Ik ben meestal niet zo gek op de wat traditionele Britse folk, maar het nieuwe album van de uit Stockholm afkomstige Emily Livebrant duwde ik te makkelijk in dit hokje. Weep The Time Away: Emily Brontë van Sofie Livebrant is immers geen moment een dertien in een dozijn folkalbum. Alle songs vallen op door een prachtige en veelkleurige instrumentatie, Sofie Livebrant zingt op haar nieuwe album prachtig en slaagt er ook nog eens in om de gedichten van Emily Brontë te vangen in songs die zowel authentiek als eigentijds klinken. Ik moest er heel even aan wennen, maar dit album wordt echt alleen maar mooier en indrukwekkender. Veel te mooi om onder te laten sneeuwen dus.
Weep The Time Away: Emily Brontë van de Zweedse muzikante Sofie Livebrant verscheen afgelopen zomer al, maar heeft eindelijk een Nederlandse release gekregen. Ik was de naam van de muzikante uit Stockholm volgens mij nog niet eerder tegen gekomen, maar Weep The Time Away: Emily Brontë is al het zesde album van Sofie Livebrant. Haar vorige albums werden stuk voor stuk in het hokje folk geduwd en dat is ook het hokje waarin haar nieuwe album thuis hoort, al kan Sofie Livebrant binnen de folk op een breed terrein uit de voeten.
Op Weep The Time Away: Emily Brontë gaat Sofie Livebrant aan de slag met de gedichten van de Engelse schrijfster Emily Brontë. De telg uit de schrijversfamilie Brontë is vooral bekend van haar roman Wuthering Heights, maar voor ze op slechts 30-jarige leeftijd overleed aan tuberculose schreef ze ook een flink aantal gedichten. Sofie Livebrant draagt de gedichten van Emily Brontë (gelukkig) niet voor, maar heeft ze verwerkt in haar songs.
Het zijn songs die niet alleen fraai maar ook bijzonder zijn ingekleurd. De akoestische gitaar legt in de meeste songs op het album de basis, maar strijkers zorgen steeds voor bijzondere accenten. Het zijn accenten die de muziek van Sofie Livebrant voorzien van vooral donkere tinten, maar die ook zorgen voor een bijzondere onderhuidse spanning. Door hier en daar gebruik te maken van bijzondere percussie wordt vervolgens voldoende variatie aangebracht in de over het algemeen genomen toch redelijk sobere instrumentatie.
Met de bijzonder sfeervolle maar ook altijd bijzondere klanken op het album onderscheidt Sofie Livebrant zich eenvoudig van de meeste Britse folkalbums van het moment, al klinkt het album door de gedichten van Emily Brontë behoorlijk Brits. Brits met een bijzondere twist, dat wel.
De mooie maar ook spannende instrumentatie, met hier en daar weergaloos akoestisch gitaarspel, was voor mij de eerste reden om te blijven luisteren naar Weep The Time Away: Emily Brontë, maar langzaam maar zeker werd ik steeds meer gegrepen door de stem van Sofie Livebrant.
De Zweedse muzikante beschikt over een wat hoge stem, die af en toe herinnert aan de grootse vocale daden van Sandy Denny. Wanneer Sofie Livebrant wat opschuift van Britse naar Laurel Canyon folk, hoor ik ook wel wat van Joni Mitchell, waarmee we zeer indrukwekkend vergelijkingsmateriaal te pakken hebben. De combinatie van de fraaie instrumentatie en de mooie vocalen doet me ook wel wat denken aan de vroege albums van de Britse singer-songwriter Kathryn Williams, maar Sofie Livebrant heeft ook een bijzonder eigen geluid.
Weep The Time Away: Emily Brontë is een album dat waarschijnlijk niet overdreven veel aandacht gaat krijgen, maar het is in alle opzichten een bescheiden meesterwerk. De fraaie instrumentatie en arrangementen strelen meedogenloos het oor, maar weten je ook steeds weer te verrassen, de stem van Sofie Livebrant is prachtig en het is knap hoe ze de meer dan tweehonderd jaar oude gedichten* van Emily Brontë het heden in sleept en deze opneemt in songs die geen moment te pretentieus klinken, wat vaak wel het geval is op albums met dit soort ambities.
Ik vind pure Britse folkalbums meestal net wat te traditioneel, te plechtig of pastoraal, of zelfs te saai, maar Weep The Time Away: Emily Brontë van Sofie Livebrant is een album waar ik alleen maar ademloos naar kan luisteren. En de groei is er, ook na vele keren horen, nog niet uit.
Erwin Zijleman
* Als historicus moet ik hier toch aangeven dat de gedichten iets minder oud zijn. Circa 185-175 jaar. Emily Brontë overleed in 1848.
No comments:
Post a Comment