Shania Goodman had twee jaar geleden niet veel tijd nodig om me te overtuigen van haar kwaliteiten. De Amerikaanse muzikante bleek voorzien van een stem die dwars door de ziel snijdt en liet ook nog eens indrukwekkende persoonlijke verhalen en een lekker rauw gitaargeluid horen. Het zijn ingrediënten die allemaal terugkeren op het deze week verschenen Teeth Marks, dat de torenhoge belofte van het debuutalbum van S.G. Goodman waar maakt. Teeth Marks is een nog wat veelzijdiger album dan zijn voorganger en is net als deze voorganger vrijwel continu goed voor kippenvel door de geweldige zang van de Amerikaanse muzikante, die de aandacht van alle liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek meer dan verdient.
Twee jaar geleden debuteerde de Amerikaanse singer-songwriter S.G. Goodman met het geweldige Old Time Feeling. Het debuutalbum van Shania Goodman uit Murray, Kentucky, betoverde met prachtig gitaarwerk, met persoonlijke verhalen en vooral met een opvallend doorleefde en emotievolle stem. De fraaie productie van My Morning Jacket voorman Jim James en de heerlijk zuidelijke tongval van de muzikante die opgroeide aan de oevers van de Mississippi waren de kers op de taart. Het was voor mij genoeg om S.G. Goodman te scharen onder de grote beloften en misschien zelfs wel onder de smaakmakers binnen de Amerikaanse rootsmuziek van het moment.
Deze week keert S.G. Goodman terug met Teeth Marks en laat ze horen dat haar debuutalbum geen toevalstreffer was. De muzikante uit Kentucky kon dit keer geen beroep doen op een producer met de status van Jim James, maar koos voor de talentvolle Drew Vandenberg, die met de laatste albums van Faye Webster en Stella Donnelly liet horen dat hij de kunst van het produceren verstaat. S.G. Goodman en haar band verlieten de thuisbasis in Murray, Kentucky, tijdelijk voor de studio voor Drew Vandenberg in Athens, Georgia, waar Teeth Marks werd opgenomen.
Teeth Marks is een album dat in het verlengde ligt van het terecht bejubelde Old Time Feeling, dat overigens wel in veel bredere kring geprezen had moeten worden. Ook op Teeth Marks kiezen S.G. Goodman en haar band voor een voornamelijk gitaar georiënteerd geluid, dat soms lekker ruw kan klinken. De band speelt nog wat hechter dan op het debuutalbum en het gitaarwerk is nog wat mooier, maar het is ook dit keer vooral de zang van Shania Goodman die opzien baart.
De Amerikaanse muzikante beschikt over een zeer karakteristiek stemgeluid, dat behoorlijk krachtig kan klinken, maar ook in het meer ingetogen werk tot grootse dingen in staat is. In de meest rauwe tracks met een bluesy randje lijkt Janis Joplin opgestaan uit de dood, maar Shania Goodman kan ook uit de voeten met country tranentrekkers of met intieme folksongs. De stem van de muzikante uit Kentucky zal vast niet bij iedereen in de smaak vallen, maar mij had ze weer onmiddellijk te pakken met haar doorleefde stem en emotievolle voordracht.
Ook Teeth Marks staat weer vol met persoonlijke verhalen. Waar S.G. Goodman op haar debuutalbum terugkeek op haar jeugd in een streng religieuze gemeenschap aan de oevers van de Mississippi, staat Teeth Marks deels in het teken van de ontvangst van haar ‘coming out’ in het traditionele en behoorlijk homofobe Kentucky.
Op Teeth Marks laat S.G. Goodman een nog wat veelzijdiger geluid horen dan op haar debuutalbum. De Amerikaanse muzikante kan uit de voeten met Appalachen folk, country, blues en stevige rootsrock en tovert net zo makkelijk een stampende rocksong als een a capella gezongen folksong uit de hoge hoed.
Natuurlijk zorgt Teeth Marks niet voor zo’n daverende verrassing als Old Time Feeling twee jaar geleden, maar de hoge verwachtingen waarmee ik aan de beluistering van het tweede album van S.G. Goodman begon worden absoluut waargemaakt op het tweede album van de Amerikaanse muzikante. Het moet genoeg zijn om dit keer wat meer harten te stelen van liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek. Ik ben in ieder geval definitief fan.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment