Bij muziek uit Nieuw-Zeeland refereer ik vaak aan het gezegde “wat je van ver haalt is lekkerder” en dit gezegde gaat ook op voor het debuutalbum van Erny Belle. De Nieuw-Zeelandse muzikante heeft Maori roots, maar op haar debuut verwerkt ze vooral invloeden uit de pop en de rootsmuziek. Het klinkt allemaal aangenaam en toegankelijk, maar Venus Is Home is bijzonder mooi ingekleurd en Erny Belle is een uitstekend zangeres, die ook nog eens aansprekende songs en teksten schrijft. Er komt de laatste tijd veel moois uit Nieuw-Zeeland en het debuutalbum van Erny Belle past hier uitstekend tussen, al is het maar omdat het album het verlangen naar een zorgeloze zomer flink aanwakkert.
Dankzij de nieuwsbrief van Flying Out Records uit Auckland volg ik de Nieuw-Zeelandse muziekscene inmiddels al een aantal jaren op de voet. Het is een nieuwsbrief die net wat andere krenten uit de pop pikt dan de Nederlandse, Britse en Amerikaanse platenzaken met een nieuwsbrief, wat de wekelijkse mailing van Flying Out Records al zeer de moeite waard maakt. Het is bovendien een nieuwsbrief die er keer op keer in slaagt om de essentie van een album in een paar zinnen te vangen, waardoor ik vrijwel onmiddellijk weet of ik een album moet beluisteren of niet.
Op basis van de paar zinnen die werden opgeschreven over Venus Is Home van Erny Belle leek dit album me zeer interessant en na een paar noten kon ik al concluderen dat dit klopte. Erny Belle is het alter ego van Aimee Renata (Ngāpuhi) uit Tāmaki Makaurau, wat volgens mij de Maori naam voor (een deel van) Auckland is. Aimee Renata (Ngāpuhi) heeft zelf ook een Maori achtergrond, maar haar alter ego Erny Belle laat hier niet heel veel van horen.
Venus Is Home is vooral een intiem folkalbum met een vleugje pop en een vleugje country. Zeker wanneer het album wat meer de kant van de pop op gaat, hoor ik wel wat van Lana Del Rey, maar wanneer invloeden uit de rootsmuziek aan terrein winnen, zijn er voorzichtige raakvlakken met landgenoten als Aldous Harding en Reb Fountain. Erny Belle slaagt er wat mij betreft echter vooral in om een eigen geluid te laten horen.
De negens songs op het debuutalbum van de Nieuw-Zeelandse muzikante zijn betrekkelijk sober, maar zeer smaakvol ingekleurd. In een aantal songs hoor je een vleugje country, soms domineert de folk en heel af en toe is er een voorname rol voor pop, maar over het algemeen genomen is Venus Is Home een consistent klinkend album.
Het is een album waarop de stem van Erny Belle alle ruimte krijgt en dat is logisch. De Nieuw-Zeelandse muzikante zingt vooral zacht, maar heeft een warme en aangename stem, die zowel in de meer pop georiënteerde als in de meer roots georiënteerde songs uitstekend uit de voeten kan. Soms hoor ik zoals gezegd een randje Lana Del Rey, maar het is maar een dun randje.
Venus Is Home is een album dat makkelijk in het gehoor ligt en dat mij daarom snel een eenvoudig wist te overtuigen, maar de songs van Erny Bell zijn ook groeibriljanten. De Nieuw-Zeelandse muzikante schrijft scherpe teksten en is zowel in muzikaal als in vocaal opzicht interessanter dan de meeste van haar soort- en tijdgenoten. Venus Is Home is bovendien een lekker veelzijdig album, waarop Erny Belle steeds weer kiest voor net wat andere invloeden.
Zeker de wat zwoelere songs op het album dringen zich al snel genadeloos op, maar inmiddels vind ik alle songs op het album mooi en ben ik verliefd op de prachtige stem van de muzikante uit Auckland. Venus Is Home is in muzikaal, vocaal en tekstueel opzicht een interessant album, maar Erny Belle maakt ook lekker zwoele en zorgeloze popliedjes die doen verlangen naar broeierige zomeravonden.
Het is dringen in het genre van de vrouwelijke singer-songwriters met een voorkeur voor een mix van pop en roots, maar het debuutalbum van Erny Belle zou ik zeker niet laten liggen. Venus Is Home laat nog maar eens horen dat het in de gaten houden van de Nieuw-Zeelandse muziekscene absoluut de moeite waard is.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment