30 jaar Palomine. Bettie Serveert: Paradiso, 22 september 2023

Foto; HareD

Het is 30 jaar geleden dat het debuutalbum Palomine van Bettie Serveert verscheen. Afgelopen juni verscheen een geremasterde oranje vinylversie bij het Amerikaanse label Matador, dat ook van grote betekenis was voor het grote Amerikaanse succes van destijds (meer dan 200.000 exemplaren van Palomine werden er verkocht in de VS; voor meer geschiedenis zie: bettie-history-82-93 (bettieserveert.com)). 

Het jubileum is natuurlijk reden voor een feestje. Maar omdat de Betties het jubileumconcert in Paradiso in mum van tijd uitverkochten (voor het eerst, aldus Carol van Dyk) komt er nog een concert, over een paar weken in TivoliVredenburg, overigens ook allang uitverkocht. Bettie Serveert is dus hot en happening.

De opzet van het concert was simpel: eerst Palomine in zijn geheel, daarna een set met een selectie uit het rijke oeuvre van de afgelopen 30 jaar. Geen pauze tussendoor, gewoon door, ruim twee uur in totaal.

Bijzonder was dat de originele drummer, Berend Dubbe, het Palomine-deel voor zijn rekening nam. In een interview in de aanloop van de concerten vertelde hij:
"Het repeteren gaat goed. Ik had nog gedrumd voor mijn laatste Bauer album, dat was in 2016. Maar dat was op een elektronische kit die naar midi werd vertaald, dus dat was niet drie kwartier of een uur echt drummen. Maar we hebben Palomine tien jaar geleden ook nog live gedaan. Dat ging op zich goed toen. En nu gaat het ook goed. Ik heb alleen een beetje last van mijn handen, die drumbeweging maak je eigenlijk niet in het dagelijkse leven, tenzij je klusser bent.

Foto: HareD

Ik ben iedere keer weer verbaasd over mijn spiergeheugen. Dat ik dus niet hoef na te denken over wat er gebeurt met je handen en armen. Dat het gewoon automatisch wordt getriggerd, dat is wel een interessant fenomeen. Dat zit er gewoon voor altijd in. Die nummers heb ik zo vaak gespeeld, dat zit er gewoon ingebrand. Ja, Palomine blijft populair maar het blijft bij twee gigs. We gaan het album spelen en er komt nog een verrassing". Bron: Bettie Serveert, Bauer en Bud Benderbe. In gesprek met Berend Dubbe | Written in Music.

Leuk was ook om het hondje te zien dat zo prominent op de hoes van Palomine staat afgebeeld. Het is namelijk een foto van het speelgoedbeestje dat Dubbe op zijn drumkit had staan, en zowel hond en kit waren mee naar Paradiso.  Dubbe en de overige bandleden waren goed in vorm, het was erg mooi op de hele plaat integraal te horen, inclusief de extra nummers van de CD-versie en de apart uitgebrachte single Brain-Tag.

Er stonden twee drumkits op het podium en tijdens het tweede concertdeel deed niet vaste drummer Joppe Molenaar mee, maar onafhankelijk drummer Stephan van der Meijden. Er was ook een toetsenist toegevoegd en wel Patrick van Herrikhuyzen van Van Dik Hout. Met beide heren speelden Van Dyk en gitarist Peter Visser in de Professor Nomad sessies, waarbij nummers van The Cure ten gehore werden gebracht en waarover ik ook verslag heb gedaan op WoNoBlog. Ook speelden zij al mee op het nummer Never Be Over uit 2016. Hoewel Molenaar een fenomeen is, speelde Van der Meijden met minstens dezelfde intensiteit, dus dat zat snor.

Foto: HareD

Het tweede deel kende nog een verrassing en dat was het gastoptreden van Peter te Bos van Claw Boys Claw, met wie Bettie Serveert het nummer Love Sick opnam, op de laatste CD Damaged Goods. Hij bleef maar één nummer, dat was wel jammer, want hij had goede zin en het was ook wel leuk geweest om Bettie Serveert een nummer als Rosie te horen spelen. Maar goed, een mens kan niet alles hebben. Daarnaast was het een interessante en fijne verzameling hoogtepunten van de afgelopen 20-30 jaar, met een aantal nummers uit het eerste decennium van deze eeuw die de Betties niet zo heel vaak speelden in de afgelopen jaren. Klein puntje van kritiek was dat de nadruk op de lage tot mid-tempo nummers lag, waardoor het dak van Paradiso stevig op het gebouw bleef liggen. Maar dat deed niets af aan de heerlijke avond, ik verheug mij al zeer op Utrecht!

HareD