Het debuutalbum van de uit Durham, North Carolina, afkomstige muzikante Libby Rodenbough was voor mij een van de grote verrassingen van het muziekjaar 2020. De muzikante, die ook deel uit maakt van de eigenzinnige rootsband Mipso, keert deze week terug met haar tweede album en ook Between The Blades is een geweldig album. Dat is deels de verdienste van de eigenzinnige en werkelijk prachtige instrumentatie op het album en de al even mooie zang van Libby Rodenbough, maar ook de songs van de Amerikaanse muzikante zijn van een enorm hoog niveau. Between The Blades is een wat anonieme release deze week, maar wat is het een mooi en bijzonder album.
Ik werd in het voorjaar van 2020 compleet overrompeld door het werkelijk prachtige debuutalbum van de Amerikaanse muzikante Libby Rodenbough. Het was een naam die ik op dat moment nog niet eerder was tegengekomen en ook de naam van de band waarin ze al een aantal jaren speelde, Mipso, zei me op dat moment helemaal niets. Mipso zou aan het eind van 2020 nog op mijn pad komen, maar Spectacle Of Love van Libby Rodenbough vond ik echt veel beter en haalde dan ook terecht mijn jaarlijstje over het betreffende jaar.
Het debuutalbum van Libby Rodenbough klonk als een vergeten klassieker uit de jaren 70, maar het album baarde ook opzien met een spectaculaire instrumentatie, waarin met name de strijkers en de blazers continu goed waren voor kippenvel. Dat kippenvel kwam overigens ook van de stem van de Amerikaanse muzikante, die het beste van Edie Brickell, Rickie Lee Jones en Norah Jones wist te verenigen. Een serie uitstekende songs met vooral invloeden uit de folk en de jazz maakte het fascinerende album compleet.
Libby Rodenbough, die ook als violiste is te horen op flink wat albums, keert deze week terug met haar tweede soloalbum, Between The Blades. Libby Rodenbough begon aan haar tweede album toen haar moeder ernstig ziek werd en uiteindelijk overleed, maar Between The Blades is een album dat vooral vooruit kijkt en hierbij de ogen niet sluit voor de grote problemen die we de komende decennia op zullen moeten lossen.
Between The Blades opent relatief sober met vooral gitaarlijnen en de stem van de Amerikaanse muzikante, maar naarmate de track vordert duiken er steeds meer instrumenten op. Libby Rodenbough heeft ook voor haar tweede soloalbum flink wat muzikanten ingeschakeld, wat een lekker vol geluid oplevert. Het is een geluid dat vaak net wat toegankelijker klinkt dan de bijzondere klanken op haar debuutalbum, maar ook op Between The Blades experimenteert de Amerikaanse muzikanten met bijzondere klankkleuren en eigenzinnige accenten.
De basis van de songs op het album werd live opgenomen, wat een hecht klinkend bandgeluid oplevert. Het is aangenaam en gloedvol geluid waarin de mooie stem van Libby Rodenbough uitstekend gedijt. Ook op Between The Blades hoor ik flarden Norah Jones, Edie Brickell en Rickie Lee Jones in de stem van de muzikante uit Durham, North Carolina, maar Libby Rodenbough heeft ook een karakteristiek stemgeluid.
Net als haar debuutalbum bevat ook Between The Blades echo’s uit het geleden, maar de vooral folky songs op het album zijn ook dit keer heerlijk eigenzinnig. Dat hoor je in de instrumentatie, die is volgestopt met bijzondere ingrediënten, maar je hoort het ook in de songs, die aangenaam en tijdloos klinken, maar die ook met enige regelmaat het experiment opzoeken.
Between The Blades is misschien net wat toegankelijker dan het debuut van Libby Rodenbough, maar ik vind ook haar tweede soloalbum een sensationeel goed album, dat bij iedere keer horen weer nieuwe geheimen prijs geeft. Er verschijnen op het moment heel veel albums van vrouwelijke singer-songwriters in het rootssegment, maar er zijn er maar heel weinig die in de buurt komen van het nieuwe album van Libby Rodenbough. De Amerikaanse muzikante is bij het grote publiek totaal onbekend, maar wat maakt ze mooie en bijzondere muziek.
Erwin Zijleman
Je kunt Between The Blades hier luisteren en bestellen:
https://libbyrodenbough.bandcamp.com/album/between-the-blades
No comments:
Post a Comment