Even moest ik nadenken over de vraag waar de sprankelende gitaarloopjes op het album van Honey Cutt me toch aan doen denken, maar al snel wist ik het: Johnny Marr. Honey Cutt klinkt vaak als The Sundays met Johnny Marr als gitarist, maar de Amerikaanse band laat zich ook beïnvloeden door 60s Surf en 90s lo-fi. Het levert een album op dat aangenaam rammelt maar dat ook genadeloos verleidt met heel veel zonnestralen, geweldig gitaarwerk, meeslepende zang en uitstekende popliedjes. Coasting is een heerlijk album dat de zorgen van het moment even verdrijft, maar dat ook de fantasie prikkelt. Voor mij de verrassing van deze week, want ik had nog nooit van de band gehoord.
Bij het bestuderen van de albums die de afgelopen week verschenen viel Coasting van Honey Cutt me op door net wat meer kleur. Die kleur komt ook uit de speakers wanneer je het debuutalbum van de band uit Boston, Massachusetts, beluistert.
Honey Cutt is een band rond Kaley Honeycutt, die met haar stem en haar opvallende gitaarwerk het geluid van de band, die haar naam natuurlijk niet voor niets draagt, voor een belangrijk deel bepaalt.
Laat Coasting uit de speakers komen en de zonnestralen vliegen je om de oren. Honey Cutt strooit op het debuutalbum van de band driftig met popliedjes die alle zorgen tijdelijk verdrijven. Het zijn popliedjes die herinneringen oproepen aan de jaren 80 en het zijn popliedjes die klinken of The Sundays Johnny Marr hebben gerekruteerd als gitarist of zangeres Harriet Wheeler The Sundays heeft verruild voor The Smiths.
Coaching staat vol met heerlijk rammelende maar ook behoorlijk onweerstaanbare popliedjes. Het zijn popliedjes die worden gedomineerd door heerlijk gitaarwerk, maar ook de met wat galm opgenomen stem van Kaley Honeycutt draagt nadrukkelijk bij aan de feestvreugde. Coasting van Honey Cutt herinnert aan de onweerstaanbare popliedjes van The Go-Go’s, maar ook aan de aangename popliedjes van Veronica Falls of aan de donkere popsongs van The Cranberries en zo kan ik nog heel lang door gaan, zonder overigens The Smiths en The Sundays te vergeten.
Bij eerste beluistering had ik vooral associaties met muziek uit de jaren 80, maar Coasting grijpt ook terug op de jaren 60, zeker wanneer de gitaren Surf-achtige klanken produceren. Op hetzelfde moment sluit Honey Cutt aan bij de vele eigenzinnige en jonge vrouwelijke singer-songwriters van het moment en past ze meer dan eens in het in de 90s opgerichte hokje voor lo-fi.
Te lang vergelijken en proberen te duiden is echter zonde, want Coasting van Honey Cutt is vooral een album om eindeloos van te genieten. Concentreer je even op de zon die de kamer in valt, vergeet het wereldnieuws en geniet van de zorgeloze popliedjes van Honey Cutt, die stuk voor stuk goed zijn voor heel veel zonnestralen en voor een goed gevoel.
Bij dit soort albums ligt het gevaar op de loer dat het bij de tweede keer horen al flink verveelt en vervolgens snel alle magie is verdwenen, maar Coasting van Honey Cutt blijft nu al dagen leuk of zelfs onweerstaanbaar. De geweldige gitaarloopjes krijg je na één keer horen niet meer uit je hoofd en ook de stem van Kaley Honeycutt is er een die je snel omarmt, ook al mist ze wel eens een noot.
De melodieuze popliedjes van de band uit Boston zijn verder goed voor snelle verleiding, maar het zijn ook popliedjes die interessant blijven, bijvoorbeeld door het wat rammelende karakter van de muziek van Honey Cutt en de uitstapjes buiten de gebaande paden. Ik pikte het album er alleen maar uit vanwege de kleurige en opvallende cover, maar langzaam maar zeker is het ook het album geworden dat ik deze week het meest heb beluisterd en dat me inmiddels zeer dierbaar is.
Erwin Zijleman
Je kunt Coasting hier luisteren en kopen:
https://honeycuttband.bandcamp.com/album/coasting
of luister naar onze Spotify Playlist om uit te vinden waar we over schrijven:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment