Shades And Echoes. Forenzics

Afgelopen week sprak ik een vriend en hij gaf heel hoog op over 'Message To My Girl' en ik vertelde over het zien van 'My Mistake' in het Australische tv programma 'Countdown' in 1977 en hoe goed ik de LP 'Waiata' van Split Enz vindt. Tegelijkertijd vroeg ik mij af wat er van Tim Finn is geworden. Dat antwoord komt vandaag, met dank aan Erwin Zijleman.

Het debuutalbum van de Nieuw-Zeelandse band Forenzics krijgt hier nog niet veel aandacht, maar de ouwe rotten achter deze band verdienen echt alle aandacht met hun volstrekt tijdloze songs.

Tim Finn en Eddie Rayner maakten in de jaren 70 en 80 deel uit van de Nieuw-Zeelandse band Split Enz en pakken de draad na een aantal decennia weer op. Veel songs op het debuutalbum van hun nieuwe band Forenzics zijn gebaseerd op songs of flarden van songs van Split Enz, die vervolgens zijn verrijkt met invloeden uit een aantal decennia popmuziek. Shades And Echoes klinkt vol en warm, maar ook zeer trefzeker, de songs zijn zowel tijdloos als eigentijds, de zang is mooi doorleefd en je hoort dat hier een aantal zeer gelouterde muzikanten en getalenteerde songwriters aan het werk zijn geweest. Het gezegde “wat van ver komt is lekkerder” gaat weer eens op.

Aan het eind van de jaren 70 kocht ik in de uitverkoop eens twee LP’s van de Nieuw-Zeelandse band Split Enz. Het waren LP’s met grappige hoezen en vooral Beatlesque songs, die wat curieus klonken en daarom verrassend vaak op de platenspeler terecht kwamen. De band zou in de jaren 80 een drietal hits scoren, maar voorman Tim Finn werd uiteindelijk voorbij gestreefd door zijn oudere broer Neil, die overigens ook een tijdje deel uit maakte van Split Enz, maar vervolgens met zijn band Crowded House veel meer en veel grotere hits scoorde. 

Tim Finn kennen we sindsdien van een aantal prima soloalbums en van een aantal albums die hij samen met zijn broer maakte, maar de afgelopen jaren was het behoorlijk stil rond de Nieuw-Zeelandse muzikant, al weet ik nu dat hij nog niet zo heel lang geleden een album maakte met Phil Manzanera. 

Tim Finn duikt deze week, samen met voormalig Split Enz collega Eddie Rayner op als Forenzics. Het is een release die aan deze kant van de wereld nog nauwelijks aandacht heeft gekregen, maar die uiteraard wel werd uitgelicht in de nieuwsbrief van het Nieuw-Zeelandse Flying Out Music. Het is een album dat ook hier alle aandacht verdient, want het debuut van Forenzics is prachtig. 

Het is bijna vijftig jaar geleden dat Tim Finn en Eddie Rayner voor het eerst samen muziek maakten in Split Enz en voor het debuut van Forenzics keren de twee terug naar deze periode. Veel songs op Shades And Echoes zijn gebaseerd op vroege songs van Split Enz, maar vervolgens op knappe wijze vijftig jaar verder in de tijd geslingerd. 

Bij beluistering van het debuut van Forenzics stuit je met enige regelmaat op echo’s van de muziek van Split Enz, maar het album klinkt verrassend fris. Openingstrack Walking is een tijdloze popsongs zoals Split Enz die aan de lopende band produceerde, maar door de volle en bijzondere instrumentatie en de emotievolle zang van Tim Finn, zou het ook maar een song van David Bowie kunnen zijn. 

Het is ook een song die mij direct nieuwsgierig maakte naar de rest van het debuutalbum van Forenzics en Shades And Echoes heeft me vervolgens niet teleurgesteld. Het eerste album van de Nieuw-Zeelandse band staat vol met popsongs die zich hebben laten beïnvloeden door de vijf decennia die zijn verstreken sinds de oprichting van Split Enz. 

Het zijn popsongs die opvallen door de warme, volle, maar ook zeer smaakvolle inkleuring, die al even tijdloos is als de songs. Voor deze inkleuring werden ook voormalig Split Enz lid Noel Crombie en de zonen van Tim Finn ingeschakeld, maar ook Roxy Music gitarist Phil Manzanera speelde een aantal partijen in voor het album. Ook in vocaal opzicht is het smullen. Tim Finn is prima bij stem en laat zich hier en daar fraai bijstaan door Megan Washington. 

In muzikaal opzicht herinnert Shades And Echoes vooral aan de jaren 80 met de muziek van Rupert Hine, Peter Gabriel en natuurlijk Split Enz als ijkpunten. In het boekje bij de cd lees je overigens ook dat niemand minder dan Brian Eno zo’n 45 jaar geleden met het idee kwam om fragmenten uit songs van Split Enz uit te werken tot nieuwe songs. Het heeft even geduurd, maar het is er toch nog van gekomen. En het resultaat mag er zijn, zeker als je weet dat de rijke en veelkleurige songs op het album nog wel even doorgroeien. "Forenzics Embrace the Past to Discover the Future" aldus de Australische editie van Rolling Stone. Zo is het maar net.

Erwin Zijleman