Henny Vrienten (1948 - 2022)

Het was in de zomer van 1981. Met twee vrienden reed ik in mijn auto naar Brouwershaven, het eindpunt van het VARA's Lijn 3 programma. Een radioprogramma waarbij de VARA door het land reed en live rapportages maakte. Die eindigden altijd met twee live shows. Wij gingen voor Dexys Midnight Runners, de Engelse soul en post punk band die in transitie was tussen de soul toeters en de Celtic soul van één jaar later.

In het voorprogramma stond Doe Maar. De band had net een radiohitje met 'Sinds Een Dag Of Twee (32 Jaar)'. Of misschien wel nog net niet. Ik weet het niet zeker. Wel kon ik me vaag een ander nummer herinneren, maar nu niet meer. Die eerste plaat heb ik nooit gekocht.

Er kwam een totale ska show over ons heen, die stampte en dampte. Eigenlijk was ik best wel onder de indruk van de vier heren, plus toeteraar Joost Belinfante. Deze mannen wisten duidelijk hoe een show op te bouwen en te swingen. Eigenlijk was ik helemaal niet verbaasd, toen een jaar later de hits kwamen in de vorm van 'Doris Day' en 'Is Dit Alles'. Die LP kocht ik direct en daarna brak de gekte al snel uit. Daar paste een jonge man van 20 en een beetje niet tussen. Ik heb Doe Maar nooit meer live gezien en daar heb ik eigenlijk wel spijt van. Ik had ook in Ahoy moeten zitten in 2000, de eerste van die waanzinnige comebacks, die lieten zien hoe ongelofelijk populair Doe Maar was en is.

Niet lang geleden zat Henny Vrienten bij Matthijs van Nieuwkerk in de 'Forever Young' rubriek. Of hij toen al wist dat hij ziek was, vertelt het verhaal niet, maar in mijn herinnering werd de laatste Doe Maar toer maar een paar dagen later gecanceld, met de mededeling dat hij ook nooit meer gespeeld zou worden. Henny Vrienten was ziek en zo'n mededeling doet het ergste vermoeden. Dat blijkt dus ook het geval.

Wat blijft, is een verzameling prachtige nummers die hij met Doe Maar maakte. Ja, ik geef toe dat ik verder niets heb. Ik mag de meeste van de nummers die hij en Ernst Jansz maakten nog steeds graag horen. Zijn typische, hese stem met Tilburgse tongval, de ska bass, het doet het nog steeds heel goed. Iedereen die Doe Maar anno 2022 nog steeds wegzet als meisjesband heeft of poep in de oren of is nog steeds niet over zijn jaloezie heen.

Dat brengt mij terug naar begin maart 2020, de Haarlemse Philharmonie, het optreden op een donderdagavond van Vreemde Kostgangers. Boudewijn de Groot, George Kooijmans en Hennie Vrienten. Alle drie staan ze nooit meer op een podium, De Groot zelfverkozen, de anderen noodgedwongen. Over een legendarische avond gesproken. Door Covid, dat dan wel.

Is dit alles? Nee, want deze muziek leeft voor altijd voort. Doe Maar was niet alleen een stijlicoon, maar is de vaandeldrager van een generatie, die de tijd heeft overleeft.

Een paar dagen terug Jan Rot en Arno Hintjes. Daar ben ik nooit fan van geweest, maar zoals iemand op Tritter opmerkte: mag het nu weer even stoppen? Heel graag, dank u.

Wout de Natris