Lush van Snail Mail was een van de betere debuutalbums van 2018, al had ik dat zelf pas echt door toen het betreffende jaar voorbij was. Deze week verscheen het tweede album van de Amerikaanse muzikante en Valentine vind ik nog een stuk beter dan het debuut van Snail Mail. Het alter ego van Lindsey Jordan is gevormd door de diepe crisis waarin ze na het succes van haar debuut terecht kwam en keert terug met een intiem en emotioneel album, waarop we een inkijkje krijgen in de afgelopen zware jaren. In muzikaal opzicht is Valentine een stuk gevarieerder dan zijn voorganger, maar het wat ruwe en onvaste Snail Mail geluid is gelukkig gebleven. Het levert een zeer indrukwekkend album op.
Snail Mail, het alter ego van de Amerikaanse muzikante Lindsey Jordan, debuteerde drieënhalf jaar geleden bijzonder knap met het album Lush. Lindsey Jordan was destijds pas 18 jaar oud en kwam net van de middelbare school. De Amerikaanse muzikante leverde als Snail Mail echter een verrassend volwassen klinkend debuutalbum af, dat niet al teveel onder deed voor de albums van de smaakmakers in het genre.
Destijds was de vijver met jonge vrouwelijke singer-songwriters met ambities in het indie segment al behoorlijk vol en deze vijver is sindsdien alleen maar voller geworden. De lat voor het tweede album van Snail Mail ligt daarom nog wat hoger, maar de muzikante uit Baltimore, Maryland, stelt ook met Valentine zeker niet teleur.
Lindsey Jordan schreef de songs voor haar tweede album in 2019 en 2020, maar mede door de coronapandemie liep het album wat vertraging op. Valentine bevat een aantal ingrediënten die ook op het debuutalbum van Snail Mail al een voorname rol speelden. Lindsey Jordan kreeg als tiener gitaarles van cultheld Mary Timony, vooral bekend van de band Helium, en heeft tijdens deze lessen goed opgelet. Ook het gitaarwerk op Valentine is uitstekend en hetzelfde geldt voor de zang op het nieuwe album van Snail Mail.
Op die zang was drieënhalf jaar geleden nog wel wat aan te merken, al vond ik het onvaste in de stem van de Amerikaanse muzikante juist iets charmants en bijzonders hebben. Op Valentine is Lindsey Jordan beter gaan zingen, al is het onvaste in haar stem gelukkig niet helemaal verdwenen, waardoor Snail Mail nog altijd een eigen geluid heeft, dat niet alleen charmant, maar ook puur en kwetsbaar klinkt.
Vergeleken met het debuutalbum van Snail Mail klinkt Valentine wat voller en gevarieerder, maar ik hoor toch ook nog veel terug van het debuutalbum van de Amerikaanse muzikante. Waar Lush nog vooral een album vol tienerdromen en groeipijnen was, graaft Snail Mail op Valentine een stuk dieper.
De plotselinge beroemdheid ging de piepjonge muzikante niet in de koude kleren zitten, waarna een liefdesbreuk zorgde voor een extreem diepe crisis in het jonge leven van Lindsey Jordan, die haar, na een vlucht in drugs, uiteindelijk in een afkickkliniek deed belanden. Het was de voedingsbodem voor de meeste songs op het nieuwe album van de Amerikaanse muzikante, die in isolement werden geschreven en vervolgens in de studio van Brad Cook (Waxahatchee, Indigo De Souza, Bon Iver) in North Carolina werden opgenomen.
Brad Cook heeft het album vakkundig geproduceerd en heeft de sterke punten van het debuut van Snail Mail behouden en wat schoonheidsfoutjes weggepoetst. Valentine is een gevarieerder en veelkleuriger album dan het vooral rock georiënteerde debuutalbum van Snail Mail, maar de muzikante uit Baltimore is er in geslaagd om haar eigen geluid te behouden en verder uit te werken in songs die op kunnen schuiven richting pop, maar ook richting ingetogen folk.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik bij de zoveelste worp jonge vrouwelijke singer-songwriters met enige regelmaat bij het punt van verzadiging in de buurt kom, maar het uitstekende Valentine van Snail Mail blijft hier heel ver van verwijderd en schaar ik vooralsnog onder de beste albums in het genre. Snail Mail heeft een intiem album afgeleverd vol doorleefde verhalen, maar ook vol uitstekende songs, die Lindsey Jordan op geheel eigen wijze en vol gevoel vertolkt. Razend knap album.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment