donderdag 24 november 2022

Hunger. iET

Hunger van de Nederlandse muzikante iET verscheen een aantal maanden geleden en is helaas wat ondergesneeuwd, maar het is een wonderschoon en razend knap album, dat maar blijft verbazen en betoveren.

Ik ken iET, het alter ego van Lisa van Viegen-Mokoginta, inmiddels een jaar of elf en in die elf jaar heeft de Nederlandse muzikante een aantal waanzinnig mooie en al even bijzondere albums gemaakt. Het een paar maanden geleden verschenen Hunger doet er met de fascinerende instrumentatie nog een schepje bovenop, maar ook de zang van iET is weer prachtig, terwijl haar songs net zo makkelijk benevelen als hopeloos intrigeren. iET maakt op Hunger muziek van een bijzondere schoonheid en is de meeste vrouwelijke singer-songwriters van het moment echt straatlengten voor. Hunger is een album dat direct imponeert, maar vervolgens mooier en mooier wordt.

Ik was erg onder de indruk van de vorige albums van iET en heb deze dan ook uitvoerig bejubeld, maar desondanks heb ik Hunger helemaal over het hoofd gezien. Dat zal deels het gevolg zijn van het feit dat het tussen Clarity, het vorige album van iET, en Hunger bijna zes jaar stil was rond iET en hiernaast krijgt de muziek van de Nederlandse muzikante helaas veel te weinig aandacht, waardoor haar albums makkelijk tussen wal en schip vallen. 

Aan de kwaliteit van de albums van iET ligt dit in ieder geval niet, want net als The Kitchen Recordings Series 1 uit 2011, The Kitchen Recordings Series 2 uit 2013, So Unreal uit 2014 en Clarity uit 2016, is ook het afgelopen zomer verschenen Hunger een in kwalitatief opzicht hoogstaand album. 

iET is het alter ego van de Nederlandse muzikante Lisa van Viegen-Mokoginta, die met Hunger meer dan alleen een album heeft uitgebracht. De muziek op haar nieuwe album maakt immers ook onderdeel uit van een tentoonstelling in de Rotterdamse Kunsthal, die helaas alleen 4 september nog te zien was. In deze tentoonstelling kwamen de autobiografische songs van iET bijzonder fraai tot leven, maar ook zonder de bijbehorende beelden is Hunger een zeer indrukwekkend album. 

De combinatie met een tentoonstelling suggereert misschien dat iET muziek maakt die ver is verwijderd van popsongs met een kop en een staart, maar dat is zeker niet het geval. De songs van Lisa van Viegen-Mokoginta zijn absoluut toegankelijk, al zijn het ook songs die behoorlijk diep graven. Het zijn songs die zich desondanks makkelijk opdringen, wat deels de verdienste is van de bijzonder mooie stem van de Nederlandse muzikante. 

Lisa van Viegen-Mokoginta beschikt over een warme stem, maar het is ook een stem vol expressie en gevoel, die zowel zacht als krachtig kan zingen. Het is een stem die op Hunger hier en daar fraai gezelschap krijgt van een mannenstem en het is bovendien een stem die er in slaagt om steeds een net wat andere sfeer te creëren. Met haar zang wist iET zich op haar vorige albums te onderscheiden van de meeste andere zangeressen in haar genre en dat lukt haar ook met Hunger. 

De stem van Lisa van Viegen-Mokoginta past prachtig bij de klanken op het album, die al even onderscheidend zijn. Hunger is voorzien van een ingetogen en intieme, maar ook zeer smaakvolle en vaak wat mysterieuze instrumentatie, die de bijzondere sfeer die iET creëert met haar stem nog wat verder versterkt. 

Het is een instrumentatie die in een aantal songs bijna klassiek aandoet, maar iET kiest op Hunger ook voor spaarzaam ingekleurde songs of voor songs met atmosferische klanken die herinneren aan die van Scandinavische IJsprinsessen. De bijzondere en zich vaak in een wat lager tempo voortslepende klanken op Hunger prikkelen de fantasie uitbundig en zijn beeldend of filmisch te noemen, met hier en daar een vleugje van de Franse filmmuziek uit de jaren 70. 

Hunger bevat zoals gezegd songs die zich makkelijk opdringen, maar het zijn ook songs die verschrikkelijk knap in elkaar zitten, waardoor je steeds weer andere dingen hoort in de prachtige zang, in de sfeervolle instrumentatie, in de extra geluidjes en in de bijzondere songstructuren van Lisa van Viegen-Mokoginta en haar echtgenoot Budy Mokoginta. De kwaliteit spat er weer van af, wat het extra wrang maakt dat ook dit album weer niet de aandacht heeft gekregen die het zo verdient. In Nederland en ver daarbuiten. 

Erwin Zijleman

 

Je kunt Hunger hier luisteren en bestellen:

https://ietmusic.bandcamp.com/


Geen opmerkingen:

Een reactie posten