Posts
In de Verenigde Staten werd Lainey Wilson na haar vorige album overladen met prijzen en daar viel niets op af te dingen. Het heeft de lat hoog gelegd voor haar nieuwe album, maar het deze week verschenen Whirlwind gaat er moeiteloos overheen. Het met haar eigen band en wederom met producer Jay Joyce gemaakte album maakt geen geheim van de liefde van Lainey Wilson voor traditionele countrymuziek, maar de muzikante uit Nashville is ook niet vies van een vleugje pop. Op Whirlwind klinkt Lainey Wilson opvallend energiek en gedreven en slaagt ze er in om song na songs anders te klinken, zonder aan kwaliteit in te boeten. Het levert het volgende fantastische countrypop album van 2024 op.
Vorig jaar werd mijn liefde voor countrypop stevig aangewakkerd door een flink aantal geweldige albums, maar ik heb zeker niet altijd een zwak gehad voor het genre. Zo vind ik Bell Bottom Country van Lainey Wilson inmiddels een van de allerbeste countrypop albums van de afgelopen jaren, maar toen het album aan het eind van 2022 verscheen moest ik er niet zo veel van hebben en selecteerde ik het niet eens voor een recensie.
Daar begrijp ik met de kennis van nu echt helemaal niets van, want Lainey Wilson doet op Bell Bottom Country echt alles goed. Het album bevat vooral invloeden uit de countrymuziek en slechts een klein beetje pop, bevat bijdragen van flink wat gerenommeerde muzikanten en songwriters uit Nashville, is prachtig geproduceerd door Jay Joyce en maakt nog eens indruk met de uitstekende stem van de Amerikaanse muzikante, die geweldig uit kan halen, maar ook prachtig gevoelig kan zingen.
Het bleef in de Verenigde Staten niet onopgemerkt want Lainey Wilson kreeg sindsdien zeven Country Music Association Awards, een Grammy Award en zes Academy of Country Music Awards. Haar nieuwe album Whirlwind was deze week voor mij dan ook het album waar ik het meest naar uit heb gekeken en Lainey Wilson heeft me zeker niet teleurgesteld.
Het is een klein wonder dat de muzikante uit Nashville überhaupt toe kwam aan het opnemen van een nieuw album, want ze stond de afgelopen twee jaar overal en nergens in de Verenigde Staten op het podium, maakte als actrice haar opwachting in de populaire tv-serie Yellowstone en opende ook nog eens een restaurant annex muziekpodium in Nashville.
Whirlwind werd net als Bell Bottom Country geproduceerd door Jay Joyce, die dit keer de gelouterde sessiemuzikanten verving door de vaste band van Lainey Wilson. De songs schreef Lainey Wilson dit keer vooral met haar vaste kompanen Trannie Anderson en Dallas Wilson. Dat scheelt in beide opzichten een heleboel ervaring, maar dat is niet te horen op Whirlwind, dat zich makkelijk kan meten met het terecht zo geprezen Bell Bottom Country.
Ook Whirlwind is een album waarop het etiket countrypop niet misstaat, maar vergeleken met de meeste countrypop albums die de laatste tijd zijn verschenen stopt Lainey Wilson heel veel country en relatief weinig pop in haar songs. Dat is ook niet zo gek, want ze groeide op met traditionele countrymuziek en wist al op jonge leeftijd dat ze countryzangeres wilde worden.
Lainey Wilson kreeg het zeker niet voor niets in Nashville, maar na het succesvolle Bell Bottom Country is het succes verzekerd met Whirlwind, dat ik persoonlijk nog wat hoger aan sla. Door het werken met haar eigen band klinkt Whirlwind nog wat energieker en dat komt terug in de zang, die onmiddellijk in de smaak zal vallen bij liefhebbers van country(pop).
Lainey Wilson laat op Whirlwind wat meer haar eigen gezicht zien en overtuigt met een serie uitstekende en verrassend gevarieerd klinkende songs. Ik heb dit jaar al flink wat favoriete countrypop albums opgepikt en ging er van uit dat de kaarten inmiddels voor een belangrijk deel geschud waren. Het nieuwe album van Lainey Wilson gooit de boel echter aardig overhoop en doet niet onder voor mijn andere favorieten in het genre. In de Verenigde Staten is Lainey Wilson inmiddels een grote ster en dat zal door het uitstekende Whirlwind in Europa binnenkort niet anders zijn.
Erwin Zijleman
