Ik heb absoluut wat met indierock en zeker wanneer invloeden uit de jaren 90 worden verwerkt, maar het aanbod in het genre is zo groot dat ik wel eens wat mis. De muziek van PACKS is me tot dusver ontgaan, maar het derde album van de band rond Madeline Link vind ik echt uitstekend. Het in Mexico opgenomen album grijpt zeker terug op de indierock uit de jaren 90, maar bestrijkt in het genre ook een breed palet. Het levert een fris en anders klinkend album op, waarop Madeline Link en haar medemuzikanten laten horen dat ze de boel in muzikaal en vocaal opzicht goed op orde hebben en bovendien tekenen voor een serie veelzijdige maar ook uitstekende songs.
Het recentelijk verschenen Melt The Honey is het derde album van PACKS. Dat ik de eerste twee albums niet heb opgemaakt zal deels te maken hebben met de weinig pakkende naam, maar zeker ook met het genre waarin PACKS beweegt. De band rond de Canadese muzikante Madeline Link maakt immers indierock en dat is een genre waarin het aanbod de afgelopen jaren enorm groot is en de concurrentie moordend.
Ik heb de eerdere albums van PACKS nog niet beluisterd, maar ik vind Melt The Honey een uitstekend album. PACKS maakt inderdaad indierock en het is indierock die zowel aansluit bij de muziek die in de jaren 90 in het genre werd gemaakt als bij de indierock van dit moment. Door de zang van Madeline Link ligt de vergelijking met bands die werden of worden aangevoerd door een vrouw of met vrouwelijke singer-songwriters in het indiesegment voor de hand.
Liefhebbers van het genre, en hier reken ik mezelf zeker toe, horen op Melt The Honey van PACKS veel bekends, maar Madeline Link en haar medemuzikanten laten op het album niet alleen horen dat ze zich ook buiten de gebaande paden durven te begeven, maar leveren bovendien een album van een bovengemiddeld hoge kwaliteit af. Voor Melt The Honey werd thuisbasis Toronto tijdelijk verruild voor het Mexicaanse Xalapa. Het heeft niet direct gezorgd voor zonnige klanken, maar er zit iets lichtvoetigs en looms in de indierock van de Canadese band en in een van de tracks duikt een Mexicaanse gastzangeres op.
Meestal zal ik bij indierock niet aandringen op het beluisteren met de koptelefoon vanwege alle bijzondere details, maar deze hoor ik wel op het album van PACKS. In een aantal songs wordt een akoestische laag fraai vermengd met gruizig elektrisch gitaarwerk, wat vervolgens prachtig combineert met de stem van Madeline Link, die beschikt over een aangename maar ook karakteristieke stem.
Ik heb Melt The Honey inmiddels enkele keren een indierock album genoemd, maar PACKS verkent op het album ook omliggende genres. De in een beperkt aantal dagen opgenomen songs hebben vaak een lo-fi karakter, terwijl de meest gruizige songs ook wel wat van de grunge uit de jaren 90 hebben. Het tempo wisselt tenslotte flink, wat het album voorziet van een bijzondere dynamiek.
Het gitaarwerk op het derde album van PACKS is deels akoestisch en deels elektrisch en bepaald vrijwel volledig het geluid op Melt The Honey, buiten de momenten waarop een aangenaam orgeltje opduikt. Het is veelzijdig gitaarwerk dat varieert van melodieus tot gruizig, waardoor de songs op het album zeker niet eenvormig klinken. Zeker de wat gruizige songs met invloeden uit de grunge doen me wel wat aan Hole denken, maar ook andere persoonlijke favorieten uit de jaren 90 komen voorbij.
Op hetzelfde moment sluit Melt The Honey van PACKS ook aan bij de indierock van het moment, al klinkt de band uit Toronto net wat anders, wat ook weer zorgt voor onderscheidend vermogen. PACKS heeft een album gemaakt dat bij vluchtige beluistering vooral bekend in de oren zal klinken maar misschien ook wat weinig onderscheidend is, maar als je de tijd neemt voor dit album groeit Melt The Honey in muzikaal en vocaal opzicht flink door en trekt het album bovendien in positieve zin de aandacht met een bijzondere sfeer, een mix van invloeden en sterke songs.
Erwin Zijleman
Je kunt Melt The Honey hier luisteren en bestellen:
https://packstheband.bandcamp.com/album/melt-the-honey
No comments:
Post a Comment