Let it all in. I am Kloot

Je kunt hier naar 'Hold back the night' luisteren.

Er zijn nog steeds mensen die bij een nieuwe plaat van I Am Kloot beginnen over de inmiddels al lang vergeten New Acoustics Movement (iets waar ik me overigens zelf tweeënhalf jaar geleden ook nog schuldig aan maakte). Dat kan zo langzamerhand echt niet meer, want I Am Kloot heeft inmiddels een imposant oeuvre opgebouwd dat voor 90% niets te maken heeft met de stroming die ooit zo vurig werd omarmd (en vervolgens net zo snel werd uitgekotst). Met het briljante Sky At Night maakte de band uit Manchester aan de hand van Elbow voorman Guy Garvey tweeënhalf jaar geleden haar beste plaat tot dusver, maar met het vorige week verschenen Let It All In doet I Am Kloot er nog een imposant schepje bovenop. Op Sky At Night voegde Guy Garvey flink wat dynamiek toe aan het geluid van I Am Kloot en werd de productie flink opgepoetst. Hierdoor kroop I Am Kloot wat dichter naar Elbow toe dan we van de band gewend waren. Daar is op zich niets mis mee, want Elbow is een fantastische band, maar misschien was het voor I Am Kloot allemaal net wat teveel. Ook Let It All In is weer geproduceerd door Guy Garvey (overigens samen met Elbow lid Craig Potter), maar dit keer is de Elbow voorman wat voorzichtiger geweest met de hoeveelheid dynamiek en het laagje chroom op de productie. I Am Kloot klinkt hierdoor op Let It All In wat meer als I Am Kloot, zonder dat de progressie van Sky At Night verloren is gegaan. Een win-win situatie. I Am Kloot zoekt de progressie dit keer niet in het toevoegen van dynamiek of in het oppoetsen van de productie, maar in het verbreden van het stemmige instrumentarium en in een enkele zonnestraal naast de vele donkere wolken. Let It All In klinkt net wat lichtvoetiger dan zijn voorgangers, al blijft I Am Kloot een band voor de herfst en de winter. Net als op Sky At Night worden de grotendeels ingetogen en akoestische klanken nog wel eens afgewisseld door een muzikale uitbarsting van een stevige gitaar of de van Elbow bekende blazers, maar deze uitbarstingen zijn minder frequent en vooral een stuk minder hevig dan op de vorige plaat. Voorman John Bramwell verzuchtte twee jaar geleden na alle aandacht voor de productie van Guy Garvey “It’s about the songs, not the xylophones!” en heeft daarom op Let It All In de touwtjes weer wat steviger in handen. Let It All In is een plaat die zich als een warme deken om je heen slaat. De instrumentatie is sober maar prachtig en zanger John Bramwell zingt beter en vooral aangenamer dan vroeger. Let It All In is een plaat die veel minder tegen de haren instrijkt dan zijn voorganger, maar dat betekent niet dat de songs van een minder hoog niveau zijn. Zeker als je goed naar de plaat luistert, hoor je hoe knap de muziek van I Am Kloot in elkaar steekt en de meeste tracks op de plaat blijven nog heel lang door groeien. Met Sky At Night had I Am Kloot definitief door moeten breken naar een groot publiek, maar ondanks de lovende recensies is de band met name in Nederland nog altijd ondergewaardeerd. Dat moet nu maar eens veranderen met Let It All In. Ik weet bijna zeker dat vrijwel iedere muziekliefhebber zal zwichten voor de mooie songs van I Am Kloot, dus ga op zijn minst luisteren. Een ieder die dit niet doet zou zomaar één van de memorabele platen van (de start van) 2013 kunnen missen.

Erwin Zijleman

Je kunt Let it all in hier


of hier bestellen