Posts
De Britse muzikant Will Varley draait al een tijdje mee, maar hij was me eerlijk gezegd nog nooit opgevallen. Ook het in oktober verschenen The Hole Around My Head heb ik ten tijde van de release niet opgemerkt. Dat is zonde. Doodzonde zelfs, want het nieuwe album van de Britse singer-songwriter is een hele mooie. De inspiratie door met name Bob Dylan en Bruce Springsteen is heel duidelijk, maar Will Varley doet ook zijn eigen ding met deze invloeden en heeft een album gemaakt vol prachtige klanken, intieme en persoonlijke momenten en doorleefde vocalen. Direct bij eerste beluistering was ik om, maar dit is er ook nog eens een die nog heel lang mooier wordt.
Ik kwam de naam Will Varley de afgelopen week tegen tussen de aanbevelingen van de Britse platenzaak Rough Trade, die zijn in oktober verschenen album nog maar eens onder de aandacht bracht. Het is een naam die ik nog niet eerder was tegengekomen, maar Will Varley is zeker geen nieuwkomer. De muzikant uit Brixton heeft al een aantal albums op zijn naam staan en heeft met het onlangs verschenen The Hole Around My Head een album gemaakt dat niet alleen zeer in de smaak zal vallen bij liefhebbers van singer-songwriters, maar dat bovendien echt veel meer aandacht verdient dan het album vooralsnog heeft gekregen.
Toen de openingstrack Somers Town voor het eerst uit de speakers kwam, had ik onmiddellijk associaties met de muziek van Bruce Springsteen. Denk hierbij niet aan zijn groots klinkende werk met The E-Street Band, maar wel aan een intiem en donker album als Nebraska. Somers Town doet in vocaal opzicht aan Bruce Springsteen denken, maar ook de wat desolate sfeer op The Hole Around My Head herinnert aan het bij vlagen aardedonkere Nebraska.
Will Varley beschikt over een ruw en doorleefd stemgeluid, dat het uitstekend doet in dit genre, maar ook in muzikaal opzicht weet de Britse muzikant onmiddellijk de juiste snaar te raken. De instrumentatie in de openingstrack is sober, maar door de bijzondere accenten op de achtergrond krijgt de openingstrack iets duisters of zelfs spookachtigs. Het doet zoals gezegd wel wat denken aan Bruce Springsteen op een album als Nebraska, maar ik hoor ook wel iets van The Blue Nile; een band waarvan ik de albums iedere winter weer uit de kast trek.
Wanneer de akoestische gitaar de instrumentatie domineert en dat is in flink wat tracks het geval, krijgen de associaties met de muziek van Bruce Springsteen gezelschap van associaties met de muziek van Bob Dylan, maar ook zeker met die van David Gray. Het is inmiddels een fraai rijtje namen dat beluistering van The Hole Around My Head oproept, maar uiteindelijk blijft ook de naam van Will Varley nadrukkelijk hangen.
De Britse singer-songwriter pakt op zijn nieuwe album uit met een serie sterke songs en het zijn songs die zich nadrukkelijk weten te onderscheiden van die van de concurrentie door de doorleefde zang en de bijzondere doeltreffende instrumentatie. The Hole Around My Head valt hiernaast op door een bijna desolate sfeer. Will Varley nam het album vorige winter tijdens de zoveelste lockdown op in een afgelegen studio aan de kust en zag vanuit deze studio sneeuwstormen voorbij trekken. Het heeft het album voorzien van nog wat extra melancholie.
De combinatie van de donkere sfeer, de enerzijds eenvoudige maar ook zeer sfeervolle instrumentatie, de persoonlijke songs en teksten en de intense en doorleefde vocalen van de Britse muzikant, maken van The Hole Around My Head van Will Varley een album dat zich, in ieder geval bij mij, steeds nadrukkelijker opdringt en ook maar aan kracht blijft winnen. Het is een album dat in een jaar zonder een nieuw Springsteen of Dylan album zeker in de smaak moet kunnen vallen bij een brede groep muziekliefhebbers, maar vooralsnog lees ik helaas vrijwel niets over dit bijzondere album, dat volledig lijkt onder te sneeuwen. Dat mag echt niet gebeuren.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment