Posts
False Alarm. Brad Marino
No newcomer to this blog, Brad Marino has released another instant pop-rock-fun song, that sort of seems to do everything right. False Alarm is all about the fun of playing music, the joy of finding the right melodies and make it all come together. For the listener it is all good news. What Brad Marino seems to have in abundance is the skills to take everything that is good music, powerpop-rock and take that to turn it into something new in the most convincing of ways. Not unlike Fountains of Wayne were the absolute top at. The result is a song where everything seems to move in the right direction to make it glow. It seems like the man was born 20 years too late as he would have scored major hits in 1979. Today he is a true joy for "old" men like me (and the girls of old of course). Old enough to remember the good old days and young enough to jump around to False Alarm. Stellar song.
Garlands from Glasgow has come by here before as well. The band released a new single with a very apt title for the influence the Covid-19 crisis has over the lives of billions of people around the globe. And despite it seems extremely hard to imagine, we in the western world, are the lucky ones, with our healthcare systems, logistics, etc. Not to mention the ability to listen to nice songs like New Weird.
Garlands draws from the powerpop era just like Brad Marino does with 'False Alarm'. New Weird could have been released in 1979 as well. It combines powerpop with ultimate melodies. From a monotonous verse into a brilliant chorus or the other way around. That could be an interpretation as a song can start with a chorus of course. And there is that bridge section. Weezer and Fountains of Wayne have a strong competitor there.
The song has the power, is open enough to enjoy the individual parts constituting Garlands and has this twist that makes it such a joy to listen to. Another nice song. It's time for an album, guys. You're ready for it.
About a year ago this album released on a label from Greek found its way to this blog. This week the man who translated his Greek name into English to release records under, releases a new single, Gold. It is a song with a dreamy quality, providing total release from the days we're living in. Like any dream it has different elements. What it leaves out are the scary parts, although in the instrumentation there are hints at psychedelia that are reflected in the uncertain element in Lefteris Moumtzis' singing. The fear is not released but it could be around the corner. The uncertainty is more scary because of it.
Musically Gold fits in with the way Elliot Smith could sound dreamy. His loss is certainly made up somewhat with Gold. The memory of songs like 'Waltz #2' linger ever so softly while listening to Gold.
In a strange way the recording could come from Edison's device. It sounds ageless, while the instruments, except for the voice and acoustic guitar, did not exist at the time. Gold has many attractive elements without ever once having the exuberance of the previous two songs. Another worthwhile listening experience.
Jacobsladder. Broeder Dieleman
Na een gedane dag werk, doet Broeder Dieleman het licht van de overhead projector uit en gaat op huis aan, zo stel ik me voor aan het einde van de video bij Jacobsladder, de eerste single van zijn aanstaande nieuwe plaat, 'De Liefde Is De Eerste Wet'. Het klinkt misschien raar, maar het is een "gewoon nummer". Een nummer met een herkenbare kop en staart en stukken daartussen in die gewoon van a naar b gaan. Een nummer zoals iedere singer-songwriter schrijft. Het Zeeuws-Vlaamse accent, ik kijk toch heel anders tegen die landstreek aan sinds dat 'The Killing' en 'The Bridge' naar de Zeeuws-Vlaams-Belgische grens is geëxporteerd in de vorm van de serie 'Grenslanders', dat is natuurlijk gebleven.Het begin van Jacobsladder is daarom heel verrassend. Ik ben meteen bij de tijd, want mijn verwachtingen worden totaal gelogenstraft. Dat is een punt voor Broeder Dieleman. De tekst is gebaseerd op het Bijbelverhaal van Jacob, die een ladder vol met engelen droomt die zo naar de hemel leidt.
Het nummer speelt zich prachtig rustig uit. Leonard Cohen fans zouden zich zeker thuis moeten voelen in de paar beperkte minuten die het duurt. De banjo van Tonnie Dieleman speelt een bescheiden rol. Het zijn de bas en drums die het meest prominent klinken. Iets wat uitzonderlijk rustgevend kan zijn. Het lijkt er op dat het Broeder Dieleman gelukt is om die ladder voor even te bestijgen en een kijkje te nemen. Daarna snel naar beneden om ons allemaal er van te laten genieten wat hij beleefd heeft daarboven.
Eerder dit jaar stond De Breek al op dit blog met hun debuut maxi single. Bom was een van de nummers op die plaat. Ik vind het nummer echter zo mooi, dat ik er hier nog een keer aandacht aanbesteed, nu het nummer als single is uitgebracht.
Bom klinkt alsof het nummer gaat over een bejaarde man of vrouw die eenzaam zijn/haar dagen slijt in een verzorgingstehuis, terwijl het onderwerp een oude bom is die onder de modder op de bodem van een kreek verstopt ligt. Wachtend op ontdekking of misschien wel heel villein op het moment dat het ding eindelijk kan doen waar het ooit voor gemaakt was, dood en verderf zaaien op de plek waar zij neer had moeten komen. De vrijwel volledige willekeur, want echt mikken kon men nog niet in de tijd waarop bommen op dit land terecht kwamen. Theoretisch kan het natuurlijk nog een veel oudere bom zijn, maar daar hebben wij het normaal nooit over.
Het nummer is prachtig melancholisch en heeft dan ook een effect op mij. Het stemt mij weemoedig zonder een specifiek iets waarnaar of waarop ik terug kijk. Het is puur het effect dat muziek op een mens kan hebben. Gewoon schoonheid gevat in muziek.
Something is changing at Snowstar Records. The label, since I'm acquainted with it, released records by bands and artists that were to a certain level obscure. Beautiful music but seldom made with a huge audience in mind. Snowstar specialised in music that with a minimum of extra effort would match John Cage's '4.33'.
Come 2020 and the label released Lian Ray, an album that was made with a larger audience in mind, something that is underscored by a huge interview in NRC Handelsblad, by Jack Poels who is a huge name in this country and now the pop of Luka.
Luka is a singer from South Africa working and living in the Netherlands. The music she makes is no different from the pop music that is popular around the globe at this point in time. A kind of music that I have no name for, except electronic pop music. Same Song is a title that is well chosen. As I can't tell the difference between many female artists who became enormously popular in the past decade. That is in part my lack of interest for sure. So why do I write on Same Song?
The reason is a simple one. As the melody has something authentic to it. I can't make it more defined. It's like that single by Lizzy, 'Teach Me', I reviewed recently. It has that something why I return to the song quite easily. There is no album yet, and it may well be that a whole album will be too much of a pop thing for me, Same Song as a single is a modest but nice song. It gives the album the benefit of the doubt when released later this year.
Wo.
Listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
Geen opmerkingen:
Een reactie posten