Instruments Make Play

Instruments Make Play.
Kunstenlab Deventer
Tot en met 3 november 2024                      

CD ‘exended loudspeakers’ van Pierre Berthet (Sub Rosa).
O.a. te koop bij Kunstenlab.

 

 

 

Tradities ontstaan waar je bij staat. Astrid en ik zijn een keer na een dagje Pieterpad terechtgekomen bij ‘Brasserie de Biester’ in Holten. Heerlijk ijs en lekker eten voor een redelijke prijs. En de persoonlijke sfeer van een dorpscafé. Voor herhaling vatbaar. Dat deden we dan ook. Maar ja, het Pieterpad gaat maar door en als je op een gegeven moment al in Noord-Limburg loopt ga je niet eten in Holten…

Maar, we zitten in een intervisiegroep die om de twee maanden op vrijdag bij elkaar komt in Deventer. En Deventer-Holten is te doen, dus gaan we altijd na afloop naar Holten. Maar ja, we hebben dan wat tijd over. De Keuken gaat pas om 17.00 open!

Dus is de traditie ontstaan dat we na de intervisie een museum in de buurt bezoeken. Traditie nummer twee. Zo kwamen we afgelopen vrijdag terecht bij het Kunstenlab in het havenkwartier van Deventer. Nooit van gehoord. Een prachtige industriële locatie. Een intrigerend gebouw. Is dit de ingang? Wat zit er achter die deur? Het was noodweer buiten. Binnen was het warm en wit.

We werden welkom geheten door een allervriendelijkste jonge dame die gelijk vroeg of ze even koffie voor ons zou zetten. Die bleek gratis, net als de toegang. We kregen een toelichting op de tentoonstelling: kunstenaars hadden de vrije hand gekregen in het maken van installaties en muziekinstrumenten. Alles maakte geluid en/of bewoog op geluid. In interactie met ons. Waar je ook keek of luisterde. Drie zalen. Een witte, een zwarte en een waarvan ik me de kleur niet meer herinner.

Ik was gelijk weer helemaal terug in mijn jeugd. Ik was vaak aan het experimenteren met elektronica, geluid en muziek. Twee bandrecorders naast elkaar. De linker stond op opname, de rechter op weergave. De band had ik doorgelust: hij rolde van de linkerspoel van de linkerrecorder naar de rechterspoel van de rechterrecorder. Dus wat de linker recorder had opgenomen gaf de rechter vertraagd weer. Dat werd dan weer opgenomen door de linker, samen met het live geluid enz. enz. Wat je dan krijgt na een minuut of tien is met geen pen te beschrijven. Dat vonden mijn ouders in ieder geval. Ik vond het prachtig. Ook werkte ik met motortjes die ik liet voeden door een geluidssignaal. Die motortjes werkten dan als een soort zoemende luidsprekers. En ik liet ze allerlei constructies aandrijven die dan ook weer geluid maakten. En ik sloopte luidsprekers uit elkaar om de -op muziek bewegende- spoel te verbinden met allerlei voorwerpen die dan geluid gingen maken. Dat soort werk. En omdat ik niet heel handig was, zat alles met plakband aan elkaar. En dat maakte ook geluid. Spelen met geluid, of zoals neef Hans een keer zei: gepiel met geluid. Dat was geloof ik niet echt bedoeld als aanmoediging om ermee door te gaan.

Instruments Make Play is eigenlijk drie zalen vol met Winootjes. Maar dan kunstzinnig uitgevoerd. Is dit een aanbeveling? Ik vind van wel, Hans waarschijnlijk van niet. Maar ik zou zeggen, luister af en toe naar Kairos en wat ik daarin doe met soundscapes. En verder, ik vind dat kunst dingen los moet maken, mensen moet bewegen. Het hoeft niet altijd mooi te zijn, het moet raken. En dat doet deze expositie zeker. Bij mij raakte het een gevoelige snaar, bij jou misschien een open zenuw. Maar dan kun je in ieder geval zeggen dat je je hebt laten raken.

En nu gebeurt het dus weer. Terwijl ik dit stukje zit te typen heb ik de cd ‘extended loudspeakers’ opstaan die ik bij Kunstenlab heb gekocht. Eén lange soundcape. En het tikken van mijn toetsenbord resoneert met de geluiden van de cd en veroorzaakt schitterende wervelingen en echo's in mijn hoortoestellen. Een unieke, persoonlijke dimensie, die jij helaas niet kunt horen. Of gelukkig niet.

Maar. Mocht je in Deventer zijn en wat tijd over hebben, Loop er in ieder geval even binnen. De koffie was sowieso heerlijk. En ik kan me bijna niet voorstellen dat het -wellicht heel diep weggestopte- kind in jou niet op zijn minst heel even een klein sprongetje maakt. En wie weet word jij er dan net zo blij van als Astrid en ik.

En dan ga je daarna naar De Biester. Voor een ijsje.

 

Wino Penris