soul en van rock tot jazz.
Ik moet bij beluistering van Dark In Here ook met enige regelmaat aan The Waterboys denken, maar het niveau van dit album heeft de Schotse band al een tijd niet meer gehaald. Ik hoor overigens ook wel wat van The Go-Betweens, maar dan ondergedompeld in een bad van Amerikaanse rootsmuziek.
The Mountain Goats staan ook dit keer garant voor knap in elkaar stekende songs vol muzikale hoogstandjes, waarvoor dit keer ook nog de legendarische muzikant Spooner Oldham naar de studio in Muscle Shoals werd gehaald voor weergaloos orgelspel. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal fantastisch. Ieder instrument komt helder uit de speakers en levert een fraaie bijdrage aan het veelzijdige geluid van de band. De ritmesectie speelt werkelijk fantastisch, net als de pianist en ook de jazzy bijdragen van blazers en het gitaarwerk op het album zijn bijzonder fraai.
De zang van voorman John Darnielle voorziet de muziek van The Mountain Goats nog altijd van een uit duizenden herkenbaar geluid en het is geluid dat me dit keer uitstekend bevalt. Het knappe van Dark In Here is dat de muzikale hoogstandjes aaneen worden geregen, maar ondertussen maakt de Amerikaanse band ook lekker in het gehoor liggende songs. Niet alleen muzikale hoogstandjes worden aan elkaar geregen, maar ook genres, want het album dat folky opent wordt na een paar tracks voorzien van jazzy impulsen en eindigt soulvol.
Liefhebbers van tekstuele hoogstandjes worden ook nog eens rijkelijk voorzien van veel moois, wat Dark In Here nog voorziet van een extra dimensie. Ik ben de band de afgelopen 15 jaar wat uit het oog verloren, maar dankzij het bijzonder fraaie Dark In Here ben ik weer volledig bij de les. En met de koptelefoon op krijgt het ultieme genieten nog een extra dimensie. Prachtalbum van deze bijzondere band.
Erwin Zijleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten