i/o. Peter Gabriel

Met i/o levert Peter Gabriel eindelijk weer eens een album met nieuw materiaal af en het is er een vol echo’s uit het verleden, maar de Britse muzikant laat ook horen dat hij er in 2023 nog steeds toe doet.

Fans van de muziek van Peter Gabriel hebben de songs op het nieuwe album van de invloedrijke Britse muzikant het afgelopen jaar al leren kennen, maar na een jaar wachten zijn ze dan ook eindelijk verzameld op een album en dat heeft meerwaarde. Op i/o citeert Peter Gabriel zowel uit zijn werk van de late jaren 70 en vroege jaren 80 als uit zijn zo succesvolle werk uit de tweede helft van de jaren 80, waardoor i/o eigenlijk direct vertrouwd klinkt. Op hetzelfde moment klinkt het nieuwe album van Peter Gabriel, waaraan hij heel lang werkte, absoluut eigentijds. Zijn eerste vier soloalbums blijven onovertroffen, maar i/o laat horen dat het doodzonde is dat we de afgelopen twintig jaar zo weinig hoorden van de Britse muzikant.

Peter Gabriel beschouw ik absoluut als een van mijn jeugdhelden. De albums die hij maakte met Genesis vind ik nog altijd de beste albums van de band (met Selling England By The Pound en The Lamb Lies Down On Broadway als uitschieters), terwijl de vier titelloze soloalbums die hij tussen 1977 en 1982 maakte en vooral het derde en het vierde album uit deze serie voor mij horen bij het beste dat in deze periode werd gemaakt. Halverwege de jaren 80 was Peter Gabriel bovendien verantwoordelijk voor een aantal van de beste concerten die ik tot op dat moment had gezien. Ik was wat minder gecharmeerd van So, waarmee hij doorbrak naar een groot publiek, maar ook dat album stak nog altijd ruimschoots boven de middelmaat uit.

De afgelopen twee decennia was het helaas behoorlijk stil ronde de Britse muzikant. Feitelijk gezien was het in 2002 verschenen en wat mij betreft wat tegenvallende Up tot deze week het laatste album van Peter Gabriel met nieuw eigen materiaal, want op het in 2010 verschenen Scratch My Back coverde de Britse muzikant (verdienstelijk) songs van anderen, terwijl op het in 2012 uitgebrachte New Blood herbewerkingen van zijn eigen werk waren te vinden. Ongeveer een jaar geleden doorbrak de legendarische Britse muzikant eindelijk de stilte en kondigde hij een nieuw album aan, waarvan bij iedere volle maan een nieuwe track beschikbaar zou worden gemaakt en waaraan naar verluidt decennia lang is gewerkt.

Ik heb de individuele tracks zelfs slechts voor een zeer klein deel beluisterd, maar iedereen die Peter Gabriel het afgelopen jaar intensief heeft gevolgd, hoort niet veel nieuws op het deze week verschenen i/o. Zelf heb ik veel meer met albums dan met losse tracks, waardoor ik nu eigenlijk pas goed luister naar het nieuwe album van een van mijn jeugdhelden. Het is een album waarop de individuele tracks in een context worden geplaatst en dat heeft wat mij betreft absoluut meerwaarde.

Het is een album dat komt in twee gedaantes, want i/o is uitgebracht met twee verschillende mixen, de Bright Side Mix van Mark ‘Spike’ Stent en de Dark Side Mix van de zeer ervaren Tchad Blake. Er zit wel wat verschil tussen beide versies van i/o, maar het gaat uiteindelijk om dezelfde serie songs, zodat de verschillen ook niet overdreven moeten worden. Zelf heb ik overigens een lichte voorkeur voor de mix van Tchad Blake die wat warmer en organischer klinkt.

Beluistering van i/o voelde voor mij direct als het spreekwoordelijke warme bad, want het album laat onmiskenbaar het geluid van Peter Gabriel horen. Dat ligt voor een belangrijk deel aan zijn zeer karakteristieke stem, die overigens nog net zo mooi klinkt als in de jaren 70 en 80, maar ook in muzikaal opzicht hoor ik flink wat echo’s uit het roemruchte verleden van de Britse muzikant.

Het nieuwe album werd gemaakt met oudgedienden als Tony Levin, David Rhodes en Manu Katché, maar ook Brian Eno is te horen op het album en dat geldt ook voor een flinke lijst aan andere muzikanten. Het is een album met een aantal wat meer ingetogen en stemmige of zelfs melancholische tracks waarin de nog altijd fraaie stem van Peter Gabriel wordt gecombineerd met piano en strijkers. Het zijn mijn favoriete tracks op het album, al is het maar omdat ze herinneren aan zijn vroege solowerk, maar i/o bevat ook een aantal uitbundiger ingekleurde songs, die juist weer dichter tegen zijn zo succesvolle werk uit de tweede helft van de jaren 80 aan zitten.

Omdat de meer ingetogen tracks duidelijk in de meerderheid zijn vind ik i/o een erg sterk album, dat een prachtige aanvulling vormt op het bijzondere oeuvre van Peter Gabriel. De Bright Side Mix bewaar ik voor overdag, terwijl de Dark Side mix vooral in de avond aan bod komt en beide versies van het album winnen vooralsnog aan kracht. Al met al een mooie en wat mij betreft verrassend sterke comeback van de invloedrijke muzikant.

Erwin Zijleman

Je kunt i/o hier luisteren en bestellen:

https://petergabriel.bandcamp.com/album/i-o