Ik was de Britse singer-songwriter Tom McRae, die in de eerste tien jaar van het huidige millennium garant stond voor geweldige albums, wat uit het oog verloren, maar deze week keert hij, samen met de eveneens Britse singer-songwriter Lowri Evans, terug als het duo Evans McRae. Met Only Skin hebben de twee Britse muzikanten een uitstekend album afgeleverd. Het is een album dat varieert van ingetogen tot wat steviger, dat met name in de ingetogen songs fraai de spanning opbouwt en dat in alle tracks verrast met uitstekende vocalen en subtiele harmonieën. Het is een album dat vaak een tijdloos karakter heeft, maar dat ook voldoende van de eigenzinnigheid van de twee bevat.
Ik dacht even dat Evans McRae een persoon was, maar het is een duo dat bestaat uit de Britse singer-songwriters Lowri Evans en Tom McRae. Eerstgenoemde ken ik eerlijk gezegd niet, maar aan de muziek van Tom McRae heb ik warme herinneringen. Het zijn herinneringen die teruggaan tot het jaar 2000, toen zijn titelloze debuutalbum verscheen. Tom McRae maakte in de eerste tien jaar van het huidige millennium een aantal geweldige albums, maar raakte vervolgens helaas wat uit beeld.
Tom McRae en Lowri Evans kwamen elkaar een jaar of vijf geleden tegen op een feestje van de Britse singer-songwriter Kathleen Williams en besloten samen muziek op te nemen. Het onlangs verschenen Only Skin werd al in 2019 opgenomen, toen de wereld er nog heel anders uit zag, en is een erg mooi album geworden.
In de ingetogen openingstrack hoor je direct dat zowel Lowri Evans als Tom McRae beschikt over een karakteristiek en expressief stemgeluid, maar de stemmen van de twee blijken ook prachtig bij elkaar te passen, wat fraaie harmonieën oplevert, die hier en daar bijna bombastisch klinken, maar altijd aan de goede kant van de streep blijven.
Tom McRae was op zijn vroege albums een meester in het opbouwen van de spanning en in het inkleuren van zowel ingetogen als meer uitbundige songs en die kunst is ook op Only Skin te horen. In de wat ingetogen songs zijn de klanken in eerste instantie uiterst sober en akoestisch, maar op de achtergrond zorgt subtiele elektronica voor een bijzondere en vaak wat donkere sfeer.
Only Skin bevat flink wat ingetogen en zeer stemmige songs, waarin piano en elektrische gitaar en solide basis vormen voor de doorleefde vocalen van het Britse tweetal. De harmonieën van Lowri Evans en Tom McRae zijn over het algemeen vrij subtiel, maar wat mij betreft prachtig. In de meest ingetogen momenten klinkt Only Skin vooral folky, maar het kan bij de twee Britse muzikanten meerdere kanten op.
Waar de ingetogen songs vooral subtiel worden verrijkt met afwisselend atmosferische elektronica, prachtig elektrisch gitaarwerk, fraaie blazers of stemmige strijkers, bevat het album ook een aantal songs waarin het tempo wat wordt opgevoerd en invloeden uit de voorzichtig bombastische pop aan terrein winnen. De instrumentatie is in deze tracks wat steviger, terwijl ook de zang wat uitbundiger is.
Het zijn tracks die zich bij mij in eerste instantie net wat minder opdrongen dan de ingetogen tracks, maar ook in deze tracks blijft de instrumentatie smaakvol en vullen de stemmen van Lowri Evans en Tom McRae elkaar fraai aan. Aan de stem van Lowri Evans moest ik overigens wel even wennen, maar het is een stem die groeit.
Wat voor de vocalen geldt, geldt ook voor de rest van het album, want de songs op Only Skin worden wat mij betreft alleen maar mooier, wat vooral geldt voor de tijdloze songs op het album en daar zijn er flink wat van. Een of twee keer weten de Britse muzikanten me niet te raken met net wat te aanstekelijk of pompeus klinkende songs, maar er staat bijzonder veel moois tegenover.
Lowri Evans en Tom McRae kwamen bij toeval met elkaar in aanraking, maar hebben de muzikale chemie tussen hun beiden goed aangevoeld. Only Skin is een met veel passie en gevoel gemaakt album, dat wat dreigt onder te sneeuwen, maar dat het zeker verdient om beluisterd te worden.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment