Ik ben normaal gesproken niet zo gek op jazz en had nog nooit bewust een trombone gehoord, tot ik de muziek van Ebba Åsman tegen kwam in een NPO documentaire over jonge muzikanten. Het is een documentaire die een mooi verhaal verteld, maar die ook prachtige muziek laat horen. Het is de muziek op het eerste album van de Zweedse muzikante, die prachtig sfeervol speelt. Zoom Out is een album van de nacht en een album van de stad waarin Ebba Åsman momenteel woont, maar het is ook een ruimtelijk album dat je eindeloos mee sleept in haar bijzondere muzikale wereld.
Onlangs belandde ik tijdens het zappen bij een aflevering van de NPO serie New Generation. De aflevering was volledig gewijd aan de jonge Zweedse muzikante Ebba Åsman en vertelde haar verhaal.
Het is een verhaal dat begon toen Ebba Åsman op zeer jonge leeftijd wilde kiezen voor een instrument dat niemand anders bespeelde en uiteindelijk koos voor de trombone. Ze bleek zeer getalenteerd en vond door een gastles op haar middelbare school in Stockholm een geschikte docent in de Nederlandse trombonist Ilja Reijngoud.
Hij weet haar over te halen om na de middelbare school te kiezen voor Codarts, een in Rotterdam gevestigde internationale hogeschool gericht op muziek en dans, waar Ilja Reijngoud werkzaam is als docent. Ebba Åsman twijfelt geen moment en verruilt Stockholm voor Rotterdam, zelfs voor ze formeel is toegelaten op Codarts. Het blijkt een verstandige keuze, want Ebba Åsman ontwikkelt zich sindsdien razendsnel en is met haar trombone een graag geziene gast in talloze muziekprojecten.
Ik kwam de documentaire zoals gezegd tegen tijdens het zappen, maar ik ben tot de aftiteling blijven hangen en heb de paar minuten die ik heb gemist achteraf nog bekeken. Het is een documentaire die indruk maakte vanwege het mooie verhaal en de moedige keuzes van Ebba Åsman, maar ik werd ook geraakt door de muziek in de documentaire.
Dat is op zich gek, want de jonge Zweedse muzikante maakt vooral jazz en dat is een genre waarin ik nauwelijks thuis ben en dit geldt zeker voor jazz waarin de trombone de hoofdrol speelt. De muziek in de documentaire blijkt afkomstig van het eerste album van Ebba Åsman, het vorig jaar verschenen en binnenkort ook fysiek uitgebrachte Zoom Out. Het is een album dat me sindsdien verrassend dierbaar is geworden.
Op Zoom Out horen we naast Ebba Åsman een ritmesectie en een pianist, maar het is de trombone van de Zweedse muzikante die voor een belangrijk deel het geluid op het album bepaalt. De warme en sfeervolle klanken van de trombone maken van Zoom Out een album van de avond en de nacht en het zijn klanken die prima passen bij de verhalen die Ebba Åsman met haar muziek wil vertellen. Het zijn verhalen over nachtelijke ritten op haar fiets, de straat waarin ze woont die ’s avonds tot leven komt en de nachtelijke blik over de Maas en de skyline van Rotterdam.
De muziek van Ebba Åsman is absoluut in het hokje jazz te duwen, maar het is niet het soort jazz waar ik vooral nerveus van wordt. De jazz van Ebba Åsman is zich langzaam voortslepende en bijzonder sfeervolle jazz. De jonge Zweedse muzikante maakt muziek van de nacht en muziek van de grote stad, maar het is ook ruimtelijke muziek, die zich ongetwijfeld heeft laten inspireren door de weidsheid van haar vaderland.
Ik hou normaal gesproken niet zo van instrumentale muziek en niet van jazz, maar de muziek van Ebba Åsman zit vol betovering en verleiding. Het is muziek die garant staat voor een lome sfeer en prachtige beelden op het netvlies, maar het is ook muziek die iedere keer weer opvalt door de rijkheid en de vele verassende wendingen. Zonder de fraaie NPO documentaire was ik dit album nooit op het spoor gekomen, maar inmiddels vormt het de basis voor het verder onderzoeken van dit genre.
Erwin Zijleman
Luister naar onze Spotify Playlist om uit te vinden waar we over schrijven:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment