Little Oblivions. Julien Baker

Na twee geweldige albums lag de lat bijzonder hoog voor Julien Baker, maar de Amerikaanse muzikante weet weer te imponeren met een voller maar ook rauw en puur klinkend album.

Julien Baker vond ik een paar jaar geleden onbetwist de beste van alle jonge vrouwelijke singer-songwriters in het indie segment, maar het was de afgelopen jaren helaas stil rond de muzikante uit Memphis, Tennessee. Julien Baker is nu terug met Little Oblivions en album nummer drie doet niet onder voor de twee geweldige voorgangers. Het geluid is wat rijker, maar het zo kenmerkende Julien Baker geluid is gebleven. Haar songs zijn nog steeds ruw en intiem, de teksten persoonlijk, de zang vol emotie. Hier en daar klinkt het flink vol, maar Little Oblivions bevat ook wel degelijk een aantal sober ingekleurde songs. Julien Baker is terug en maakt wederom diepe indruk.

De Amerikaanse muzikante Julien Baker maakte aan het eind van 2015 met Sprained Ankle wat mij betreft een van de allermooiste albums van het betreffende jaar en herhaalde dit kunstje twee jaar later met Turn Out The Lights, dat eind 2017 zelfs helemaal bovenaan mijn jaarlijstje prijkte. 

Eind 2018 dook Julien Baker samen met Phoebe Bridgers en Lucy Dacus op als Boygenius, dat een prima EP afleverde, maar sindsdien was het behoorlijk stil rond de muzikante uit Memphis, Tennessee, en werd ze min of meer overvleugeld door Boygenius collega Phoebe Bridgers. 

Julien Baker heeft de tijd genomen voor haar derde album, dat ze opnam in haar thuisbasis Memphis en dat ze voor het overgrote deel alleen inspeelde en ook produceerde. In één track duiken Boygenius collega’s Lucy Dacus en Phoebe Bridgers op en hier en daar zijn er wat bijdragen van technicus Calvin Lauber, maar verder hoor je alleen Julien Baker. 

Little Oblivions opent desondanks met een veel voller geluid dan we van Julien Baker gewend zijn en lijkt ook even een nieuwe weg in te slaan, maar het is al weer snel typisch Julien Baker. Dat vind ik persoonlijk geen enkel probleem, want ik ben nog lang niet uitgekeken op dit typische Julien Baker geluid. 

Fantasieloos voortborduren op haar vorige twee albums doet Julien Baker echter zeker niet, want Little Oblivions is over de hele linie voller ingekleurd dan Sprained Ankle en Turn Out The Lights en voegt flink wat instrumenten toe die ontbraken op de vorige twee albums, waaronder keyboards, mandoline, banjo, bas en drums. 

Dat is niet zonder risico, want de eerste twee albums van de Amerikaanse muzikante ontleenden een belangrijk deel van hun kracht aan de ruwe eenvoud en intimiteit van de songs, die genoeg hadden aan gitaar of piano en de stem van Julien Baker. Het knappe van Little Oblivions is dat Julien Baker ondanks de bij vlagen flink vollere instrumentatie en arrangementen de eenvoud en intimiteit heeft behouden. 

Er is nog steeds een glansrol weggelegd voor het gitaarspel van de Amerikaanse muzikanten en haar van gevoel overlopende zang, maar waar Julien Baker op de vorige albums veel leeg liet in haar muziek, is de ruimte nu fraai ingekleurd. Over het algemeen doet de muzikante uit Memphis dat overigens behoorlijk subtiel, waardoor de verschillen met Sprained Ankle en Turn Out The Lights ook weer niet zo groot zijn als hier en daar wordt gesuggereerd. 

Toen Julien Baker opdook met Sprained Ankle stonden haar teksten vooral in het teken van haar seksualiteit en haar geloof. Ook Little Oblivions staat vol persoonlijke verhalen over onder andere depressies, drank en moeilijke relaties. Julien Baker vertelt ze weer prachtig en laat horen dat ze als tekstschrijver en songwriter is gegroeid. 

Na de twee geweldige voorgangers lag de lat voor Little Oblivions bijna onrealistisch hoog, maar het derde album van Julien Baker stelt me niet teleur, integendeel zelfs. De net wat vollere instrumentatie voorziet haar songs van net wat meer diepte en variatie, zonder dat dit ten koste gaat van de ruwe eenvoud die haar vorige albums zo mooi maakte. Ook de zang van de Amerikaanse muzikante vind ik net wat sterker dan in het verleden, waarin Julien Baker het net wat te vaak uitschreeuwde. 

We hebben veel te lang op Little Oblivions moeten wachten, maar gelukkig is Julien Baker terug en wederom imponeert ze met een geweldig album. Ik schrijf hem alvast op voor mijn jaarlijstje.

Erwin Zijleman

Je kunt Little Oblivions hier luisteren en bestellen:

https://julienbaker.bandcamp.com/album/little-oblivions

 

of luister naar onze Spotify Playlist om uit te vinden waar we over schrijven:

https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g