Ik ben sinds 2008 diep onder de indruk van de muziek van het Nederlandse duo Jodymoon, wat het extra schrijnend maakt dat ik hun zevende album compleet heb gemist. Firestone is misschien wel het beste Jodymoon album tot dusver en hiermee een album dat alle aandacht verdient, nationaal en internationaal. Digna Janssen en Johan Smeets deden dit keer alles zelf en namen de tijd voor het album. Firestone klinkt wat meer ingetogen dan zijn directe voorgangers, maar het komt de kracht van de muziek van Jodymoon alleen maar ten goede. De songs zijn sterk, de instrumentatie is mooi en subtiel en met name Digna Janssen imponeert met haar stem. Wederom een prachtalbum van Jodymoon.
De Nederlandse band Jodymoon viert dit jaar haar vijftiende verjaardag. Ik ontdekte het duo uit Maastricht zelf in 2008, toen het tweede album Never Gonna Find It In Another Story verscheen. Sindsdien zijn Digna Janssen en Johan Smeets vaste gasten op de krenten uit de pop, waarop achtereenvolgens Who Are You Now (2010), The Life You Never Planned On (2012), All Is Waiting (2015) en A Love Brand New (2019) konden rekenen op zeer positieve recensies.
Ik noemde Jodymoon aan het begin van 2019 nog een van de best bewaarde geheimen van de Nederlandse popmuziek en dat was op geen enkele manier overdreven. Op een of andere manier heb ik het nieuwe album van Jodymoon, dat begin oktober is verschenen, echter gemist en dat is doodzonde, want ook op Firestone is de muziek van Digna Jansen en Johan Smeets weer van een bijzonder hoog niveau. Gelukkig is het nog niet te laat om de schade in te halen, want Firestone verdient echt alle aandacht.
Door de coronapandemie kon het tweetal wat meer tijd doorbrengen in de studio in Maastricht en dat hoor je. Firestone klinkt wat soberder dan zijn voorgangers, wat ook niet zo gek is, want Digna Janssen en Johan Smeets deden dit keer alles zelf. Het betekent overigens niet dat het album Spartaans is ingekleurd, want dankzij de piano, het orgel en de percussie van Digna Janssen en de elektrische en akoestische gitaren, de bas, de dobro, de flügelhorn en de percussie van Johan Smeets is ook het zevende album van Jodymoon weer zeer smaakvol ingekleurd.
Vergeleken met het vorige album van het tweetal, het rijkelijk met strijkers versierde A Love Brand New, klinkt Firestone wel wat meer ingetogen. Het heeft zeker geen nadelige invloed op de muziek van Jodymoon, die ook dit keer prachtig uit de speakers komt en makkelijk imponeert.
Ook op Firestone maakt Jodymoon muziek vol invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek en de Britse folk, maar het tweetal uit Maastricht heeft ook een herkenbaar eigen geluid. Het is een geluid dat op het vorige album af en toe wat klassiek aandeed, maar op Firestone domineren de invloeden uit de rootsmuziek.
Digna Jansen en Johan Smeets hebben hun songs wat subtieler ingekleurd met een hoofdrol voor elementaire gitaarlijnen of subtiele pianoakkoorden, al zijn er nog genoeg bijzondere accenten hoorbaar. Door dit wat subtielere geluid trekken de stemmen van de twee Nederlandse muzikanten wat meer de aandacht en die stemmen zijn ook dit keer prachtig.
De stemmen van de twee kleuren nog altijd prachtig bij elkaar, maar in de meeste songs neemt Digna Janssen het voortouw met lekker krachtige vocalen vol soul en doorleving. Het zijn vocalen die in de net wat subtielere instrumentatie nog wat meer opvallen dan in het verleden en de muziek van Jodymoon ook dit keer voorzien van veel glans.
Ik ben sinds 2008 zeer gesteld op de muziek van het tweetal uit Maastricht en ook Firestone had me na één keer horen te pakken, om me vervolgens steeds dierbaarder te worden. Jodymoon behoort nog altijd tot de best bewaarde geheimen van de Nederlandse popmuziek en dat ondanks een volgend album dat de nationale en internationale concurrentie met speels gemak aan kan.
Firestone is misschien wel het mooiste album van Jodymoon tot dusver. Iedereen die het prachtige oeuvre van Digna Janssen en Johan Smeers kent, weet hoeveel dat betekent. Ik ben ook dit keer diep onder de indruk.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment